(Κατερίνη 01-10-2022)
«Τρόμος παντού, στους δρόμους σκυφτός.
φοβάμαι στη νύχτα, ποτέ μοναχός.
δε θέλω αμάξι, πεζός περπατώ.
στους δρόμους μου όμως, με φόβο περνώ.
πρωί, μεσημέρι, και δύση κι αυγή.
τρέμω σαν ακούσω ουρλιαχτά και κραυγή.
μακριά μου φωνάζουν, μακριά αλυχτούν.
οι φίλοι σκορπίζουν στις γωνιές, να κρυφτούν.
σε στενά, στα σοκάκια, σας είδα προχθές.
ίδια σύνθεση η ομάδα σας τώρα, στις εδώ γειτονιές.
στη ταβέρνα απ΄ έξω, Νέπωτος ύφος μα καθείς αρχηγός.
αγέρωχος νιώθεις, δίχως νόμους και πρέπει, αναρχικός.
και ο δύσμοιρος τρέχω σα παιδί να σωθώ.
οι σφυγμοί μου 200 χτυπούν στα μηνίγγια, ριγώ.
επίθεση δέχομαι αίφνης, δεν ακούω σειρήνες, σιωπούν.
δεν προβλέπεσαι, τα σαγόνια σου, μόνο τρόμο σκορπούν.
στη πλατεία, στους δρόμους, στις γωνιές, στη στροφή.
εκκλησίες, σχολεία, παιδικές, λαϊκή.
άρχοντες μόνοι, κυρίαρχοι, χωρίς έλεγχο, πάνω στη γη.
εγώ απροστάτευτος, μόνος, αθώος κατάδικος, εκτίω ποινή.
ζω με το φόβο μονίμως, αλήθεια το λέω, ζω στη ντροπή.
μιλάω να πείσω, φωνάζω προς όλους, βγάζω κραυγή.
όλοι ακούν, όλοι συμπάσχουν, όλοι κάτι θα κάνουν γι αυτό.
οι ειδήσεις φρίκη, τα κανάλια πάλι με δάκρυ, νέο θύμα, οικτρό.
αλλοίμονο ανθρωπούλη μου, αλλοίμονο θνητέ.
η μοίρα σου ορίστηκε, μοιραίε μου, τρωτέ.
δεν θα μπορείς να συγκριθείς, στη πρόσκαιρη ζωή.
κώνωπες, αγριόχοιροι και κύνες αρχηγοί.»
