Τα ροζιασμένα χέρια σου, τα νιώθω κουρασμένα,
σφιχτά το πανωφόρι να κρατούν.
Ψηλά στο στέρνο έσφιξες τον τρύπιο μουσαμά σου,
τα ρούχα σου παλιά, δεν πρέπει να βραχούν.
Κοιτάζεις με δυο μάτια σαστισμένα,
τα φέρνεις όλα στο παρόν, μέλλον και παρελθόν.
Δε τα γροικάς, λόγια θολά, κούφιες μοιραίες υποσχέσεις.
Μαζί για έναν έντιμο αγώνα, δε θέλησες να είσαι ο απών.
Τα χείλη σου, θέλουν να πουν, ζωή γεμάτη ιστορίες.
Παράπονο πικρό, θύμησες, κόποι, κακουχίες.
Ζυγίζεις πάλι, τι έδωσες τι πήρες, κοντοστέκεσαι.
Μόνιμα χάνεις, λιγοστεύεις, αντιστέκεσαι.
Ξαναμετράς στη τσέπη, ότι έχει απομείνει.
Βρίσκεις μόνο ελπίδα για ζωή, μεγάλη ευθύνη.
Έχεις δικαίωμα να ζεις τα όνειρά σου.
Αξιοπρέπεια ζητάς, για σένα, τα παιδιά σου.
Άγγελος Αγγελίδης
Αιγίνιο 07-12-2025
σφιχτά το πανωφόρι να κρατούν.
Ψηλά στο στέρνο έσφιξες τον τρύπιο μουσαμά σου,
τα ρούχα σου παλιά, δεν πρέπει να βραχούν.
Κοιτάζεις με δυο μάτια σαστισμένα,
τα φέρνεις όλα στο παρόν, μέλλον και παρελθόν.
Δε τα γροικάς, λόγια θολά, κούφιες μοιραίες υποσχέσεις.
Μαζί για έναν έντιμο αγώνα, δε θέλησες να είσαι ο απών.
Τα χείλη σου, θέλουν να πουν, ζωή γεμάτη ιστορίες.
Παράπονο πικρό, θύμησες, κόποι, κακουχίες.
Ζυγίζεις πάλι, τι έδωσες τι πήρες, κοντοστέκεσαι.
Μόνιμα χάνεις, λιγοστεύεις, αντιστέκεσαι.
Ξαναμετράς στη τσέπη, ότι έχει απομείνει.
Βρίσκεις μόνο ελπίδα για ζωή, μεγάλη ευθύνη.
Έχεις δικαίωμα να ζεις τα όνειρά σου.
Αξιοπρέπεια ζητάς, για σένα, τα παιδιά σου.
Άγγελος Αγγελίδης
Αιγίνιο 07-12-2025
