Στην εποχή μας με πολύ εύκολο και φτηνό τρόπο ασκούμε
τακτικά κριτική για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας. Πολλές φορές υπερβαίνουμε
τα όρια, είμαστε παντογνώστες, γινόμαστε και αθυρόστομοι χωρίς να μπαίνει ένας
φραγμός στις λέξεις που βγαίνουν από το στόμα μας.
Κρίνουμε τον καθένα χωρίς να έχουμε γνώση. Αξιολογούμε
καταστάσεις και φαινόμενα χωρίς να ειδικευόμαστε σε θέματα που ουδέποτε είχαμε
επαφή και σχέση. Αδικούμε και πικραίνουμε με τα λόγια και τις πράξεις
συνανθρώπους μας που ανύποπτα και ανιδιοτελώς προσφέρουν στην κοινωνία. Με την
αλόγιστη κρίση μας συνεισφέρουμε στη διόγκωση διχαστικών καταστάσεων που έχουν
αρνητικές επιπτώσεις για όλους.
Και τι να κάνουμε, να μην κρίνουμε και να μην αποφασίζουμε
για το μέλλον μας, θα μας πει εύλογα ένας ενεργός πολίτης. Κανείς δεν πρέπει να
μένει απαθής και ανενεργός ειδικά στα δύσκολα χρόνια που βιώνουμε όλοι μας. Η
προσφορά όλων είναι σημαντική. Δεν πρέπει όμως κανείς να ξεπερνά τις
αρμοδιότητες του, να εμπλέκεται, να κρίνει, ακόμα και να συκοφαντεί πρόσωπα και
πράγματα για τα οποία αγνοεί τον ουσιαστικό ρόλο τους.
Σε θέματα που αφορούν άμεσα την προσωπική, επαγγελματική,
οικονομική μας κατάσταση δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς. Πρέπει να παίρνουμε
θέση υπερασπίζοντας τόσο τα προσωπικά όσο και τα θεσμικά συμφέροντα.
Βιώνουμε όλοι μας μια πολυετή κρίση για την οποία
περιορίζουμε την ευθύνη σε τρίτους. Προσάπτουμε ότι κακό συμβαίνει γύρω μας σε
τρίτους. Ναι κάποιοι έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για το καράβι που αρμενίζει
στραβά. Κάποιοι είχαν τα ηνία της Ελλάδας στα χέρια τους και η διαχείριση τους
αποδείχτηκε καταστροφική.
Αυτοί λοιπόν οι διαχειριστές και όλοι εμείς οι απλοί πολίτες
παραλείπουμε από τη ζωή μας κάτι πολύ σημαντικό. Έχουμε αφήσει στο περιθώριο
την αυτογνωσία και την αυτοκριτική. Ποιος είμαι αληθινά; Ποια είναι τα
ελαττώματα και τα πλεονεκτήματα μου; Μέχρι που φτάνουν οι γνώσεις και οι
δυνατότητες μου; Τι κάνω για να συμπληρώσω τα κενά μου και να γίνω καλύτερος;
Εσωτερικά είμαι καθαρός ή με ζώνουν οι μιαρές σκέψεις και τα πάθη; Θέλω το καλό
του γείτονα μου ή ζηλεύω με κάθε του επιτυχία και προκοπή; Θέλω να νικήσω το
εγώ μου και να αγωνιστώ για το σύνολο;
Προσπαθούμε να χαράξουμε στρατηγικές στη ζωή μας
παραβλέποντας τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν. Λάθη που όχι μόνο δεν διορθώσαμε
αλλά τα επαναλαμβάνουμε αμετανόητοι, χωρίς συγνώμη και ταπείνωση. Ταπείνωση και
συγνώμη στην εποχή μας; Τι μας λέει το άτομο; Γίνεται βρε φαντασμένε να
αεροβατείς πάνω σε ηθικούς κανόνες για να επιβιώσεις σε αυτή τη σκληρή
κοινωνία;
Από τη στιγμή που αγαπητοί φίλοι μου αποτύχαμε παταγωδώς σε
όλα τα μέτρα και τα προγράμματα και αποδειχτήκαμε πολύ μικροί και λίγοι για την
Ελλάδα μας, ας αξιολογήσουμε εξαρχής πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους.
Ας δώσουμε αυτή τη φορά αφετηρία στα απλά και μικρά, σε αυτά που φαντάζουν
ανώφελα αλλά δεν είναι.
Ας σκαλίσουμε λίγο την κρίση που εστιάζεται στην ψυχή μας.
Ας ξεχρεώσουμε πρώτα από τις αμαρτίες και τα πάθη που δεν μας αφήνουν να
σκεφτούμε και να αποφασίσουμε συνετά. Τα χρέη που βαραίνουν τις τσέπες της
χώρας και του λαού της είναι απόρροια του εγωιστικού παραληρήματος όλων.
Όλοι μας κρινόμαστε καθημερινά πριν κριθούμε από τον Ύψιστο.
Πριν κρίνουμε όμως ας κάνουμε την αυτοκριτική μας για να είμαστε δίκαιοι πρώτα
με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
