Ο κ Γιάννης Κοντογιάννης μεταξύ άλλων, επεσήμανε:
Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής «Άγιος Γεώργιος» δημιουργήθηκε ως ενστικτώδης κίνηση αυτοπροστασίας των πρώτων κτηνοτρόφων-μελών μας μετά από την ασφυκτική δίωξη που υφίσταντο οι περιαστικοί κτηνοτρόφοι από τους αυθαιρέτως οικοδομήσαντες την ύπαιθρο της Αττικής.
Ο πρώτος νόμος που προσπάθησε να σταματήσει την απρόκλητη δίωξη και να δημιουργήσει κάποια αναχώματα στις αυθαιρεσίες, ήταν ο νόμος 4056/12-3-2012, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να σταματήσει την λαίμαργη ανήθικη διάθεση της αλυσίδας των καταπατητών, των αυθαιρετούντων, των εργολάβων, των ρυμοτόμων, των μηχανικών, των συμβολαιογράφων, των τοπικών πολιτευτών και της οικονομικά αλληθωρίζουσας κρατικής οικονομίας.
Μπροστά στην θανατηφόρα ιμπεριαλιστική επέκταση του αστικού χώρου εις βάρος του ζωτικού χώρου ανάπτυξης της περιαστικής κτηνοτροφίας οι εναπομείναντες κτηνοτρόφοι στην Αττική συγκροτήσαμε το 2012 τον Κτηνοτροφικό Σύλλογο Αττικής, που από το 2013 έγινε επίσημα οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών, με την μορφή συλλόγου, και πληθώρα δραστηριοτήτων.
Μόνο τον τελευταίο δωδεκάμηνο πραγματοποιήσαμε 97 δραστηριότητες μεταξύ των οποίων ημερίδες, εκπαιδευτικές δράσεις, επισκέψεις σε εκθέσεις και συμμετοχές σε συνέδρια, συμμετοχή σε εκθέσεις (όπως και σήμερα εδώ στο ΣΕΦ), αλλά και υποστήριξη των κτηνοτρόφων–μελών μας στις προσπάθειες συνεργασίας με τους εκπροσώπους των αρχών, όχι πάντα επιτυχώς.
Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής είναι σήμερα ο πολυπληθέστερος σύλλογος σε μέλη (359 μέλη), και με μια ισχυρά ανοδική πορεία αναγνωρισιμότητας, χάρις στις εύστοχες και δίκαιες προτάσεις που υποστηρίζει.
Τελευταία επιτεύχθηκε να αναγνωρισθεί με τους νόμους 4351/4-12-2015 και 4424/26-9-2016 το δίκαιο της προϋπάρχουσας δραστηριότητας και της ανάγκης των νέων οικιστικών αναγκών σε μεταβατική περίοδο, μέχρι την συνταξιοδότηση των εγκαταστημένων επαγγελματιών κτηνοτρόφων, όχι απολύτως ικανοποιητικά, αλλά επαρκώς συμβιβαστικά.
Το σημερινό κυριότερο πρόβλημα βρίσκεται στην «στενή» και «στεγνή» ερμηνεία γραφειοκρατών της δημόσιας διοίκησης και των τοπικών περιστασιακών πολιτευτών, που δείχνουν σαν να «μισούν» τους παραγωγούς πραγματικού πλούτου στην σημερινή Ελλάδα. Αισθανόμαστε σαν να μας «μισούν» και να θέλουν να μας υποτιμήσουν, ως έλληνες πολίτες, ακριβώς διότι παράγουμε πλούτο, και δεν ζούμε «παρασιτικά» μόνο με την υπεραξία των υπηρεσιών.
Στην Αττική καταγράφονται 220.000 περίπου γιδοπρόβατα και αγελάδες, με 3.000 περίπου κωδικούς εκτροφής, σε 1800 περίπου κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, διάσπαρτες παραδοσιακά και πατρογονικά σε όλη την Αττική. Σήμερα πλέον, οι κτηνοτροφικές μας εκμεταλλεύσεις είναι σφηνωμένες ανάμεσα σε δενδρώδεις γεωργικές καλλιέργειες (αμπέλια, ελαιώνες, φιστικιές και άλλα περιβόλια), ανάμεσα σε εντατικές κηπευτικές καλλιέργειες, ανάμεσα σε περιοχές Natura, ανάμεσα σε Εθνικά Πάρκα, ανάμεσα στις συνεχώς επεκτεινόμενες πόλεις και ανάμεσα σε βίλλες νεοαστών και νεοπλούτων …
Για να κάνω συγκεκριμένο το παράδειγμα, όταν ο συγχωρεμένος πατέρας μου αγόρασε και έκανε τον στάβλο μας με όλες τις αναγκαίες άδειες τυπικά, στο Μενίδι το ποιο κοντινό σπίτι ήταν σε απόσταση 45 λεπτά με τα πόδια, όπου πηγαίναμε και σχολείο. Σήμερα οι κτηνοτρόφοι στο Μενίδι είμαστε 35 επαγγελματίες και οι νεοαστοί (πιθανόν πρώην κτηνοτρόφοι στα χωριά τους, από όλη την Ελλάδα, και όχι μόνο …) είναι 150.000 συγκάτοικοι.
