Ειδικότερα πρόκειται για τις δηλώσεις του επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης, πρωθυπουργού της χώρας Κ.Μητσοτάκη εις βάρος της Ρωσίας και της ηγεσίας της, τις οποίες έκανε κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον στις 16-17 Μαΐου.
Επισημαίνουμε την περίεργη συλλογή ιστορικών “αναλογιών”, που χρησιμοποίησε ο ομιλητής.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων προ 200 ετών βρέθηκε στην ίδια σειρά με τις εγκληματικές ενέργειες του καθεστώτος του Κιέβου, το οποίο κατά επί οκτώ χρόνια πολεμούσε εναντίον των πολιτών του στο Ντονμπάς. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τοποθετήθηκαν στο ίδιο επίπεδο με τους Ναζί του τάγματος “Αζόφ” οι ήρωες της υπεράσπισης του ελληνικού φρουρίου του Μεσολογγίου το 1825-1826, ενώ μάλιστα μεταξύ των γενναίων υπερασπιστών υπήρχαν Ρώσοι φιλέλληνες, για τους οποίους στην πόλη έχει υψωθεί μνημείο. Παρόμοιες συγκρίσεις ηχούν ιδιαιτέρως βλάσφημες με φόντο τον γεμάτο αυτοθυσίες αγώνα της Ελληνικής Αντίστασης ενάντια στους Γερμανούς φασίστες κατακτητές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ουσιαστικά γίνεται λόγος για άλλη μια προσπάθεια της Αθήνας να δικαιολογήσει τη βαθιά λανθασμένη απόφασή της να ενταχθεί ενεργά στο δυτικό αντιρωσικό μέτωπο, μεταξύ των πρώτων να στείλει όπλα στο Κίεβο, με τη βοήθεια των οποίων οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας καθημερινά βομβαρδίζουν κατά του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς, σκοτώνουν ανθρώπους στο Ντονέτσκ, το Ρουμπέζνοε, την Αβντέεβκα και άλλους οικισμούς. Συνηθίζεται στη Δύση να αποσιωπάται επιμελώς η ενοχλητική αλήθεια. Γι’ αυτό στη δημοκρατική Ελλάδα, όπου, όπως μας διαβεβαιώνουν, υπάρχει η απόλυτη ελευθερία έκφρασης και ο καθένας μπορεί να δημοσιεύει κυριολεκτικά οτιδήποτε, απαγορεύτηκαν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης “Sputnik” και “RussiaToday” και ταυτοχρόνως, για παν ενδεχόμενο, επιχειρείται ντροπιαστικά να “ακυρωθεί” ο ρωσικός πολιτισμός.
Η ελληνική ηγεσία αναπαράγει κοπιωδώς τις διαστρεβλωμένες ερμηνείες των ενεργειών της Ρωσίας, η οποία, μετά από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες να επιτευχθεί ειρηνική διευθέτηση της ενδοουκρανικής σύγκρουσης, αναγκάστηκε να υπερασπιστεί το ρωσόφωνο πληθυσμό της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων στο γενικό πλαίσιο της κατάστασης με την ασφάλεια στην περιοχή και στον κόσμο. Μας αποδίδουν ατεκμηρίωτα νεοαυτοκρατορικές φιλοδοξίες, αναθεωρητισμό (ρεβιζιονισμό), εδαφικές αξιώσεις με βάση ιστορικές φαντασιώςεις κάποιου που επιβάλλονται με επιθετικότητα. Ένας μακρύς κατάλογος αβάσιμων ισχυρισμών παρουσιάστηκε για άλλη μια φορά με κατηγορηματικό και απροκάλυπτο τρόπο, η εναλλακτική άποψη έχει αποκλειστεί, καθώς από το ελληνικό ενημερωτικό χώρο έχουν αποκλειστεί τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
Είναι προφανές ότι παρόμοιες δηλώσεις έχουν σκοπό για πολλοστή φορά να εδραιώσουν στο δυτικό κοινό τις ενοποιημένες εκτιμήσεις για τα γεγονότα στην Ουκρανία και γύρω από αυτήν, χρησιμεύουν ως σύνθημα αφοσίωσης της Αθήνας στους κανόνες και τις κατευθυντήριες γραμμές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Εξ ου και οι συλλογισμοί για «έναν νέο σκοπό»που απέκτησε η Βορειοατλαντική συμμαχία, οι δικαιολογίες για την περαιτέρω εξάπλωση της συμμαχίας κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας και τη διεύρυνση των στρατιωτικών υποδομών των ΗΠΑ στην ίδια την Ελλάδα.
