Η νεοναζιστική οργάνωση της Χρυσης Αυγής αποφάσισε να ασχοληθεί με την εργατικη ταξη και την εργατικη πρωτομαγια στα διαλείμματα των συνεχων ερωτησεων που κανει στη βουλη για τα συμφέροντα των εφοπλιστών.
Και όπως ηταν φυσικό γεμισε το ακροατήριο της με ένα σωρο ψεματα.
Το φασιστικό καθεστώς Μεταξά όχι μονο δεν ηταν φιλεργατικο αλλα εγκαθιδρυθηκε για να καταστείλει την εργατική εξέγερση και τους αγώνες των εργατών.
Στη Θεσσαλονίκη έγινε πραγματική σφαγή που κατέληξε στο φρικιαστικό αποτέλεσμα να δολοφονηθούν 12 εργάτες -διαδηλωτές και να τραυματιστούν πάνω από 300.
Ο «αντισυστημικος» Μεταξάς έλεγε ότι σκοπος του είναι «η αδιάκοπος φροντίς διά την στερέωσιν του αστικού καθεστώτος με όλας τας αναγκαίας θυσίας διά το σύνολον της κοινωνίας και ιδίως διά τας ενδεείς τάξεις»
Το καθεστώς του Μεταξά με την προπαγάνδα περί «εθνικής επανάστασης» και «κοινωνικής ευημερίας» εφάρμοσε πλευρές της κεϊνσιανής θεωρίας περί «κρατικής ρύθμισης της καπιταλιστικής οικονομίας», όπως έκαναν τότε διάφορες αστικές κυβερνήσεις, από τον Χίτλερ μέχρι τον Ρούσβελτ (new deal) μετά την οικονομική κρίση 1929 - 1933. Η προσωρινή οικονομική ανάκαμψη του καπιταλισμού μέχρι τη νέα κρίση του το 1939, έδωσε, σε συμφωνία με τους καπιταλιστές, τη δυνατότητα μικροπαραχωρήσεων στους εργαζόμενους, με στόχο τη γενικότερη στήριξη του καπιταλισμού.
Αυτές τις ευκαιριακές μικροπαραχωρησεις του κεφαλαιου τις παρουσιάζουν , απευθυνομενοι σε αφελεις, σαν φιλεργατική πολιτική. Όμως ακομη και εδώ λενε ψέματα.
Λενε λοιπόν…
--«καθιερώθηκε το 8ωρο»
Στην Ελλάδα, η καθιέρωση του 8ωρου έγινε με το νόμο 2269 το 1920.
Αργότερα, με προεδρικό διάταγμα (πδ) στις 27/6/1932, έγινε η επέκταση και η κωδικοποίηση όλων των διατάξεων που ίσχυαν γι' αυτό μέχρι τότε στους διάφορους κλάδους.
Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν με το βασιλικό διάταγμα 368/24/8/1936 να επεκτεινει την εφαρμογή του και σ' άλλες κατηγορίες μισθωτών, προσπαθώντας να προλάβει νεα εργατική εξέγερση.
-- «καθιερώθηκε η υποχρεωτική αργία της Κυριακής. Καθιερώθηκε η άδεια μετ’ αποδοχών»
Η κυριακάτικη αργία έχει καθιερωθεί από το 1911. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν να καταργήσει την Κυριακή αργία και το κυριακάτικο μεροκάματο να δίνεται στο κράτος για την «εθνική αμυνα».
-- «καθιερώθηκε η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καθορίσθηκαν κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων».
Το συνδικαλιστικό κίνημα επέμενε να διεκδικεί ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις. Ο Μεταξάς, πριν καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό (4 Aυγούστου 1936), ετοίμασε νέο νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας, κάτι ανάλογο με αυτά που γίνονται στις μέρες μας με τις συλλογικές συμβάσεις, που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τα εργατικά σωματεία (Μάης 1936).
Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, οι «συλλογικές συμβάσεις» μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και των διορισμένων από τη δικτατορία συνδικαλιστών αποκτούν ισχύ νόμου 2045/7/9/1936 και με τίτλο «κατώτατον όριον μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων και ελάχιστον ημερομίσθιον εργατών βιομηχανίας».
Κάτω από τις συνθήκες που επέβαλε η δικτατορία, της αναγκαστικής διαιτησίας, της απαγόρευσης των απεργιών και της φασιστικοποίησης των συνδικάτων, «αι εθνικαί συμβάσεις εργασίας», όπως τις αποκαλούσε ο Μεταξάς, ήταν καθαρός εμπαιγμός.
-- «η ανεργία σχεδόν εξαφανίστηκε»
για την καταπολέμηση της ανεργίας, ο Μεταξάς θέσπισε κάτι ανάλογο με τις σημερινές αστικές κυβερνήσεις, το σύστημα της «εκ περιτροπής εργασίας» με τον αν 2000/1939 και με τον τίτλο «περί λήψεως μέτρων καταπολεμήσεως της ανεργίας». Αυτό ειχε ως συνέπεια τη μειωση του εισοδήματος των εργαζομενων για να συντηρηθουν οι ανεργοι. Τα έπαιρνε δηλαδη από τους φτωχους για να τα δώσει στους φτωχοτερους.
--« ιδρύθηκε το ΙΚΑ».
μετά από αγώνες της εργατικής τάξης, για πρώτη φορά το 1922 ψηφίστηκε ο νόμος 2868 για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Με τη συνεχή δε πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος, το 1932 η κυβέρνηση Βενιζέλου ψήφισε το νομο 5733 «περι κοινωνικών ασφαλίσεων».
Ο νόμος δεν εφαρμόστηκε, γιατί η κυβέρνηση έπεσε το Μάρτιο του 1933. Το Σεπτέμβριο του 1934, η κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος ψήφισε τον 6298 που δεν εφαρμόστηκε λόγω των αντιδράσεων του κεφαλαίου . Η εφαρμογή του νόμου της κοινωνικής ασφάλισης συνέχισε να είναι βασικό αίτημα των εργατικών αγώνων. Ηταν βασικό αίτημα της προκήρυξης και ετοιμασίας της πανεργατικής απεργίας της 5ης Αυγούστου .
Τελικά, σε εφαρμογή του 6298/34 ιδρύθηκε το ΙΚΑ την 1/11/1937
Οι παροχές του συστήματος, αν και πενιχρές και σε μικρό αριθμό εργαζομένων, ήταν μια ανακούφιση που όμως με τη νέα κρίση του 1939 σταμάτησαν, γιατί το σύστημα κατέρρευσε.
Με το προσχημα της «εθνικής αμυνας», εγινε κατι αναλογο με το σημερινο «κουρεμα» των αποθεματικων των ασφαλιστικων ταμειων. Η δικτατορία κατάσχεσε, με τη μορφη δανειου προς το κρατος, ολα τα αποθεματικα των ασφαλιστικων οργανισμών που έφταναν «τα 850 εκατομμυρια δραχμές, απο τα οποία τα 500 εκατομμύρια ηταν του ΙΚΑ»
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΑ ΤΟΝ ΕΠΕΒΑΛΕ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ
Η Εθνική Τράπεζα, η Τράπεζα Αθηνών, η Εταιρεία Λιπασμάτων, το καλυκοποιείο, η «Πάουερ», οι εταιρείες Λαναρά, καπνέμποροι, η ΑΓΕΤ Ηρακλής κ.ά. στήριξαν ανοιχτά τη δικτατορία. Μερικοί κεφαλαιοκράτες και με απαίτησή τους πήραν επίκαιρες κυβερνητικές θέσεις. π.χ. ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Κων/νος Ζαβιτσάνος, διοικητής της Εθνικής τράπεζας, έγινε υπουργός οικονομικών, ο Δημ. Μάξιμος, διευθυντής της Εθνικής, έγινε υπουργός εσωτερικών.
