Tου Δημήτρη Καζάκη
Η υπόθεση μετάθεσης του κ. Σφακιανάκη και ο ντόρος που
ξεσήκωσε αποδεικνύει, πόσο διαπλεκόμενη είναι η ηγεσία της αστυνομίας με την
εκτελεστική εξουσία και γενικά με το σύστημα διαπλοκής της εξουσίας. Ο λόγος
είναι απλός. Η κυβέρνηση δια του Τόσκα επιχείρησε να τοποθετήσει δικό της
έμπιστο πρόσωπο στη θέση του κ. Σφακιανάκη. Μόλις το προσπάθησε άρχισε ένας
ολόκληρος πόλεμος από τα μέσα μαζικής εξαχρείωσης για να αποτραπεί κάτι τέτοιο.
Είναι εντυπωσιακό πόσο κοινότυπα τα περισσότερα μέσα σε
επαρχία και κέντρο πήραν το πλευρό του κ. Σφακιανάκη. Και μάλιστα με
επιχειρήματα τόσο ταυτόσημα, που είναι σίγουρο ότι προέρχονταν από ένα
συγκεκριμένο κέντρο. «Μα, να μεταθέσουν τον υποστράτηγο κ. Σφακιανάκη;» Έλεγαν
και ξαναέλεγαν. «Αυτόν που έσωσε τόσους από την αυτοκτονία, έσωσε τόσα παιδιά
από την παιδεραστία,…» και ούτως ειπείν.
Άκουσα τις ίδιες ατάκες τόσες πολλές φορές, που κυριολεκτικά
ντράπηκα για λογαριασμό τους. Πόσο φερέφωνο μπορεί να είναι κανείς; Από την
άλλη, όλα αυτά τα καλά, μόνος του τα έκανε ο κ. Σφακιανάκης; Οι αξιωματικοί της
δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος τι έκαναν; Μήπως είναι ακούσια εργαλεία στα
χέρια του κ. Σφακιανάκη; Τόσο πολύ τους υποτιμούν όσοι διαπλεκόμενοι θέλουν τον
κ. Σφακιανάκη να παραμείνει στη θέση του;
Και τι έγινε δηλαδή αν ο κ. Σφακιανάκης φύγει από τη
συγκεκριμένη θέση; Θα καταρρεύσει ολόκληρη η διεύθυνση; Από τον κ. Σφακιανάκη
εξαρτάται η απόδοση της διεύθυνσης; Αυτό θέλουν να πιστέψουμε τα φερέφωνα της
δημοσιογραφίας. Μόνο πού αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε ο κ. Σφακιανάκης είναι
παντελώς ανίκανος να οργανώσει μια διεύθυνση που να ξέρει να λειτουργεί άρτια
ακόμη και χωρίς αυτόν.
Και γιατί ο συγκεκριμένος υποστράτηγος αντέδρασε τόσο πολύ
στη πιθανότητα μετάθεσής του; Είναι ικανός μόνο γι’ αυτή τη θέση; Δεν υπάρχει
κανένας από τους υφισταμένους του, που να μην μπορεί να τον διαδεχθεί επάξια;
Τι σόι υπηρεσία διοικεί ο κ. Σφακιανάκης, που χωρίς αυτόν δεν μπορεί να
λειτουργήσει άρτια; Ή μήπως τελικά αλλού είναι το ζήτημα.
Όλο αυτό το πανηγύρι απέδειξε ότι οι ηγετικές θέσεις της
αστυνομίας είναι καθαρά προϊόν διαπλοκής, τόσο με την εκτελεστική εξουσία, όσο
και με κυκλώματα στα παρασκήνια της εξουσίας. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια η
αστυνομία έχει μετατραπεί όσο ποτέ άλλοτε από την εποχή της χούντας, σε
πολιτική αστυνομία στα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας και σε δύναμη αδίστακτης
καταστολής του λαού.
