Ψάχνουν να βρούνε διεξόδους,
Σε πεζοδρόμια ανύπαρκτα,
Πόλης σκληρής,
Πέφτουν συνέχεια, σ’άδιεξόδους.
Λευκά μπαστούνια, φωτεινά,
Σε διαδρομές στα σκοτεινά,
Στο άγγισμά μας ψάχνουμε,
Να βρούμε, φώς και χρώμα,
Να φανταστούμε τη ζωή,
Σαν σμιλεμένο σώμα.
Λευκά μπαστούνια ,δίπλα φωνές,
Μπερδεύονται με τις σιωπές μας,
Ψάχνουμε φίλους και γνωστούς,
Λέξεις, να αγγίζουν τις ψυχές μας.
Λευκά μπαστούνια, ήχοι βροχής,
Βήματα αργά, βοήθεια, κανείς,
Μετρούν αποστάσεις, το τέρμα, κοντά τους,
Κι’άπόψε θα ντύσουν, με χρώμα, τα όνειρά τους.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