Και όπως ηταν φυσικό γεμισε το ακροατήριο της με ένα σωρο ψεματα.
Το φασιστικό καθεστώς Μεταξά όχι μονο δεν ηταν φιλεργατικο αλλα εγκαθιδρυθηκε για να καταστείλει την εργατική εξέγερση και τους αγώνες των εργατών.
Στη Θεσσαλονίκη έγινε πραγματική σφαγή που κατέληξε στο φρικιαστικό αποτέλεσμα να δολοφονηθούν 12 εργάτες -διαδηλωτές και να τραυματιστούν πάνω από 300.
Ο «αντισυστημικος» Μεταξάς έλεγε ότι σκοπος του είναι «η αδιάκοπος φροντίς διά την στερέωσιν του αστικού καθεστώτος με όλας τας αναγκαίας θυσίας διά το σύνολον της κοινωνίας και ιδίως διά τας ενδεείς τάξεις»
Το καθεστώς του Μεταξά με την προπαγάνδα περί «εθνικής επανάστασης» και «κοινωνικής ευημερίας» εφάρμοσε πλευρές της κεϊνσιανής θεωρίας περί «κρατικής ρύθμισης της καπιταλιστικής οικονομίας», όπως έκαναν τότε διάφορες αστικές κυβερνήσεις, από τον Χίτλερ μέχρι τον Ρούσβελτ (new deal) μετά την οικονομική κρίση 1929 - 1933. Η προσωρινή οικονομική ανάκαμψη του καπιταλισμού μέχρι τη νέα κρίση του το 1939, έδωσε, σε συμφωνία με τους καπιταλιστές, τη δυνατότητα μικροπαραχωρήσεων στους εργαζόμενους, με στόχο τη γενικότερη στήριξη του καπιταλισμού.
Αυτές τις ευκαιριακές μικροπαραχωρησεις του κεφαλαιου τις παρουσιάζουν , απευθυνομενοι σε αφελεις, σαν φιλεργατική πολιτική. Όμως ακομη και εδώ λενε ψέματα.
Λενε λοιπόν…
--«καθιερώθηκε το 8ωρο»
Στην Ελλάδα, η καθιέρωση του 8ωρου έγινε με το νόμο 2269 το 1920.
Αργότερα, με προεδρικό διάταγμα (πδ) στις 27/6/1932, έγινε η επέκταση και η κωδικοποίηση όλων των διατάξεων που ίσχυαν γι' αυτό μέχρι τότε στους διάφορους κλάδους.
Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν με το βασιλικό διάταγμα 368/24/8/1936 να επεκτεινει την εφαρμογή του και σ' άλλες κατηγορίες μισθωτών, προσπαθώντας να προλάβει νεα εργατική εξέγερση.
-- «καθιερώθηκε η υποχρεωτική αργία της Κυριακής. Καθιερώθηκε η άδεια μετ’ αποδοχών»
Η κυριακάτικη αργία έχει καθιερωθεί από το 1911. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν να καταργήσει την Κυριακή αργία και το κυριακάτικο μεροκάματο να δίνεται στο κράτος για την «εθνική αμυνα».
-- «καθιερώθηκε η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καθορίσθηκαν κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων».
Το συνδικαλιστικό κίνημα επέμενε να διεκδικεί ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις. Ο Μεταξάς, πριν καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό (4 Aυγούστου 1936), ετοίμασε νέο νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας, κάτι ανάλογο με αυτά που γίνονται στις μέρες μας με τις συλλογικές συμβάσεις, που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τα εργατικά σωματεία (Μάης 1936).
Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, οι «συλλογικές συμβάσεις» μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και των διορισμένων από τη δικτατορία συνδικαλιστών αποκτούν ισχύ νόμου 2045/7/9/1936 και με τίτλο «κατώτατον όριον μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων και ελάχιστον ημερομίσθιον εργατών βιομηχανίας».
