Όπως και ειδικότεροι ημών έχουν επισημάνει, η «επένδυση» αυτή θα καταστρέψει το παρακείμενο δάσος, τόσο πολύτιμο για το κλίμα, την υγεία, αλλά και την τοπική οικονομία.
Πριν από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές η ίδια πλειοψηφία, ούσα μπροστά στην εκλογική διαδικασία, είχε εναντιωθεί προς τις ανεμογεννήτριες. Με αυτή τη στάση πήγε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, στις οποίες κατέγραψε πολύ μεγάλα ποσοστά στην περιοχή της Δημοτικής Ενότητας Πέτρας, από τα υψηλότερα στον «καλλικρατικό» Δήμο Κατερίνης.
Τι άλλαξε μέσα σε περίπου δύο χρόνια και οι ίδιοι άνθρωποι μετέβαλαν άποψη; Έχουν άραγε το σθένος να βγουν ανοικτά, στους κατοίκους της Μηλιάς και της Πέτρας πρωτίστως, και να εξηγήσουν τους λόγους της πλήρους αλλαγής της στάσης τους;
Την υποχρέωση την έχουν σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό όσοι εκ των δημοτικών συμβούλων εκλέγονται στην περιοχή αυτή, την Πέτρα και την Ενότητα των Πιερίων, καθώς και όσοι κατάγονται από αυτές. Το ίδιο ισχύει και για τα λεγόμενα πολιτικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στο χώρο της «κεντρικής πολιτικής σκηνής».
Εκείνο το στοιχείο που προκαλεί ακόμη αλγεινότερη εντύπωση είναι η στάση του Τοπικού Συμβουλίου Μηλιάς. Πώς μπορούν να δικαιολογήσει άραγε την αφωνία του και την έλλειψη αντίδρασης;
Τι έχουν να απαντήσουν στην απορία που αρκετοί συμπολίτες μας εκφράζουν, γιατί τέτοια επιμονή στα σχέδια για εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην καρδιά του δάσους των Πιερίων και όχι σε γυμνές περιοχές; Γιατί να καταστραφεί δάσος (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), χάριν ιδιωτικών συμφερόντων, τη στιγμή που στην Ελλάδα υπάρχουν ξερονήσια ή περιοχές χωρίς δασική βλάστηση, άγονες κυρίως;
Και εάν οι ενδιαφερόμενοι «επενδυτές» (αλήθεια, για ποιους ακριβώς πρόκειται;) έχουν αναφορά στην Κύπρο, όπως λέγεται, γιατί δεν υλοποιούν εκεί τα επιχειρηματικά τους σχέδια;
Μπροστά σ’ αυτά τα άκρως επιβλαβή για τον τόπο μας επιχειρηματικά σχέδια υπάρχει άμεση, σοβαρή, άφευκτη και προφανής ανάγκη να αντιταχθεί ενεργά η τοπική κοινωνία, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος για το βουνό μας, το βουνό των Μουσών, αυτό που οι πρόγονοί μας παρέδωσαν σ’ εμάς άθικτο, ακέραιο και πλούσιο, το οποίο εμείς έχουμε την υποχρέωση να αφήσουμε τουλάχιστον αβλαβές στις επόμενες γενιές, ασχέτως και ανεξαρτήτως από τη στάση της δημοτικής πλειοψηφίας ή «άφωνων» πολιτικών παραγόντων.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΕΡΙΑ
