«Σβησμένες ὅλες οἱ φωτιὲς οἱ πλάστρες
μέσ’ τὴ Χώρα.
Στὴν ἐκκλησιά, στὸν κλίβανο, στὸ σπίτι, στ’ἀργαστῆρι
παντοῦ· στὸ κάστρο, στὴν καρδιά, τ’ ἀποκαΐδια· οἱ στάχτες.
(…) (Παλαμάς, Η φλογέρα τού Βασιλιά)
Αλλά και η αναστημένη ελπίδα επίσης:
«Ξαναζωντάνεψε κ' ἐσὺ καὶ ρίξου, ὦ φλό-
γα, ὦ φλόγα,
καὶ κύλησε καὶ πέρασε στὰ διάπλατα τῆς
χώρας,
καὶ στῆς ψυχῆς τ' ἀπόβαθα, καὶ πλάσε τα
καὶ ζῆσ' τα,
γιομάτα ροδοκόκκινα παιδιὰ καὶ καρδιο-
χτύπια,
καὶ πλάσε τους καὶ ζῆσε τους κάποιους καη-
μοὺς πατέρες,
καὶ κάποιες γνῶμες πλάσε τις καὶ ζῆσε τις
μητέρες,
καὶ κάμε ἀδέρφια τὰ ὄνειρα καὶ τὰ ἔργα!
Ἐμπρός, τραγούδι!
Και η αυστηρή προειδοποίηση:
«Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει
το προσκλητήρι των καιρών
να το φυσάει ή να το κρούει
σάλπιγγα ή τύμπανο, το ακούει,
δεν λέει: Παρών!» (Δωδεκάλογος τού Γύφτου).
Η συχνά επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις Ελλήνων και σπανιότερα ξένων ιθυνόντων προς τον ελεεινό πανάθλιο γείτονά μας, να «σεβασθεί το διεθνές δίκαιο» καταντά αφελής κίνηση, αν δεν υποχρεωθεί αυτός manu militari, με άμεσα στρατιωτικά μέτρα να σταματήσει τον επεκτατισμό του. Να μαζευτεί στα σύνορά του.
Ο «σεϊχουλισλάμης» βρυχάται και απειλεί ως κτήνος και θα εξακολουθήσει να ενεργεί έτσι όσο ΕΕ – ΗΠΑ και η όλη διεθνής κοινότητα θα τον χαϊδεύουν καλώντας τον «να σεβασθεί» ο δυσσεβής την διεθνή νομιμότητα. Κυρίως όμως όσο εμείς θα αδρανούμε. Ο Παναγιώτης Λιάκος συνέλεξε εύστοχα ορισμένες ιδιαζόντως εύγλωττες ρήσεις επωνύμων της εξουσίας και ανωνύμων της μάζας οι οποίες αποκαλύπτουν το εύρος και το βάθος της ιδιώνυμης αφέλειάς μας:
«Να πούμε ότι την σημαία την πήρε ο αέρας» «Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά της» «Μα τι θέλατε; Να στείλουμε τα παιδιά μας στον πόλεμο και να σκοτωθούν για μια βραχονησίδα;» «Ο Ερντογάν είναι μετριοπαθής μουσουλμάνος. Δεν έχει καμία σχέση με τα γεράκια τούς κεμαλικούς» «Ανήκουμε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, κανείς δεν πρόκειται να μας πειράξει» «Μπήκαμε στο ευρώ και την Τουρκία δεν την …παίρνει πια να μάς κάνει νταηλίκια». Και άλλα ηχηρά παρόμοια…(“Δ”,14/9/19).
Άσχετα προς την αναμενόμενη δυστυχώς παθητικότητα και αδιαφορία των ποικιλώνυμων εταίρων και συμμάχων μας. το αμερικανικό ξεπούλημα των Κούρδων είναι η βοερότερη προειδοποίησή μας ότι δεν πρέπει από ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.τ.λ. να περιμένουμε οποιαδήποτε στήριξη.
Ο γενοκτόνος των Κούρδων, μέχρι προχθές συμμάχων των ΗΠΑ, συνεχίζει το αποτρόπαιον όργιον της εθνοκάθαρσης στη Β. Συρία, ανενόχλητος απ’ όλους - περιλαμβανομένης φευ και της Ελλάδος - η οποία σιωπά αιδημόνως για τα διαπραττόμενα κακουργήματα.
Δειλή, μοιραία και άβουλη η Ευρώπη καταδικάζει φραστικά, αλλά όχι έμπρακτα την νέα γενοκτονία.
Ο αμαθέστατος Τραμπ «τετραγώνισε» προχθές τον κύκλο με την βαρύγδουπη δήλωση «Μου αρέσουν οι Κούρδοι, αλλά δεν μας βοήθησαν στην απόβαση στη Νορμανδία»!!! Και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι… Δεν διάβασε βέβαια τους New York Times οι οποίες αποκαλύπτουν Έκθεση κατά την οποία η Άγκυρα έλαβε από τον Αδόλφο Χίτλερ 189 τόνους χρυσού για «διευκολύνσεις» που του προσέφερε.
Για ποια Ευρώπη μιλούμε; Απ’ αυτήν μπορούμε να περιμένουμε προκοπή και σωτηρία; Αποκαλυπτρικότατο το βιβλίο τού Philippe de Villiers «Τράβηξα το νήμα του ψεύδους και όλα ακολούθησαν». Ο σ. απομυθοποιεί τους τρεις ιδρυτικούς «πατέρες της Ευρώπης»: Ζαν Μονέ, Ρομπέρ Σουμάν και Βάλτερ Χαλστάϊν.
Οι παλαιότεροι κάτι ξέρουμε από τον βίο και πολιτεία των τριών. Οι νεότεροι απλώς υποψιάζονται. Ο Ντε Βιλιέ μάς τους παραδίδει γυμνούς. Μονέ και Σουμάν Γάλλοι, ενσυνείδητοι απάτριδες, έμμισθοι των Αμερικανών. Ο τρίτος είναι Γερμανός, χιτλερικός δικαστής και διανοούμενος, μέλος 4 ναζιστικών οργανώσεων, θεωρητικός τού Ναζισμού, συνελήφθη από τους Αμερικανούς και επανεκπαιδεύτηκε από αυτούς οπότε προωθήθηκε σε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής!
Οι Moνέ και Σουμάν συμμερίζονταν τρεις εμμονές μαζί του: α) τα έθνη είναι επιβιώσεις του παρελθόντος, αυτό που πίστευε και ο Χίτλερ, β) ότι πρέπει να σπάσουμε τον διαχωρισμό ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, από τον οποίο προήλθε η επιρροή των λόμπι, γ) Η Ευρώπη πρέπει να συγχωνευθεί σε ένα διατλαντικό μπλοκ.
Οπωσδήποτε «Οι Αμερικανοί δεν ήθελαν μια “Ευρωπαϊκή δύναμη”. Ήθελαν μια δευτερεύουσα αγορά να διαθέτουν την πλεονάζουσα παραγωγή τους και μιαν απλή “εκτελεστική επιτροπή” σε ένα υπερατλαντικό μπλοκ, όπου τα ευρωπαϊκά έθνη θα συνενώνονταν υπό μια παγκόσμια διακυβέρνηση (…) Οι Αμερικανοί χωρίς προσωπικότητες όπως αυτοί, οι παγκοσμιοποιητές δεν θα μπορούσαν ποτέ να επηρεάσουν τόσο πολύ την ευρωπαϊκή πολιτική. Οι τρεις τους είναι όντως “ιδρυτικοί πατέρες”, εμφορούμενοι από το πάθος να υποκαταστήσουν την κυβέρνηση των ανθρώπων από τη διαχείριση των πραγμάτων, τα έθνη από την ευρωπαϊκή τεχνοκρατία. (http:www.atlantico.fr/decryptage/3567566/Μτφρ.Ε. Νιάνιος).
