Εύλογα, οποιοσδήποτε μπορεί να σταθεί θετικά στη διάθεση μιας εταιρείας να επιχορηγήσει εργασίες συντήρησης σε σχολικές μονάδες. Πόσο μάλλον όταν στις ημέρες μας οι δαπάνες για τη συντήρηση σχολικών μονάδων διαρκώς μειώνονται.
Η Coca Cola Hellas Τρία Έψιλον, συμφερόντων του ομίλου Δαυίδ, μέσα από τη δράση αυτή προσπαθεί να πετύχει κάτι περισσότερο. Καταρχάς, την κατοχύρωση ενός εταιρικού κοινωνικού προφίλ, το οποίο «γκρεμίστηκε» μαζί με το κλείσιμο των εργοστασίων της στη Βόρεια Ελλάδα, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες εργαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους. Και να ακυρώσει το σύνθημα «Μποϊκοτάζ στην Coca Cola», που ενέπνευσε τους πάντες, στα πλαίσια των πολύμηνων κινητοποιήσεων των απολυμένων της Coca Cola.
Ταυτόχρονα όμως, το τμήμα Marketing του ομίλου προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να εισάγει το προϊόν στα παιδιά των σχολείων. Η διαδικασία της ψηφοφορίας και της «κινητοποίησης» των παιδιών για να αναδειχθεί το σχολείο τους νικητής του διαγωνισμού της Coca Cola εντάσσεται στο «από στόμα σε στόμα» marketing (word-of-mouth / WOM). Μια στρατηγική που μετατρέπει τα ίδια τα παιδιά σε φορείς του διαφημιστικού μηνύματος. Μια στρατηγική που «δεσμεύει» τις παιδικές καταναλωτικές συνήθειες και τους εισάγει στο «θαυμαστό κόσμο» της κατανάλωσης δια της πλαγίας οδού.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης διά του Δημάρχου του όφειλε να αρνηθεί μια τέτοια χορηγία που μεταβάλλει τους νεαρούς δημότες του σε υποκείμενα μετάδοσης ενός διαφημιστικού μηνύματος. Θα όφειλε ως ελάχιστη συμπαράσταση σε όλες κι όλους τους απολυμένους εργαζόμενους των εργοστασίων του ομίλου να αρνηθεί τη χορηγία μιας εταιρείας που εγκατέλειψε τις παραγωγικές της δραστηριότητες στη Βόρεια Ελλάδα.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να διάγει μια καμπάνια ενημέρωσης των νεαρών του δημοτών και των γονιών τους για τις κάκιστες συνέπειες που επιφέρει στην υγεία τους η χρήση των ζαχαρούχων αναψυκτικών. Συμβάλλοντας, έτσι, στην αναγκαία απόπειρα η Ελλάδα να «πέσει θέσεις» στην παγκόσμια κατάταξη των δεικτών παιδικής παχυσαρκίας.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να θυμηθεί τις ελάχιστες υποχρεώσεις του, όπως το να συντηρεί τα υπάρχοντα σχολεία και να εκπονεί σχέδια ανέγερσης νέων σχολικών συγκροτημάτων προς αντικατάσταση των παλιών.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, υπεύθυνα, οφείλει να έχει καθορίσει ένα πλαίσιο αρχών για τις εταιρείες των οποίων τις χορηγίες αποδέχεται. Δε μπορεί ο Δήμος στο όνομα του «τζάμπα χρήματος» να χρυσώνει το χάπι των εταιρειών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ζημιώνουν το περιβάλλον, την κοινωνία, την υγεία μας ή τον τόπο μας.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να είναι εκείνος παρών στα σχολεία, στις ζωές των μαθητών, στις ανάγκες των γονιών.
Άλλωστε ο Δήμος Θεσσαλονίκης δε χρειάζεται κάποια ψηφοφορία για να προκύψει ο «νικητής», δηλαδή το σχολείο με τα περισσότερα προβλήματα, αφού διαθέτει τεχνικές υπηρεσίες που γνωρίζουν τα προβλήματα των σχολικών κτηρίων. Τους «νικητές» τους γνωρίζει ήδη…
