Έσβησε η μέρα μες΄την νύχτα,
Άδικα, του κόσμου, όλα τα ξενύχτια.
Ώρες-λεπτά-βδομάδες ξεχασμένες,
Αισθήσεις, αναμνήσεις, αλυσοδεμένες.
Ψάχνουμε να βρούμε ,τα κομμάτια της ψυχής μας,
Που αλόγιστα σκορπίσαμε ,μέρα ,στους πέντε δρόμους,
Χωρίς να λογαριάζουμε, την άμοιρη ζωή μας,
Μόνοι αγωνιστήκαμε, σε ανίερους πολέμους.
Έσβησε η μέρα μεσ’την νύχτα,
Μαζί της χάθηκε και της ζωής, η λίστα,
Τι έκανα? Πως έζησα? Τα όνειρα που είχα..
Για κάποιους που ήταν γύρω μου, ποτέ τους, δεν υπήρχα.
Ψάχνουμε να βρούμε, διεξόδους στ’αδιέξοδα,
Τίποτα δεν ζητήσαμε, απ’τις συναλλαγές μας,
Μοιράσαμε, ΑΓΑΠΗ, στους γύρω μας, ανέξοδα
Κι’ας φταίμε εμείς, για τις κακές επιλογές μας.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
