Ελληνικά εξωκλήσια, σημεία ανάμνησης και παρηγοριάς, στη
μέση του πουθενά, χτισμένα μετά από ένα όνειρο που είδε κάποιος, από ένα τάμα
που έκανε κάποιος άλλος για να βρει την υγειά του αυτός ή η οικογένεια του ή
σαν σημείο μνήμης της απώλειας κάποιου αγαπημένου προσώπου.
Χτισμένα τα πιο πολλά, με κόπο και από το υστέρημα των
ανθρώπων, και πάντα στο μυαλό μας η εικόνα της γριούλας που το περιποιείται και
ανάβει τα κεριά του.
Δείτε το τρίτο μέρος:
