Παλιούς μου φίλους συναντώ, να ζήσω το όνειρό μου.
Να φύγω από τις έννοιες μου, να θυμηθώ, να κλάψω,
Για τους παλιούς τους φίλους μου, λόγια καρδιάς, να γράψω.
Μικροί, παρέες τρέχαμε, στους δρόμους στην πλατεία,
Κρυφτό-ξυλίκι-παίζαμε, ξένοιαστοι με μανία.
Όταν το βράδυ φτάναμε, στο σπίτι κουρασμένοι,
Κοιμόμασταν, χαρούμενοι και πάντα ευτυχισμένοι.
Οι πρώτοι μας οι έρωτες ,τα πρώτα καρδιοχτύπια,
Χάραξαν, μνήμες στην καρδιά ,στα πρώτα μας ξενύχτια.
Με ένα Βερμούτ και ένα πικάπ, πάρτι, στην παραλία,
Μας έβρισκε το χάραμα, γεμάτους ευτυχία.
Κι’αν κάποιοι φίλοι χάθηκαν, για πάντα απ’την ζωή μας,
Οι αναμνήσεις, μιας ζωής, κουράγιο, δίνουν στην ψυχή μας.
Αφήσανε τα ίχνη τους, στους δρόμους στις πλατείες,
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ,ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
