Πολλά θαρρώ πως ζήσαμε τότε όλοι μαζί.
να τα ξεχάσω προσπαθώ, το ¨πώς¨ και τα ¨γιατί¨;
κόλαση δεν ξεχνιέσαι, μαύρη κόλαση.
όσο κι ωραία να σε φτιάχνει η τηλεόραση.
Μεσάνυχτα, και στην ουρά, κατάκοπος.
στην Ίωνος Δραγούμη, μοιραία μετακόμισα.
σκαλιά μαρμάρινα, αυτόματος μηχανισμός, ελπίδα.
έσπρωξες για να πάρεις τη σειρά στο ΑΤΜ, σε είδα.
Στιγμές πρωτόγνωρες, απογοήτευση, πείσμα και υστερία.
βαριά η κούραση, τελείωσε η αντοχή μας, αηδία.
η κόλαση επίγεια, δηλώσεις, ενημέρωση, εκνευρισμός.
δεν έχεις το δικαίωμα, ¨έσο¨ νομοταγής, πολιτισμός.
Σαράντα όλα, περιμένω πάλι για να πάρω.
πολύς παράς, με τέτοια τσέπη, για ποιά νήσο να σαλπάρω.
φωνάζει όμως η ανάγκη για ψωμί, φωνάζει η κατσαρόλα,
και να τα σφίξω, πάλι σαράντα μετρημένα, όλα κι όλα.
Το πείραμά σας πέτυχε, πάλι σε ξένες πλάτες.
ζούμε ανείπωτες στιγμές, ελπίδα με αυταπάτες.
έφτασα στο τελείωμα, δεν έχει πια πιο κάτω.
ένιωσα τι θα πει λαός, όμως δεν θα το βάλω κάτω.
Μπορεί να είδα όνειρα, τον κόσμο ζαλισμένο.
μπορεί έτσι να μ΄ ήθελες, στην πίκρα, φοβισμένο.
μπορεί να έβαλες πολλά πάλι μες τα πουγκιά σου,
όμως μπροστά μου κόνταινες εσύ κι η αφεντιά σου.
Μη κοροϊδεύεις τον λαό, αφού δε τον λυπάσαι.
τα λόγια μου να αφουγκραστείς κι αν θες να τα θυμάσαι.
απ΄ άλογο που καβαλάς να ξέρεις, πως θα πέσεις
κι αν δε κατέβεις γρήγορα, γρήγορα θα πονέσεις.
Άγγελος Αγγελίδης
Κατερίνη 05-07-24
* Image by Mickey Mikolauskas from Pixabay
κόλαση δεν ξεχνιέσαι, μαύρη κόλαση.
όσο κι ωραία να σε φτιάχνει η τηλεόραση.
Μεσάνυχτα, και στην ουρά, κατάκοπος.
στην Ίωνος Δραγούμη, μοιραία μετακόμισα.
σκαλιά μαρμάρινα, αυτόματος μηχανισμός, ελπίδα.
έσπρωξες για να πάρεις τη σειρά στο ΑΤΜ, σε είδα.
Στιγμές πρωτόγνωρες, απογοήτευση, πείσμα και υστερία.
βαριά η κούραση, τελείωσε η αντοχή μας, αηδία.
η κόλαση επίγεια, δηλώσεις, ενημέρωση, εκνευρισμός.
δεν έχεις το δικαίωμα, ¨έσο¨ νομοταγής, πολιτισμός.
Σαράντα όλα, περιμένω πάλι για να πάρω.
πολύς παράς, με τέτοια τσέπη, για ποιά νήσο να σαλπάρω.
φωνάζει όμως η ανάγκη για ψωμί, φωνάζει η κατσαρόλα,
και να τα σφίξω, πάλι σαράντα μετρημένα, όλα κι όλα.
Το πείραμά σας πέτυχε, πάλι σε ξένες πλάτες.
ζούμε ανείπωτες στιγμές, ελπίδα με αυταπάτες.
έφτασα στο τελείωμα, δεν έχει πια πιο κάτω.
ένιωσα τι θα πει λαός, όμως δεν θα το βάλω κάτω.
Μπορεί να είδα όνειρα, τον κόσμο ζαλισμένο.
μπορεί έτσι να μ΄ ήθελες, στην πίκρα, φοβισμένο.
μπορεί να έβαλες πολλά πάλι μες τα πουγκιά σου,
όμως μπροστά μου κόνταινες εσύ κι η αφεντιά σου.
Μη κοροϊδεύεις τον λαό, αφού δε τον λυπάσαι.
τα λόγια μου να αφουγκραστείς κι αν θες να τα θυμάσαι.
απ΄ άλογο που καβαλάς να ξέρεις, πως θα πέσεις
κι αν δε κατέβεις γρήγορα, γρήγορα θα πονέσεις.
Άγγελος Αγγελίδης
Κατερίνη 05-07-24
