![]() |
Φωτεινή Μπόχτη |
Με αφορμή την ανάρτηση για την ( Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας) εδώ: http://pierikialithia.blogspot.gr/2015/04/blog-post_574.html
Η δική μου εμπειρία περί
εθελοντισμού ξεκίνησε ίσως από την στιγμή που περπάτησα, ίσως και νωρίτερα...
Η γιαγιά μου -που με μεγάλωσε
εκεί πάνω στην λατρεμένη Κορύτιανη-, είχε μια μάνα ( την βάβω-Λένω ) η οποία
φόραγε κάτι φαρδιά μακριά κατάμαυρα ρούχα και είχε και την πλουμιστή ηπειρώτικη
ποδιά με τις μεγάλες τσέπες που την γέμιζε με καραμέλες και μπισκοτάκια...
Η κόρη της ( η γιαγιά μου)
είχε παντρευτεί στο ίδιο χωριό, καμιά 800αριά μέτρα μακρύτερα και είχαν
καθημερινή επικοινωνία..
Έπαιρνε λοιπόν η βάβω τον
δρόμο σιγά σιγά από το σπίτι της και ερχόταν να μας βρεί... κουραζόταν όμως
στην ανηφόρα κι ακούμπαγε σε μιά μεγάλη πέτρα για να ξεκουραστεί και φώναζε και
την γιαγιά μου ( της έκανε κατά κάποιον τρόπο αναπάντητη ), Βέργω της έλεγε,
μόι Βέργω...