Αυτά «Σάν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθη και οι καημοί τού κόσμου» όπως τελείωνε το «Μυρολόι τής Φώκιας» ο Παπαδιαμάντης μας.
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
«Ξαναζωντάνεψε κ' ἐσὺ καὶ ρίξου, ὦ φλό-
γα, ὦ φλόγα,
καὶ κύλησε καὶ πέρασε στὰ διάπλατα τῆς
χώρας,
καὶ στῆς ψυχῆς τ' ἀπόβαθα, καὶ πλάσε τα
καὶ ζῆσ' τα,
γιομάτα ροδοκόκκινα παιδιὰ καὶ καρδιο-
χτύπια,
καὶ πλάσε τους καὶ ζῆσε τους κάποιους καη-
μοὺς πατέρες,
καὶ κάποιες γνῶμες πλάσε τις καὶ ζῆσε τις
μητέρες,
καὶ κάμε ἀδέρφια τὰ ὄνειρα καὶ τὰ ἔργα!
Ἐμπρός, τραγούδι!
Και η αυστηρή προειδοποίηση:
«Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει
το προσκλητήρι των καιρών
να το φυσάει ή να το κρούει
σάλπιγγα ή τύμπανο, το ακούει,
δεν λέει: Παρών!» (Δωδεκάλογος τού Γύφτου).
Η συχνά επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις Ελλήνων και σπανιότερα ξένων ιθυνόντων προς τον ελεεινό πανάθλιο γείτονά μας, να «σεβασθεί το διεθνές δίκαιο» καταντά αφελής κίνηση, αν δεν υποχρεωθεί αυτός manu militari, με άμεσα στρατιωτικά μέτρα να σταματήσει τον επεκτατισμό του. Να μαζευτεί στα σύνορά του.
Ο «σεϊχουλισλάμης» βρυχάται και απειλεί ως κτήνος και θα εξακολουθήσει να ενεργεί έτσι όσο ΕΕ – ΗΠΑ και η όλη διεθνής κοινότητα θα τον χαϊδεύουν καλώντας τον «να σεβασθεί» ο δυσσεβής την διεθνή νομιμότητα. Κυρίως όμως όσο εμείς θα αδρανούμε. Ο Παναγιώτης Λιάκος συνέλεξε εύστοχα ορισμένες ιδιαζόντως εύγλωττες ρήσεις επωνύμων της εξουσίας και ανωνύμων της μάζας οι οποίες αποκαλύπτουν το εύρος και το βάθος της ιδιώνυμης αφέλειάς μας:
«Να πούμε ότι την σημαία την πήρε ο αέρας» «Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά της» «Μα τι θέλατε; Να στείλουμε τα παιδιά μας στον πόλεμο και να σκοτωθούν για μια βραχονησίδα;» «Ο Ερντογάν είναι μετριοπαθής μουσουλμάνος. Δεν έχει καμία σχέση με τα γεράκια τούς κεμαλικούς» «Ανήκουμε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, κανείς δεν πρόκειται να μας πειράξει» «Μπήκαμε στο ευρώ και την Τουρκία δεν την …παίρνει πια να μάς κάνει νταηλίκια». Και άλλα ηχηρά παρόμοια…(“Δ”,14/9/19).
Άσχετα προς την αναμενόμενη δυστυχώς παθητικότητα και αδιαφορία των ποικιλώνυμων εταίρων και συμμάχων μας. το αμερικανικό ξεπούλημα των Κούρδων είναι η βοερότερη προειδοποίησή μας ότι δεν πρέπει από ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.τ.λ. να περιμένουμε οποιαδήποτε στήριξη.
Ο γενοκτόνος των Κούρδων, μέχρι προχθές συμμάχων των ΗΠΑ, συνεχίζει το αποτρόπαιον όργιον της εθνοκάθαρσης στη Β. Συρία, ανενόχλητος απ’ όλους - περιλαμβανομένης φευ και της Ελλάδος - η οποία σιωπά αιδημόνως για τα διαπραττόμενα κακουργήματα.
