(Το γράψαμε πριν 1 χρόνο, αλλά είναι σαν να γράφτηκε σήμερα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει...)
Καμία διαμαρτυρία-διαδήλωση-πορεία για την οικονομική αφαίμαξη εκατομμυρίων Ελλήνων και Ελληνίδων πολιτών που στοιβάζονται σε φαρμακεία και ιδιωτικά εργαστήρια και πληρώνουν ένα δεύτερο... ΕΝΦΙΑ σε ράπιντ τεστ θα κάνει κανένα πολιτικό κόμμα (από αυτά της βουλής...);
Κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για την καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν να κάνουν με τον περιορισμό βασικών συνταγματικών ελευθεριών των πολιτών;
Τι έγινε; Συντάσσονται όλα τα κόμματα της βουλής με την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη; Κάποια δίστηλη ανακοίνωση (αν υπάρχει και αυτή) και μέχρι εκεί; Τέτοια σύμπτωση απόψεων μεταξύ τους;
Πού είναι η ΓΣΕΕ, πού είναι η ΑΔΕΔΥ και οι άλλοι φορείς; Πού είναι οι περίφημες εθελοντικές οργανώσεις και ΜΚΟ για τα δικαιώματα των ανθρώπων; Πού είναι ο καλλιτεχνικός κόσμος, ο πνευματικός κόσμος; Πού είναι οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών; Πού είναι οι γονείς; Πού χάθηκαν οι φοιτητές μας; Πού είναι οι δικηγορικοί σύλλογοι, οι ενώσεις δικαστών;
Αναλώνονται όλοι τους σε επιλεκτικές κραυγές και μόνο για τα του οίκου τους; Γιατί δεν είναι ο άνθρωπος και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αντικείμενο του οίκου τους;
Άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, υποφέρουν οι οικογένειες τους, πεινάνε οι ίδιοι και τα παιδιά τους, χάνουν τις περιουσίες τους, στιγματίζονται γιατί θέλουν να είναι ελεύθεροι, να έχουν το δικαίωμα της επιλογής, διασύρονται και συκοφαντούνται καθημερινά και η κοινωνία στρουθοκαμηλίζει.
Και η κοινωνία δεν καταλαβαίνει, κάνει τα στραβά μάτια, γυρνάει το βλέμμα της αλλού και αδιαφορεί. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι σήμερα υποφέρουν φίλοι και γείτονες τους, αλλά αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι αυτοί που για κάποιον άλλο λόγο θα αντιμετωπίσουν τα ίδια ή και χειρότερα προβλήματα.
Κλείδωσαν τις πόρτες στα σπίτια τους οι άνθρωποι και περιμένουν το επόμενο διάγγελμα, την επόμενη ΚΥΑ, για να μάθουν πώς θα ζήσουν, πώς θα εργαστούν, ποιον θα μισήσουν το επόμενο πρωινό...
Πρώτη φορά που ο άνθρωπος είναι τόσο μόνος του...
Πρώτη φορά που ο άνθρωπος βρίσκει τόσες πολλές κλειστές πόρτες απέναντι του...
Πρώτη φορά που ο άνθρωπος φωνάζει, κραυγάζει με όλη την δύναμη της ψυχής του για βοήθεια και δεν τον ακούει κανείς...
