Η εκδήλωση είχε θέμα: «Ο Ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων στην Αντιμετώπιση του Προσφυγικού», ένα θέμα που προφανώς ενοχλεί εκείνους που θεωρούν τις ζωές των προσφύγων μονοπώλιο τους και κινητήρια δύναμη της πολιτικής τους επιρροής.
Προσωπικά προσπάθησα να συνομιλήσω με ορισμένους εκ των εισβολέων, εξηγώντας τους τη μη πολιτική φύση του Κέντρου Ευρω-Ασιατικών Μελετών που διοργάνωνε την εκδήλωση αλλά και τη μη πολιτική φύση της ίδιας της εκδήλωσης, ακόμη τους παρότρυνα να συμμετάσχουν και οι ίδιοι με πολιτισμένο τρόπο στην εκδήλωση, εκφράζοντας τη διαφωνία τους στα πλαίσια ενός γόνιμου διαλόγου… Φυσικά, τα παραπάνω λόγια προς τους κουκουλοφόρους εισβολείς δεν οδήγησαν πουθενά, καθώς οι βάνδαλοι προέβησαν στις γνωστές τους συμπεριφορές.
Ο χώρος που θα λάμβανε χώρα η εκδήλωση καταστράφηκε αφού εισέβαλλαν, εκτοξεύοντας παράλληλα καπνογόνα, αφαιρώντας τις ασφάλειες από τον ηλεκτρικό πίνακα, ενεργοποιώντας τον συναγερμό της πυροσβεστικής και απομακρύνοντας με τη βία δύο φοιτήτριες τις οποίες βρήκαν εντός της αίθουσας. Ένιωσα να καταλαμβάνομαι από οργή, πικρία και αγανάκτηση, καθώς στα πλαίσια της δημοκρατικά ευνομούμενης ελληνικής πολιτείας, δεν υπήρξε τίποτε το οποίο να μπορέσει να προστατεύσει τους φοιτητές, την ελευθερία της έκφρασης και τον ιερό πανεπιστημιακό χώρο από την «φασιστική» εισβολή των αναρχικών “μπαχαλάκηδων”. Σταθήκαμε τυχεροί καθώς είχαμε έγκαιρη ενημέρωση για το πλήθος που κατευθυνόταν προς το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και έτσι είχαμε προλάβει να εκκενώσουμε το χώρο από το μεγαλύτερο αριθμό προσκεκλημένων και φοιτητών.
Με την αποχώρηση τους, έμεινα μπροστά στην σκοτεινή αίθουσα του συνεδρίου βλέποντάς ένα πανεπιστημιακό χώρο να καπνίζει από τη ρίψη του καπνογόνου, να είναι γεμάτος φυλλάδια με συνθήματα και έντρομους φοιτητές να κινούνται προς κάθε κατεύθυνση. Όσο κι αν έβρισα, χτύπησα τους τοίχους και φώναξα από αγανάκτηση, για άλλη μια φορά κάποιοι είχαν ατιμάσει ετσιθελικά ένα πανεπιστημιακό χώρο.
Οι φασίστες του παρόντος είναι οι αυτοαποκαλούμενοι αντιφασίστες και οι εισβολές τους, στους πανεπιστημιακούς χώρους, προστατεύονται από το πανεπιστημιακό άσυλο (Άρθρο 3 του Νόμου 3549/2007 (ΦΕΚ Α 69/20.03.2007)), τους υπολοίπους ποιος τους προστατεύει;
Η Δημοκρατία βιάζεται καθημερινά κι εμείς παρακολουθούμε άπραγοι και ανίκανοι να αντιδράσουμε….
Γεώργιος Δουλδούρας
Φοιτητής τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Μέλος ΟΝΝΕΔ Πιερίας
Προσωπικά προσπάθησα να συνομιλήσω με ορισμένους εκ των εισβολέων, εξηγώντας τους τη μη πολιτική φύση του Κέντρου Ευρω-Ασιατικών Μελετών που διοργάνωνε την εκδήλωση αλλά και τη μη πολιτική φύση της ίδιας της εκδήλωσης, ακόμη τους παρότρυνα να συμμετάσχουν και οι ίδιοι με πολιτισμένο τρόπο στην εκδήλωση, εκφράζοντας τη διαφωνία τους στα πλαίσια ενός γόνιμου διαλόγου… Φυσικά, τα παραπάνω λόγια προς τους κουκουλοφόρους εισβολείς δεν οδήγησαν πουθενά, καθώς οι βάνδαλοι προέβησαν στις γνωστές τους συμπεριφορές.
Ο χώρος που θα λάμβανε χώρα η εκδήλωση καταστράφηκε αφού εισέβαλλαν, εκτοξεύοντας παράλληλα καπνογόνα, αφαιρώντας τις ασφάλειες από τον ηλεκτρικό πίνακα, ενεργοποιώντας τον συναγερμό της πυροσβεστικής και απομακρύνοντας με τη βία δύο φοιτήτριες τις οποίες βρήκαν εντός της αίθουσας. Ένιωσα να καταλαμβάνομαι από οργή, πικρία και αγανάκτηση, καθώς στα πλαίσια της δημοκρατικά ευνομούμενης ελληνικής πολιτείας, δεν υπήρξε τίποτε το οποίο να μπορέσει να προστατεύσει τους φοιτητές, την ελευθερία της έκφρασης και τον ιερό πανεπιστημιακό χώρο από την «φασιστική» εισβολή των αναρχικών “μπαχαλάκηδων”. Σταθήκαμε τυχεροί καθώς είχαμε έγκαιρη ενημέρωση για το πλήθος που κατευθυνόταν προς το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και έτσι είχαμε προλάβει να εκκενώσουμε το χώρο από το μεγαλύτερο αριθμό προσκεκλημένων και φοιτητών.
Με την αποχώρηση τους, έμεινα μπροστά στην σκοτεινή αίθουσα του συνεδρίου βλέποντάς ένα πανεπιστημιακό χώρο να καπνίζει από τη ρίψη του καπνογόνου, να είναι γεμάτος φυλλάδια με συνθήματα και έντρομους φοιτητές να κινούνται προς κάθε κατεύθυνση. Όσο κι αν έβρισα, χτύπησα τους τοίχους και φώναξα από αγανάκτηση, για άλλη μια φορά κάποιοι είχαν ατιμάσει ετσιθελικά ένα πανεπιστημιακό χώρο.
Οι φασίστες του παρόντος είναι οι αυτοαποκαλούμενοι αντιφασίστες και οι εισβολές τους, στους πανεπιστημιακούς χώρους, προστατεύονται από το πανεπιστημιακό άσυλο (Άρθρο 3 του Νόμου 3549/2007 (ΦΕΚ Α 69/20.03.2007)), τους υπολοίπους ποιος τους προστατεύει;
Η Δημοκρατία βιάζεται καθημερινά κι εμείς παρακολουθούμε άπραγοι και ανίκανοι να αντιδράσουμε….
Γεώργιος Δουλδούρας
Φοιτητής τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Μέλος ΟΝΝΕΔ Πιερίας
