Της Φωτεινής Μπόχτη.
Έχει χαμένο βήμα,μια αστάθεια αδικαιολόγητη, όπως τότε που
κάναμε παρέλαση και διορθωναμε συνέχεια το βήμα μας...
Έτσι κι αυτή,διορθώνει το βήμα της συνέχεια και κοιτάζει
χαμηλά τά πόδια της με περιέργεια, σαν να μην το πιστεύει κι αυτή η ίδια πόσο
ωραία το διορθώνει. ...
Και νασου πάλι μετά από ένα λεπτό να το ξαναδιορθωνει
καλύτερα ....
Αυτός είναι 75 στο νερό,αλλά μοιάζει κοτσονάτος....αν δεν
είχε αυτό το σφίξιμο στο στόμα,δείγμα πως περνάει μια έντονη στεναχώρια, μπορεί
και να έμοιαζε νεώτερος. ...
Είναι ψηλός άντρας, υγιεστατος αλλά κουρασμένος, σαν να
τουχει πέσει τελευταία ο ουρανός στο κεφάλι. ..
Εγκεφαλικό ,είπα μέσα μου όταν τους είδα για πρώτη φορά να
κάνουν βόλτα στο πάρκο...έτσι όπως την κράταγε ο παππούλης από το χέρι και την
τράβαγε με αποφασιστικότητα, κι έτσι όπως περπάταγε αυτή διορθώνοντας συνέχεια
το βήμα της,τι άλλο θα μπορούσε να είναι....
Αυτή η μανία να κάνω διάγνωση αμέσως μόλις βλέπω έναν
άνθρωπο άρρωστο (και να πέφτω και μέσα )δεν ξέρω από που και πότε ξεκίνησε. ...
Την αγαπάει ακόμη σκέφτομαι κάθε φορά που τους βλέπω. ...
Αυτή πολύ θα το ήθελε να μείνει σπίτι της,άρρωστη γυναίκα τι
δουλειά έχει να περπατάει πάνω κάτω στα πάρκα...
Αυτός όμως δεν το βάζει κάτω....ή θα γίνει καλά η γυναίκα
του, να την δει όπως πρώτα να του γκρινιάζει για τα πάντα ή δεν θα ηρεμήσει!
Θα κάνουν πολλές βόλτες ακόμη,κάτι είδε φαίνεται ο παππούς
και κάνει πλέον περισσότερα χιλιόμετρα μαζί της...
Τους έκλεψα μια στιγμή σήμερα το μεσημέρι εκεί στο πάρκο της
Κατερίνης και την μοιράζομαι μαζί σας γιατί τους ζήλεψα αλήθεια,ζήλεψα εκείνο
που τους ενώνει που ήταν πολύ δυνατότερο από εκείνα που στην πορεία του χρόνου
τους χώρισαν. ...
Εκείνη την ώρα όλοι εμείς οι υπόλοιποι ακούγαμε στην
διαπασών ειδήσεις. ...
Φωτεινή Μπόχτη
