Εν τω μεταξύ ο Δήμαρχος, ενώ από μπουλντόζες και ασφαλτοστρώσεις φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά, δεν έχει εξαγγείλει ούτε μια σοβαρή πράσινη επένδυση για την πόλη. Αλλεπάλληλες είναι οι παρεμβάσεις μας από το 2019 για την ανάδειξη της Περιφερειακής Ανατολικής Τάφρου σε πάρκο καθέτου άξονα που συνδέει το βουνό με τη θάλασσα, και θα αποτελέσει μείζονα πνεύμονα αναψυχής και θερμικής ανακούφισης ευρύτατων περιοχών της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Δεν το έχει προχωρήσει, γιατί απαιτεί συνέργειες με την Περιφέρεια και άλλους Δήμους και τα αρμόδια Υπουργεία. Άρα είναι δύσκολο, απαιτεί δουλειά και δεν θα το πιστωθεί προσωπικά ο Δήμαρχος, αλλά η συλλογική ηγεσία της πόλης.
Για τους ίδιους λόγους, δεν έχουν εισακουστεί προτάσεις δικές μας και άλλων παρατάξεων, για την ανάδειξη των ρεμάτων σε πράσινες νησίδες εντός της πόλεως, καθώς και την αναβάθμιση της χλωρίδας στο Σέιχ Σου, με δενδροφυτεύσεις κατάλληλων ειδών ώστε να πάψει να είναι μονοκαλλιέργεια πεύκης, και άρα εύκολο να προσβληθεί από έντομα ή επικίνδυνο να πάρει φωτιά.
Οι εισηγήσεις, επίσης, για τις «πορώδεις πόλεις» και το πώς ο Δήμος μπορεί να εξοικονομεί το νερό της βροχής από τα πεζοδρόμια και τους δενδροδόχους ώστε να το χρησιμοποιεί για την αναβάθμιση του πρασίνου, υπάρχουν εδώ και πάνω από μια 10ετία στα συρτάρια του Δήμου.
Όλα τα παραπάνω, απαιτούν έναν Δήμαρχο και μια Διοίκηση που έχει αντιληφθεί την κρίσιμη σημασία της αναβάθμισης του αστικού και περιαστικού πρασίνου. Όχι μόνον για την ποιότητα ζωής των πολιτών. Αλλά και για την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (άρα τον περιορισμό των συσχετιζόμενων παθήσεων και έμμεσα την αποσυμπίεση των κοινωνικών δαπανών για την υγεία) και βέβαια για την θερμική προστασία των πόλεων (και άρα, την ενεργειακή εξοικονόμηση).
Στην εποχή του Κωνσταντίνου Ζέρβα, ωστόσο, η διοίκηση βαδίζει επί της παλαιοπολιτικής πεπατημένης. Τα δένδρα αντιμετωπίζονται ως «ντεκόρ» για τον καλλωπισμό της πόλης, και άρα η συζήτηση περιορίζεται στο να αφαιρέσουμε τα επικίνδυνα, που έχουν καταστεί τέτοια λόγω απουσίας φροντίδας, και να φυτέψουμε καινούρια. Ενώ, η απάντηση στην οξεία κριτική πολλών παρατάξεων της αντιπολίτευσης είναι «μα εμάς δεν πονάει η καρδιά μας;». Αυτές οι νοοτροπίες, που στην πραγματικότητα ανήκουν στο 1950, θα οδηγήσουν στην κατά Ζέρβα «Θεσσαλονίκη του 2030»;
Πάντως, σε σχέση με το επίπεδο της συζήτησης επί των πράσινων επενδύσεων που ισχύει σε άλλους Δήμους του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, αλλά και στο εξωτερικό, η εικόνα που παρουσίασε χθες η Διοίκηση Ζέρβα είναι για γέλια και για κλάματα μαζί.
Μένουμε Θεσσαλονίκη