Και μόνο η αναλογία ψήφων είναι συντριπτικά υπέρ των νεοαστών. Αλλά μας βρήκαν εκεί. Με νόμιμες και ισχύουσες άδειες στάβλων για αγελάδες και πρόβατα. Η σημερινή πλειοψηφία θα έπρεπε να καθορίσει από εδώ και πέρα τις χρήσεις, και όχι να «σκοτώσει» τις υπάρχουσες επαγγελματικές δραστηριότητες και τους επαγγελματίες κτηνοτρόφους. Η νέες επιλογές θα πρέπει να έχουν ένα χρόνο προσαρμογής και εφαρμογής, αναλαμβάνοντας και το κόστος των επιλογών της πλειοψηφίας.
Ειδικότερα για τον κτηνοτροφικό κλάδο πρέπει να γίνει ικανοποιητικά αντιληπτό από όλους τους ανθρώπους, ότι στα αγροτικά επαγγέλματα ο χώρος εργασίας και κατοικίας και οικογενειακής ζωής συμπίπτουν απολύτως. Η Κτηνοτροφία δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά τρόπος ζωής. Οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι είχαν και έχουν τον δικό τους πολιτισμό και τον δικό τους τρόπο ζωής, που οφείλουν όλοι οι νεοαφιχθέντες νεοαστοί να τον σεβαστούν, τουλάχιστον.
Με περίεργες σκέψεις προσπαθούμε να προσεγγίσουμε τα νοητικά άλματα όσων υπεραμύνονται της ανάγκης να εξασφαλισθεί στέγη και διατροφή των νεοαφικνουμένων, και πιθανόν ένταξη στο παραγωγικό δυναμικό, ακόμα και αντιμετώπιση τους ως «επενδυτών» και στήριξη των πολιτιστικών τους επιλογών, για τους χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα αφιχθέντες στην πατρίδα μας.
Οι ίδιες περίεργες αντίθετες σκέψεις μας δημιουργούνται όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα νοητικά άλματα που αφορούν εμάς τους ιδιοκτήτες της γης μας, τους προϋπάρχοντες εκεί, όπως εγώ, 4ης γενιάς κτηνοτρόφος, που έχουμε επενδύσει πολλά χρήματα σε άρτιες τότε πάγιες εγκαταστάσεις. Δεν μας αναγνωρίζεται το δικαίωμα στις πολιτιστικές μας παραδόσεις, δεν μας επιτρέπεται ο τρόπος ζωής που επιθυμούμε, και θέλουν να μας σταματήσουν την παραγωγική μας δραστηριότητα, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα δεν παράγει σχεδόν καθόλου πρωτογενή πλούτο και είναι ελλειμματική σε ζωικά προϊόντα εισάγοντας πάνω από 2,6 δις Ευρώ ετησίως.
Η ζωντανή πολιτιστικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά και παραγωγικά ύπαιθρος της Αττικής είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί σε ζωή το «κλεινόν άστυ» της Αθήνας, με τα 4.000.000 απογεγραμμένων Ελλήνων, τα επί πλέον 2.000.000 των απροσδιόριστων κατοίκων και το 1.000.000 ημερήσιων επισκεπτών (για δουλειές ή αναψυχή ή τουρισμό).
Ας συμβιώσουμε. Ας συμβιβαστούμε. Ας ζήσουμε όλοι μαζί.
Οι κτηνοτρόφοι θα θέλαμε να μας επιτραπεί να δημιουργήσουμε επισκέψιμα αγροκτήματα, όχι κιτς αναπαραστάσεις για γάμους, ως χώρους συνάντησης, συζήτησης, κατανόησης του τρόπου ζωής και συναπόφασης για συνύπαρξη.
Θα ήταν ωραία και χρήσιμο να δημιουργηθούν city farm, μέσα στον πυκνό πολεοδομικό ιστό, με κανονική αγροτική ζωή μιας οικογένειας, ως πρεσβείες του αγροτικού κόσμου μέσα στο αφιλόξενο αστικό χώρο.
Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν Αγορές Αγροτών, από πραγματικούς αγρότες, όπως οι αγορές βιοκαλλιεργητών, που τις κυνηγάνε, παντού, ώστε να ωφελούνται όλοι, και οι αστοί-καταναλωτές και οι αγρότες-παραγωγοί. Οι έμποροι θα επιβιώσουν στις εμπορικές αγορές των αστών. Αγορές Αγροτών θα μπορούσαν να γίνουν τόσο σε όλη την ύπαιθρο της Αττικής για όλους τους Αθηναίους, όσο και μέσα στην Αθήνα.
