«Η ζωή είναι ωραία», «La vita e bella» στα ιταλικά, είναι μια από τις κορυφαίες, ίσως η κορυφαία, κατ εμέ, δραματική κωμωδία που εκπέμπει διαχρονικά ποικίλα μηνύματα στο κοινό.
Ο Ρομπέρτο Μπενίνι επέλεξε τον τίτλο της ταινίας από τη φράση του Λέοντα Τρότσκι. Ο Τρότσκι όταν βρίσκονταν εξόριστος στο Μεξικό, γνωρίζοντας πως θα δολοφονηθεί, είδε τη σύζυγο του στον κήπο και έγραψε: «Η ζωή είναι ωραία».
Μέσα στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ο Μπενίνι παρουσιάζει στο γιο του την ζωή σαν ένα παιχνίδι. Μέσα στον πόλεμο και το μίσος της ανθρωπότητας εκμεταλλεύεται την αθωότητα του μικρού του παιδιού δείχνοντας την αγάπη του και ελευθερώνοντας το από την δουλεία και την σκλαβιά. Ο έρωτας για την γυναίκα του, για την πριγκηπέσα του και η θυσία για το παιδί του, με κωμικό τρόπο, μέσα σε ένα απίστευτο δράμα, συγκλονίζουν.
Η ανθρωπότητα και χθες και σήμερα δοκιμάζεται στους πολέμους. Πόλεις καταστρέφονται, ζωές χάνονται, οικογένειες αφανίζονται και η προσφυγιά τελειωμό δεν έχει. Το μίσος μεγαλώνει, η διαστροφή δεν έχει όρια, η πλεονεξία, η αλαζονεία και ο εγωισμός διοικούν τον πλανήτη.
Πόσο όμορφη που είναι η ζωή. Πόσο άδικα τις φέρονται τα γήινα πλάσματα της. Είμαστε πράγματι άτιμα και αχάριστα όντα απέναντι στο θείο μεγαλούργημα. Βρωμίζουμε το καθαρό, μολύνουμε το αγνό, διαταράσσουμε τις ισορροπίες.
Τι ωραία που είναι η φύση όταν δεν την βιάζεις ανελέητα. Πόσο αρμονικά συντεταγμένα είναι όλα τα πράσινα, τα γαλάζια, τα καφετιά και τα ροδοκίτρινα χρώματα του γήινου βασιλείου. Και πόσο σκληροί και ψυχροί εκτελεστές καταντήσαμε εμείς τα μικρά ανθρωπάκια που δείχνουμε τη δύναμη μας με αναίσχυντες πράξεις και βρωμερά λόγια. Πόσο αμετανόητοι και υποκριτές είμαστε.
Η ζωή είναι ένας τεράστιος κήπος με πανέμορφα λουλούδια που μαραίνονται γιατί σταματήσαμε να τα ποτίζουμε με χαμόγελο και αγάπη αλλά τα ραντίζουμε με φάρμακα κακίας. Αυτό το κακό, δυστυχώς, πουλάει και περιθωριοποιεί το καλό.
Ένας φίλος με συμβούλεψε πριν από καιρό: «Είμαι σίγουρος πως μπορείς να γράφεις και χαρούμενα κείμενα, αισιόδοξα διηγήματα. Το ξέρω ότι μπορείς. Το βλέπω και το διαβάζω στο γραπτό σου».
Η ζωή είναι ωραία, πολύ ωραία. Από αυτήν μπορώ κι εγώ κι ο καθένας να αντλεί αισιοδοξία. Δυστυχώς όμως η κοινωνία είναι μιαρή. Και απορώ. Τόσο πολύ δύναμη μπορεί να διαθέτει μια διεστραμμένη κοινωνία για να μολύνει την ωραία ζωή; Τόσο πολύ έλκει η ασχήμια και απωθεί η ομορφιά;
Η θυσία του Γκουίντο, του ήρωα της υπέροχης ταινίας «Η ζωή είναι ωραία», είναι το μήνυμα και για τη δική μας ζωή. Και για να σώσουμε την ομορφιά της ζωής απαιτούνται πολύ ακριβές θυσίες. Απαιτείται ανιδιοτελής αγάπη, ειλικρίνεια, αλληλοσεβασμός, εμπιστοσύνη. Μπορούμε να θυσιάσουμε το εγώ μας για όλες αυτές τις αξίες;
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