Η δημοκρατία και η αξιοκρατία που οφείλει να διακρίνει το
σώμα, ώστε να αναδεικνύονται οι αξιότεροι στην υπηρεσία της έννομης τάξης, του
λαού και της πατρίδας, είναι ανύπαρκτη. Οι νέες γενιές στελεχών του σώματος
ζουν υπό διπλό ζυγό. Αφενός, τη δικτατορία της διαπλοκής στα υψηλά κλιμάκια,
την ηγεσία, όπου ο μόνος νόμος είναι το συμφέρον του συστήματος εξουσίας, των
ντόπιων και ξένων στυλοβατών του. Αφετέρου, η δικτατορία της πιο απόλυτης
αυθαιρεσίας στην αντιμετώπιση του πολίτη, ειδικά από τις δυνάμεις καταστολής.
Για να διορθωθεί η κατάσταση, οφείλουμε να ξεκινήσουμε με
την κατάλυση του υπουργείου δημόσιας τάξης ή «προστασίας του πολίτη», όπως
υποκριτικά ονομάζεται. Το σώμα της αστυνομίας οφείλει να έχει τη δική του
αποκλειστικά φυσική ηγεσία και να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Βουλής. Κανενός
υπουργού. Καμιάς κυβέρνησης.
Στο σώμα αυτό οφείλει να υπηρετεί μόνο όποιος έχει την
κατάλληλη εκπαίδευση και αντίστοιχη παιδεία. Δηλαδή, να προέρχεται τουλάχιστον
από τις παραγωγικές σχολές της αστυνομίας. Αφού βέβαια εκδημοκρατιστούν και το
επίπεδο της εκπαίδευσης που προσφέρουν αντιστοιχισθεί στο επίπεδο υπηρεσιών που
οφείλει να προσφέρει στη κοινωνία και τον πολίτη το σώμα.
Οι προαγωγές και οι μεταθέσεις οφείλουν να είναι υπόθεση
αποκλειστικά του σώματος. Καμιάς κυβέρνησης, κανενός υπουργού. Με βάση τις
αποστολές που έχει αναλάβει το στέλεχος που κρίνεται, τα προσόντα, την εμπειρία,
τις επιτυχίες, ή τις αποτυχίες, αλλά και τις κρίσεις γι’ αυτόν προϊσταμένων και
υφισταμένων. Μόνο όποιος έχει κερδίσει στην πράξη την αποδοχή των προϊσταμένων
του, αλλά και των υφισταμένων του είναι άξιος για θέσεις διοίκησης.
Οι αμοιβές των στελεχών του σώματος θα πρέπει να είναι
τέτοιες, που να αποτρέπουν τη δεύτερη απασχόληση, ή τη γοητεία του χρηματισμού.
Το στέλεχος της αστυνομίας, από τον απλό αστυφύλακα έως τον αρχηγό του σώματος,
οφείλει να έχει απολαβές αντίστοιχες του λειτουργήματός του, αλλά και του
επιπέδου υπηρεσιών που έχει απαίτηση απ’ αυτόν η κοινωνία και ο πολίτης.
Οφείλουν να καταργηθούν όλες οι ειδικές δυνάμεις καταστολής.
Μια δημοκρατική αστυνομία στην υπηρεσία του πολίτη δεν χρειάζεται ούτε ΕΚΑΜ,
ούτε ΜΑΤ, ούτε κουκουλοφόρους σαν κι αυτούς που βλέπουμε στις διαδηλώσεις, ή
άλλες περιστάσεις σε ρόλο «μπαχαλάκηδων». Θα πρέπει σε όλα τα επίπεδα να
διαρραγούν οι όποιες διαπλοκές με το βαθύ κράτος, τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά
και το έγκλημα.
Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα σώμα αστυνομίας που
θα μπορεί επάξια να υπηρετεί όχι την εξουσία και την διαπλοκή της με αλλότρια
συμφέροντα, αλλά την έννομη τάξη, την κοινωνία και τον πολίτη.