Οι νέες προκλήσεις, που προκύπτουν, δεν μένουν χωρίς επαρκείς απαντήσεις από τη ρωσική πλευρά.»
Ουσιαστικά γίνεται λόγος για άλλη μια προσπάθεια της Αθήνας να δικαιολογήσει τη βαθιά λανθασμένη απόφασή της να ενταχθεί ενεργά στο δυτικό αντιρωσικό μέτωπο, μεταξύ των πρώτων να στείλει όπλα στο Κίεβο, με τη βοήθεια των οποίων οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας καθημερινά βομβαρδίζουν κατά του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς, σκοτώνουν ανθρώπους στο Ντονέτσκ, το Ρουμπέζνοε, την Αβντέεβκα και άλλους οικισμούς. Συνηθίζεται στη Δύση να αποσιωπάται επιμελώς η ενοχλητική αλήθεια. Γι’ αυτό στη δημοκρατική Ελλάδα, όπου, όπως μας διαβεβαιώνουν, υπάρχει η απόλυτη ελευθερία έκφρασης και ο καθένας μπορεί να δημοσιεύει κυριολεκτικά οτιδήποτε, απαγορεύτηκαν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης “Sputnik” και “RussiaToday” και ταυτοχρόνως, για παν ενδεχόμενο, επιχειρείται ντροπιαστικά να “ακυρωθεί” ο ρωσικός πολιτισμός.
Η ελληνική ηγεσία αναπαράγει κοπιωδώς τις διαστρεβλωμένες ερμηνείες των ενεργειών της Ρωσίας, η οποία, μετά από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες να επιτευχθεί ειρηνική διευθέτηση της ενδοουκρανικής σύγκρουσης, αναγκάστηκε να υπερασπιστεί το ρωσόφωνο πληθυσμό της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων στο γενικό πλαίσιο της κατάστασης με την ασφάλεια στην περιοχή και στον κόσμο. Μας αποδίδουν ατεκμηρίωτα νεοαυτοκρατορικές φιλοδοξίες, αναθεωρητισμό (ρεβιζιονισμό), εδαφικές αξιώσεις με βάση ιστορικές φαντασιώςεις κάποιου που επιβάλλονται με επιθετικότητα. Ένας μακρύς κατάλογος αβάσιμων ισχυρισμών παρουσιάστηκε για άλλη μια φορά με κατηγορηματικό και απροκάλυπτο τρόπο, η εναλλακτική άποψη έχει αποκλειστεί, καθώς από το ελληνικό ενημερωτικό χώρο έχουν αποκλειστεί τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
Είναι προφανές ότι παρόμοιες δηλώσεις έχουν σκοπό για πολλοστή φορά να εδραιώσουν στο δυτικό κοινό τις ενοποιημένες εκτιμήσεις για τα γεγονότα στην Ουκρανία και γύρω από αυτήν, χρησιμεύουν ως σύνθημα αφοσίωσης της Αθήνας στους κανόνες και τις κατευθυντήριες γραμμές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Εξ ου και οι συλλογισμοί για «έναν νέο σκοπό»που απέκτησε η Βορειοατλαντική συμμαχία, οι δικαιολογίες για την περαιτέρω εξάπλωση της συμμαχίας κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας και τη διεύρυνση των στρατιωτικών υποδομών των ΗΠΑ στην ίδια την Ελλάδα.
Οι νέες προκλήσεις, που προκύπτουν, δεν μένουν χωρίς επαρκείς απαντήσεις από τη ρωσική πλευρά.»
