-Κρυώνω, κρυώνω πολύ….
-Μα ποιος μιλάει αφού όλοι φύγανε, είπε με απορία
κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά του.
-Εδώ κάτω είμαι κύριε κέδρε, εδώ κάτω χαμηλά, συνέχισε η
φωνούλα.
Ο κέδρος έσκυψε και είδε ένα μικρό, ένα πολύ μικρό δενδράκι.
-Τι γυρεύεις του λόγου σου εδώ πέρα, είσαι μικρούλι, πολύ
μικρούλη, του αποκρίθηκε.
Το δενδράκι μαζεύτηκε. Δεν ήξερε αν έκανε καλά που μίλησε.
-Είμαι εδώ από το φθινόπωρο, αλλά ήμουν πολύ μικρό για να
μιλήσω.
Ο κέδρος χαμογέλασε. Κάτω ακριβώς από την κόμη του,
μεγάλωνε, τρεις μήνες τώρα, ένα τοσοδούλι δενδρύλιο.
-Αλήθεια από πού ήρθε ο σπόρος σου; Το ρώτησε όλο
περιέργεια.
Το δενδράκι δεν ήξερε τι να του απαντήσει. Δεν μπορούσε να
ξέρει. Ο κέδρος κατάλαβε πως ήταν αδιάκριτος και προσπάθησε να το παρηγορήσει.
-Δεν πειράζει μικρέ μου, μπορεί να ήρθες από μακριά, μπορεί
από κοντά, όπως και αν έχει όμως, εγώ θα σε προσέχω, θα σε φροντίζω σαν να
είσαι απόγονός μου.
Ο κέδρος είπε τη λέξη ‘απόγονος’ και ξανακοίταξε το δενδράκι
πιο εξονυχιστικά αυτή τη φορά. Όσο το κοιτούσε τόσο κατέληγε πως του έμοιαζε
πολύ. Είχε τις ίδιες όμορφες, στιλπνές βελόνες. Το δενδράκι δεν ήξερε πώς να
αντιδράσει, ένιωθε όμως πως το μεγάλο επιβλητικό δένδρο που στεκόταν ακριβώς
από πάνω του είχε κάτι που ….
απόσπασμα από το παραμύθι "το χειμενιάτικο όνειρο του
κέδρου" της Δομνίκης Καράντζιου.
Περισσότερα θα μάθετε αύριο, στο Μουσικό Αερόστατο, στις 9
το πρωί, στο ράδιο Ενημέρωση, 92,2 fm ή στο www.enimerosi922.gr διαδικτυακά. Με
τη Δομνίκη Καράντζιου, την Ειρήνη Παπαδοπούλου και τον Λεωνίδα Βαϊόπουλο.
