Υπερηφάνεια, χαρά, συγχαρητήρια, θλίψη, οργή και απογοήτευση...

Ανάμεικτα συναισθήματα μας αφήνει η είδηση της πρόκρισης για πρώτη φορά στην ιστορία της, της Εθνικής ομάδας Ανδρών στο EURO 2024 (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Χάντμπολ) στα γήπεδα της Γερμανίας.

Υπερηφάνεια για την μεγάλη αυτή επιτυχία και άπειρα συγχαρητήρια στους αθλητές, τις ομάδες τους, τους παράγοντες, τους προπονητές και σε όλους όσους ασχολούνται με το άθλημα του χάντμπολ (χειροσφαίριση) στην πατρίδα μας.

Αυτή είναι η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα αυτής της μεγάλης πρόκρισης της Εθνικής μας. Αφού όμως κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, το μυαλό μας πάει θέλοντας ή μη, στις συνθήκες που προπονούνται οι αθλητές μας εδώ στην Κατερίνη, και που όνειρο τους είναι να μοιάσουν όλους αυτούς τους σύγχρονους "ήρωες" του χάντμπολ, να γίνουν κάποια μέρα Ολυμπιονίκες (όπως ο δικός μας Σάββας Καρυπίδης) ή να συμμετάσχουν σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση όπως είναι το (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Χάντμπολ).

Και για να το πετύχουν αυτό ή έστω να πλησιάσουν λίγο στο όνειρο τους, γυμνάζονται κάτω από σκεπές που στάζουν, σε σακατεμένα παρκέ με τρύπες και σπασμένα κομμάτια, σε ανεπαρκείς χώρους, ανάμεσα σε σύρματα που εξέχουν επικίνδυνα, σε χώρους που πλημμυρίζουν στην πρώτη βροχή, σε σκουριασμένες και πεπαλαιωμένες εγκαταστάσεις, με απαράδεκτες τουαλέτες, σπασμένα λούκια, κ.α....

Και την υπερηφάνεια και την χαρά, έρχονται να επισκιάσουν συναισθήματα όπως θλίψη, οργή και απογοήτευση για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γυμνάζονται.

Σε ποια από τις 23 υπόλοιπες χώρες που πέρασαν στο EURO 2024, οι αθλητές τους, οι ακαδημίες τους αθλούνται κάτω από αυτές τις τριτοκοσμικές συνθήκες; ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΕΣΤΩ ΜΙΑ...