Κάτω από τις συνθήκες που επέβαλε η δικτατορία, της αναγκαστικής διαιτησίας, της απαγόρευσης των απεργιών και της φασιστικοποίησης των συνδικάτων, «αι εθνικαί συμβάσεις εργασίας», όπως τις αποκαλούσε ο Μεταξάς, ήταν καθαρός εμπαιγμός.
-- «η ανεργία σχεδόν εξαφανίστηκε»
για την καταπολέμηση της ανεργίας, ο Μεταξάς θέσπισε κάτι ανάλογο με τις σημερινές αστικές κυβερνήσεις, το σύστημα της «εκ περιτροπής εργασίας» με τον αν 2000/1939 και με τον τίτλο «περί λήψεως μέτρων καταπολεμήσεως της ανεργίας». Αυτό ειχε ως συνέπεια τη μειωση του εισοδήματος των εργαζομενων για να συντηρηθουν οι ανεργοι. Τα έπαιρνε δηλαδη από τους φτωχους για να τα δώσει στους φτωχοτερους.
--« ιδρύθηκε το ΙΚΑ».
μετά από αγώνες της εργατικής τάξης, για πρώτη φορά το 1922 ψηφίστηκε ο νόμος 2868 για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Με τη συνεχή δε πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος, το 1932 η κυβέρνηση Βενιζέλου ψήφισε το νομο 5733 «περι κοινωνικών ασφαλίσεων».
Ο νόμος δεν εφαρμόστηκε, γιατί η κυβέρνηση έπεσε το Μάρτιο του 1933. Το Σεπτέμβριο του 1934, η κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος ψήφισε τον 6298 που δεν εφαρμόστηκε λόγω των αντιδράσεων του κεφαλαίου . Η εφαρμογή του νόμου της κοινωνικής ασφάλισης συνέχισε να είναι βασικό αίτημα των εργατικών αγώνων. Ηταν βασικό αίτημα της προκήρυξης και ετοιμασίας της πανεργατικής απεργίας της 5ης Αυγούστου .
Τελικά, σε εφαρμογή του 6298/34 ιδρύθηκε το ΙΚΑ την 1/11/1937
Οι παροχές του συστήματος, αν και πενιχρές και σε μικρό αριθμό εργαζομένων, ήταν μια ανακούφιση που όμως με τη νέα κρίση του 1939 σταμάτησαν, γιατί το σύστημα κατέρρευσε.
Με το προσχημα της «εθνικής αμυνας», εγινε κατι αναλογο με το σημερινο «κουρεμα» των αποθεματικων των ασφαλιστικων ταμειων. Η δικτατορία κατάσχεσε, με τη μορφη δανειου προς το κρατος, ολα τα αποθεματικα των ασφαλιστικων οργανισμών που έφταναν «τα 850 εκατομμυρια δραχμές, απο τα οποία τα 500 εκατομμύρια ηταν του ΙΚΑ»
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΑ ΤΟΝ ΕΠΕΒΑΛΕ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ
Η Εθνική Τράπεζα, η Τράπεζα Αθηνών, η Εταιρεία Λιπασμάτων, το καλυκοποιείο, η «Πάουερ», οι εταιρείες Λαναρά, καπνέμποροι, η ΑΓΕΤ Ηρακλής κ.ά. στήριξαν ανοιχτά τη δικτατορία. Μερικοί κεφαλαιοκράτες και με απαίτησή τους πήραν επίκαιρες κυβερνητικές θέσεις. π.χ. ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Κων/νος Ζαβιτσάνος, διοικητής της Εθνικής τράπεζας, έγινε υπουργός οικονομικών, ο Δημ. Μάξιμος, διευθυντής της Εθνικής, έγινε υπουργός εσωτερικών.
ΤΕ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
