Εκεί, που τα έριξα, μια νύχτα με φεγγάρι,
Να βρω, ποιο όνειρο, θα βγει αληθινό,
Για ποιο απ’όλα, θα μου κάνει, ο Θεός, τη χάρη.
Να είναι αυτά, που έκανα, μαζί σου ,τόσα χρόνια?
Ή μήπως, είναι αυτό, που νόμιζα,
Ότι θα ζω, αιώνια?
Όποιο και νάναι, τώρα έχω μάθει,
Πως δεν μπορείς, συνέχεια,
Να κάνεις, τα ίδια λάθη.
Ας μείνουν όλα στο βυθό ,ατάκτως ειρημένα,
Μια και στη ζωή αυτή, τα πάντα είναι,
Από άλλους, προαποφασισμένα.
Αγάπες-σχέσεις-έρωτες ,φιλίες, συνειδήσεις,
Όλα συναγωνίζονται, ποια πρώτο, θα πουλήσεις.
Και όσοι, μου έλεγαν παλιά,
Κυνήγα, τα όνειρα σου,
Η απάντηση μου, είναι μια,
Τα έχω θάψει στο βυθό,
Μαζί, με τα δικά σου.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