Είναι εξαιρετική η πρόταση της Κοινωνικά Υποστηριζόμενης Γεωργίας-ΚΥΓεω (Community Supported Agriculture-CSA), δηλαδή των ΠαραγωγιΚαταναλωτικών Συνεταιρισμών της Κοινωνικής Οικονομίας. Μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα. Την υποστηρίζουμε.
Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής υποστηρίζει σθεναρά την δημιουργία Τοπικών Συμφώνων σε κάθε περιοχή. Είναι πολύ περίεργη άποψη ότι η ύπαιθρος της Αττικής δεν πρέπει να Δημιουργήσει Τοπικές Ομάδες Δράσης, όπως κάθε περιοχή της υπαίθρου στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Η ύπαιθρος της Αττικής εξαιρέθηκε από τα προγράμματα μορφής LEADER χωρίς κάποια αιτιολογία που αντέχει σε κριτική. Αλλά εξαιρέθηκε. Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής εργάζεται φιλότιμα υπέρ μιας τέτοιας συλλογικής προσπάθειας και το προτείνει ακόμα και τώρα.
Θα ήταν ενδιαφέρον να προσεγγίσει η Περιφέρεια Αττικής και την γεωργία (οινοτουρισμός από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, τα καλλιτεχνικά ψωμιά των γιορτών μας, η γαστρονομία κλπ) και την κτηνοτροφία (τρόπος ζωής κτηνοτρόφων Αττικής, ίδιος διαχρονικά, γιορτές κτηνοτρόφων Αττικής, διατροφικές συνήθειες επιβίωσης κτηνοτρόφων Αττικής, νομαδική φροντίδα του ξηροθερμικού περιβάλλοντος της Αττικής κλπ κλπ κλπ) και την αλιεία και την δασοκομία στην Αττική και ως ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ στο μίγμα του πολιτιστικού τουρισμού.
Η Αττική υπάρχει μέχρι σήμερα αειφορικά (αφού υπάρχει) χάρις στην μακροχρόνια συμβιωτική σχέση όλων των συντελεστών της ζωής, στην οποία σχέση δεν είχε ληφθεί υπόψη η τσιμεντοποίηση και ο περίεργος μαζικός τουρισμός.
Οι άξονες ανάπτυξης της Περιφέρειας Αττικής, αν εστιάζονται στο «επί μέρους», φαίνεται σαν να σχεδιάζουν μια Ανάπτυξη Με Ειδικές Ανάγκες-«ΑΜΕΑ», μια «ανάπηρη» ανάπτυξη, που δεν αξιοποιεί ισόρροπα όλες τις δυνατότητες της Περιφέρειας Αττικής και όλους (αστούς και αγρότες-κτηνοτρόφους, γεωργούς, αλιείς, δασοκόμους). Δεν υποστηρίζει ισόρροπα όλους. Και ισόρροπη ανάπτυξη σημαίνει σίγουρα ανισόρροπη κατανομή πόρων, υπέρ των ασθενέστερων.
Εάν η ΑΜΕΑ ανάπτυξη της Περιφέρειας Αττικής συνεχίσει να «αλληθωρίζει, υπέρ οργανωμένων συμφερόντων εργολάβων, καταπατητών, αυθαιρέτων, βιομηχάνων, νεοαστών και άλλων νεοαφιχθέντων, επιταχύνει την θνησιγένεια του συνόλου της κοινωνίας προς όφελος μιας κακώς εννοούμενης τσιμεντοποιημένης «βιομηχανικής» αντίληψης παραγωγής τουριστικού καταναλωτικού προϊόντος.
Μπορούμε να συμβιώσουμε όλοι. Η σημερινή συζήτηση που γίνεται στο 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Γάλακτος & Τυριού (15-10-2016) είναι μια καλή πρώτη προσέγγιση, εάν έχουμε την ίδια παιδεία (αρχές και αξίες).
Και ο κ Γιάννης Κοντογιάννης έκλεισε την εισήγησή του με πρόσκληση προς όλους τους συντοπίτες στο Συνέδριο «Περιαστική Κτηνοτροφία και ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ», στις 20 Νοε 2016, Κυριακή, στις 10.30, στο κτήμα Νησίς (16ο χλμ νέας Εθνικής Οδού Αθηνών Λαμίας, κόμβος Βαρυπόμπης, 210 8078086, www.nisis.gr). Πληροφορίες: Μάγδα Κοντογιάννη-6906962549, Κώστας Μαντζουράνης-6948250720
Για την καταγραφή
Δημήτρης Μιχαηλίδης
6998282382, agronea@otenet.gr
