Πλήθος κόσμου, απλοί πολίτες κάθε ηλικίας, σπεύδουν
καθημερινά να συνδράμουν σε συνανθρώπους τους που χρήζουν βοήθειας και
συμπαράστασης.
Η αλληλεγγύη εκφράστηκε με έναν ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό
τρόπο στον αγώνα δρόμου και βαδίσματος που διοργανώθηκε με απόλυτη επιτυχία
στην περιοχή του Σιδηδρομικού Σταθμού, στην Κατερίνη. Στους δρόμους και τις
γειτονιές του οικισμού ξεχύθηκαν με χαρά και τόλμη μικροί και μεγάλοι δρομείς
δηλώνοντας μαζικά τη συμπόρευση τους στον αγώνα δρόμου που δίνει εδώ και μήνες
η μικρή Ηλιάννα.
Δρόμος αλληλεγγύης για ένα παιδί που μάχεται για να κερδίσει
τη ζωή που του ανήκει. Δρόμος αλληλεγγύης και ελπίδας απέναντι σε συστήματα και
διαδικασίες που κωλυσιεργούν σε προβλήματα άμεσα και ορατά. Στην πλάτη που
γυρίζει το γραφειοκρατικό και ψυχρό κατεστημένο ο απλός κόσμος απαντά με τέτοια
δυναμική που συγκινεί και δίνει κουράγιο σε όποιον το χρειάζεται.
Μα θα μας πει κάποιος αρκεί μια συνδρομή των πέντε-δέκα ευρώ
για να αποκατασταθεί μια ασθένεια. Όταν κάποιος συνάνθρωπος βρεθεί σε μια τόσο
δύσκολη θέση, σε ένα αδιέξοδο, σε μια βαθιά απόγνωση, η προσφορά και η παρουσία
τόσων ενεργών πολιτών τονώνει την ψυχολογία του και αντλεί δυνάμεις που δεν
υπολόγιζε.
Αμέτρητες οι ανάγκες και τα προβλήματα στην παγκόσμια
κοινότητα. Ποιος μπορεί να αγνοήσει τα κύματα των προσφύγων που εγκαταλείπουν
την πατρίδα τους για να σωθούν.
Κι εδώ ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη δεν απουσιάζουν. Αυτό
που εντυπωσιάζει είναι η ανεκτικότητα των μεγάλων δυνάμεων που στο παρελθόν και
σε παρόμοιες περιπτώσεις, επενέβησαν αστραπιαία για να εγκαταστήσουν την
πολυπόθητη ειρήνη και ομαλότητα. Τα τελευταία χρόνια σιωπούν. Και ο απλός
κόσμος απορεί. Γιατί άραγε; Γιατί οι πρόσφυγες δεν βρίσκουν καταφύγιο σε
όμορες, πλούσιες χώρες με κοινές παραδόσεις και έθιμα; Γιατί να ρισκάρουν τη
ζωή τους ταξιδεύοντας αμέτρητα χιλιόμετρα; Σε αυτή την περίπτωση οι μεγάλοι
ηγέτες οφείλουν να δράσουν τάχιστα και μην κρύβονται πίσω από τα χιλιάδες
θύματα.
Ένας άνθρωπος που πονά πραγματικά δεν υποκρίνεται. Ένα
τραύμα ζητά δίκαιη αξιολόγηση. Μια κοινωνία αναστενάζει στο έλεος και την
απάθεια των μεγιστάνων.
Και πάλι ο απλός πολίτης θα αφήσει την τύχη του, θα
εναποθέσει την ελπίδα του στη χάρη του θεού και στην αλληλεγγύη των υπολοίπων,
των μικρών ίσως για κάποιους, αλλά των δυνατών στην καρδιά και στα
συναισθήματα.
Μακάρι οι «ισχυροί», ψυχροί και αδιάφοροι να φωτιστούν για
να αφυπνιστούν σύντομα. Να αντιληφθούν πως τα σωματικά και ψυχικά τραύματα των
ανθρώπων απέχουν πολύ από τις προτεραιότητες που θέτουν αυτοί οι μεγάλοι και
έχουν ελάχιστη αξία για τους μικρούς.
Απέναντι στην αδιαφορία των «ισχυρών» εμείς οι μικροί ας
απαντάμε με συμμετοχή σε δρόμους αλληλεγγύης για την υγεία του σώματος, του νου
και της οικονομικής ενίσχυσης όσων μας χρειάζονται. Κι όταν είμαστε
τραυματισμένοι, όπως ο υπογράφων, και καθόμαστε σε «αναμμένα κάρβουνα»,
αδυνατώντας να λάβουμε μέρος στους αγώνες δρόμου που αγαπάμε, ας καταθέτουμε
απλά την συνδρομή μας και την θετική μας αύρα για την ζωή και την ελπίδα.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
