Η καθιέρωση της 3ης Δεκεμβρίου ως παγκόσμιας ημέρας των ατόμων με αναπηρία είναι ένα ελάχιστο δείγμα ευαισθησίας και ανθρωπισμού, αγάπης και σεβασμού προς την ανθρώπινη ύπαρξη. Ωστόσο, ο συμβολισμός της ημέρας δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαντλείται σε μια φευγαλέα και τυπική υποχρέωση για τους ΑΜΕΑ.
Κυρίως πρέπει να εστιάσουμε, με αφορμή την υπόμνηση αυτή, στην ανάγκη μιας σταθερής και πλατιάς ενημέρωσης, προκειμένου ως κοινωνία να αποβάλουμε προκαταλήψεις και αρνητικές νοοτροπίες απέναντί τους και να συμβάλουμε με τη στάση μας στην προώθηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης και αλληλοαποδοχής. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν κοινωνικοί και νομικοί περιορισμοί που θέτουν φραγμούς στην ισότητα των ευκαιριών ή και αποκλείουν την ενεργό συμμετοχή των ατόμων με ειδικές ανάγκες στην απασχόληση, στην κοινωνία και στη ζωή.
Το σημαντικότερο βέβαια είναι να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματά τους, θα τους παρέχει ευκαιρίες και δυνατότητες και θα βελτιώνει την ποιότητα της ζωής τους.
Άλλωστε, η ανθρωπιά και η ποιότητα του πολιτισμού μας κρίνονται από την ευαισθησία και τον σεβασμό προς τους συνανθρώπους μας με κάθε μορφής αναπηρία. Γι΄ αυτό και θεωρούμε πως κάθε μέτρο ή παρέμβαση που βοηθά στην ένταξη, την ισότιμη συμμετοχή και παρουσία των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία, στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή αποτελεί υποχρέωση για μια ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία.
Κυρίως πρέπει να εστιάσουμε, με αφορμή την υπόμνηση αυτή, στην ανάγκη μιας σταθερής και πλατιάς ενημέρωσης, προκειμένου ως κοινωνία να αποβάλουμε προκαταλήψεις και αρνητικές νοοτροπίες απέναντί τους και να συμβάλουμε με τη στάση μας στην προώθηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης και αλληλοαποδοχής. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν κοινωνικοί και νομικοί περιορισμοί που θέτουν φραγμούς στην ισότητα των ευκαιριών ή και αποκλείουν την ενεργό συμμετοχή των ατόμων με ειδικές ανάγκες στην απασχόληση, στην κοινωνία και στη ζωή.
Το σημαντικότερο βέβαια είναι να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματά τους, θα τους παρέχει ευκαιρίες και δυνατότητες και θα βελτιώνει την ποιότητα της ζωής τους.
Άλλωστε, η ανθρωπιά και η ποιότητα του πολιτισμού μας κρίνονται από την ευαισθησία και τον σεβασμό προς τους συνανθρώπους μας με κάθε μορφής αναπηρία. Γι΄ αυτό και θεωρούμε πως κάθε μέτρο ή παρέμβαση που βοηθά στην ένταξη, την ισότιμη συμμετοχή και παρουσία των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία, στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή αποτελεί υποχρέωση για μια ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία.
Ευάγγελος Β. Λαγδάρης