Δειλή, μοιραία και άβουλη η Ευρώπη καταδικάζει φραστικά, αλλά όχι έμπρακτα την νέα γενοκτονία.
Ο αμαθέστατος Τραμπ «τετραγώνισε» προχθές τον κύκλο με την βαρύγδουπη δήλωση «Μου αρέσουν οι Κούρδοι, αλλά δεν μας βοήθησαν στην απόβαση στη Νορμανδία»!!! Και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι… Δεν διάβασε βέβαια τους New York Times οι οποίες αποκαλύπτουν Έκθεση κατά την οποία η Άγκυρα έλαβε από τον Αδόλφο Χίτλερ 189 τόνους χρυσού για «διευκολύνσεις» που του προσέφερε.
Για ποια Ευρώπη μιλούμε; Απ’ αυτήν μπορούμε να περιμένουμε προκοπή και σωτηρία; Αποκαλυπτρικότατο το βιβλίο τού Philippe de Villiers «Τράβηξα το νήμα του ψεύδους και όλα ακολούθησαν». Ο σ. απομυθοποιεί τους τρεις ιδρυτικούς «πατέρες της Ευρώπης»: Ζαν Μονέ, Ρομπέρ Σουμάν και Βάλτερ Χαλστάϊν.
Οι παλαιότεροι κάτι ξέρουμε από τον βίο και πολιτεία των τριών. Οι νεότεροι απλώς υποψιάζονται. Ο Ντε Βιλιέ μάς τους παραδίδει γυμνούς. Μονέ και Σουμάν Γάλλοι, ενσυνείδητοι απάτριδες, έμμισθοι των Αμερικανών. Ο τρίτος είναι Γερμανός, χιτλερικός δικαστής και διανοούμενος, μέλος 4 ναζιστικών οργανώσεων, θεωρητικός τού Ναζισμού, συνελήφθη από τους Αμερικανούς και επανεκπαιδεύτηκε από αυτούς οπότε προωθήθηκε σε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής!
Οι Moνέ και Σουμάν συμμερίζονταν τρεις εμμονές μαζί του: α) τα έθνη είναι επιβιώσεις του παρελθόντος, αυτό που πίστευε και ο Χίτλερ, β) ότι πρέπει να σπάσουμε τον διαχωρισμό ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, από τον οποίο προήλθε η επιρροή των λόμπι, γ) Η Ευρώπη πρέπει να συγχωνευθεί σε ένα διατλαντικό μπλοκ.
Οπωσδήποτε «Οι Αμερικανοί δεν ήθελαν μια “Ευρωπαϊκή δύναμη”. Ήθελαν μια δευτερεύουσα αγορά να διαθέτουν την πλεονάζουσα παραγωγή τους και μιαν απλή “εκτελεστική επιτροπή” σε ένα υπερατλαντικό μπλοκ, όπου τα ευρωπαϊκά έθνη θα συνενώνονταν υπό μια παγκόσμια διακυβέρνηση (…) Οι Αμερικανοί χωρίς προσωπικότητες όπως αυτοί, οι παγκοσμιοποιητές δεν θα μπορούσαν ποτέ να επηρεάσουν τόσο πολύ την ευρωπαϊκή πολιτική. Οι τρεις τους είναι όντως “ιδρυτικοί πατέρες”, εμφορούμενοι από το πάθος να υποκαταστήσουν την κυβέρνηση των ανθρώπων από τη διαχείριση των πραγμάτων, τα έθνη από την ευρωπαϊκή τεχνοκρατία. (http:www.atlantico.fr/decryptage/3567566/Μτφρ.Ε. Νιάνιος).
Αυτά «Σάν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθη και οι καημοί τού κόσμου» όπως τελείωνε το «Μυρολόι τής Φώκιας» ο Παπαδιαμάντης μας.
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
