Εκοιμήθη στις 27 Δεκεμβρίου του 2022 η αγαπημένη μου μητέρα Μίρκα-Μαίρη στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου.
Ένας γολγοθάς 32 ημερών που περιελάμβανε ανάμεικτα συναισθήματα για μένα και την αδερφή μου Στυλιανή (Ινώ) και αφόρητο, μερικές μέρες, πόνο για τη μητέρα μου. Μια περίοδος δραματική για μας εν αντιθέσει με το εορταστικό κλίμα που επικρατούσε. Αλλά από την άλλη χιλιάδες κόσμος βίωσε τα ίδια συναισθήματα με μας.
Η περιπέτεια ξεκίνησε ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης. Εγώ ήμουν στη Λιβαδειά. Κάθε πρωινό η μητέρα μου συνήθιζε να μου τηλεφωνεί. Εκείνη την ημέρα δε δέχτηκα τηλεφώνημα. Παραξενεύτηκα! Τηλεφώνησα στο σπίτι και δεν το σήκωσε. Μετά τηλεφώνησα στην αδερφή μου. Στη συνέχεια η αδερφή μου επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί μου και μου μετέφερε ότι βρήκε τη μητέρα μου πεσμένη στο έδαφος μέσα στα αίματα έχοντας στραβώσει το στόμα της και μη μπορώντας να μιλήσει. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η περιπέτεια. Την πήγαμε στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου για εγκεφαλικό, την αφήσαμε και πιο μετά μας ενημέρωσαν τηλεφωνικά ότι μαζί με το εγκεφαλικό έπαθε και έμφραγμα. Νοσηλεύτηκε στην στεφανιαία μονάδα.
Κάθε ημέρα η αγωνία μας έφτανε στο κατακόρυφο! Κάθε τηλέφωνο από τους επιβλέποντες γιατρούς ομοίαζε με μαχαιριές στην καρδιά μου! Από το γεγονός ότι έχει οξύ νεφρική ανεπάρκεια που θα οδηγούσε, πιθανότατα, στην αιμοκάθαρση μέχρι της ανάγκη , ίσως, να χρειαστεί εγχείριση καρδίας που πιθανότατα θα οδηγούσε στο θάνατό της λαμβάνοντας υπόψιν της εξασθένηση του οργανισμού της! Όμως οι προσευχές στο Θεό και της Υπεραγία Θεοτόκο από μας και από φίλους μου, καθώς και οι παρακλήσεις στους Αγίους, ιδιαίτερα στον Άγιο Πορφύριο (συμμετείχα στην αγρυπνία που πραγματοποιήθηκε επί ευκαιρία της εορτής του στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου Λιβαδειάς) είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα!
Τελικά διαπιστώθηκε ότι δεν χρειάζονταν επειγόντως εγχείριση και δεν υπήρξε ανεπανόρθωτη βλάβη στα νεφρά από το σκιαγραφικό που χρησιμοποιήθηκε για την εξέταση. Τα πρώτα χαμόγελα ξεκίνησαν. Αλλά η συνέχεια έκρυβε πολλά σκαμπανεβάσματα! Στη συνέχεια εξήχθη από τη στεφανιαία και εισήχθη στον καρδιολογικό θάλαμο. Σε τηλεφωνική συνομιλία μας ανέφεραν ότι μπορεί να βγει κάποια στιγμή. Μετά από κάποιες ημέρες μας ανέφεραν ότι έπαθε σοβαρή ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Παρά τις παρεκκλίσεις από δεσμεύσεις που είχα δώσει στο Θεό συνέχισα τις προσευχές μου προς αποκατάσταση της μητέρας μου στο θεό, στην Υπεραγία Θεοτόκο, στους Αρχαγγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ, σε αρκετούς Αγίους, καθώς και στους Αγίους Πάντες! Ιδιαίτερα παρακάλεσα τους Αγίους Αναργύρους, Λουκά εν Κριμαία, Λουκά, Θεράποντα, Εφραίμ Νέας Μάκρης, Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και Νεκτάριο! Και το θαύμα έγινε!
Τις επόμενες ημέρες μας είπαν ότι ανταποκρίθηκε θετικά στις αντιβιώσεις που τις έδωσαν και η χαρά μας έφτασε στο απόγειο! Παράλληλα είχαν αρχίσει οι κατακλύσεις στα πόδια της και γι’ αυτό πονούσε πολύ. Στη συνέχεια το επόμενο διάστημα άρχισαν οι διάρροιες απόρροια των αντιβιώσεων! Όμως ξεπεράσαμε και αυτόν τον σκόπελο κατόπιν προσευχών και μας ειδοποίησαν οι γιατροί ότι σιγά σιγά θα λάβει εξιτήριο. Την παραμονή και ανήμερα των Χριστουγέννων περάσαμε μαζί πολλές ώρες στο νοσοκομείο και της έβαλα να ακούσει την Άγια Νύχτα αγαπημένο της τραγούδι! Η συγκίνηση από τη μεριά της και από τη μεριά μου απερίγραπτη!
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της δεν μας άφηναν να την επισκεπτόμαστε και όταν μας έβλεπε κραύγαζε από την χαρά της. Ιδιαίτερα όταν τη φροντίζαμε (π.χ. τη σκεπάζαμε με το σεντόνι) μας χαμογελούσε γλυκά. Εγώ τη σταύρωνα με λαδάκι, την έδωσα να πιει όσο μπορούσε αγιασμό και τις έβαλα εικονίτσες (Παναγία Γοργοεπήκοος, Άγιοι Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης και Παΐσιος) στο προσκεφάλι της και στο κομοδίνο δίπλα της.
Επίσης, χαμογελούσε, κάποιες φορές στους νοσηλευτές εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο συναισθήματα ευγνωμοσύνης προς αυτούς. Αρκετές φορές ανέφερε τη μητέρα της και γιαγιά μου Φανή, τον πατέρα μου Θωμά-που εκοιμήθη πριν 2 χρόνια και 9 μήνες και άλλα προσφιλή της πρόσωπα. Στο νοσοκομείο συνάντησα νοσηλευόμενους ταλαιπωρημένες ψυχές που ήταν στο δωμάτιο νοσηλείας της μητέρας μου που παρατηρούσαν για το πόσο αγάπη έχει η μητέρα μας για μας, καθότι μόλις την επισκεπτόμασταν άλλαζε υπέρμετρα η διάθεσή της.
Η μητέρα μου υπήρξε Μητέρα με Μ κεφαλαίο καθότι όλη η ζωή της ήμασταν εμείς και δεν ενδιαφέρονταν απολύτως για τίποτα άλλο στη ζωή της ούτε για τον ίδιο της εαυτό! Έδωσε τα πάντα για μας και παρότι ήταν άρρωστη τα τελευταία χρόνια δεν είχε ουδεμία απαίτηση από μας και το ελάχιστο που της προσφέραμε το παρουσίαζε ως κάτι μεγάλο!!! Αξίζει να επισημανθεί ότι είχα προσκομίσει το όνομά της, σε κάποιες εκκλησίες, να μνημονεύεται για το Ιερό Σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων (15 Νοεμβρίου έως και 24 Δεκεμβρίου) που βοήθησε σημαντικά στη δύσκολη νοσηλεία της.
Το χαμόγελό της όταν κοιμόταν ανήμερα των Χριστουγέννων δεν θα το ξεχάσω ποτέ, καθώς και το χαμόγελό της προς εμάς κατά τη διάρκεια του ύπνου της. Στις 25 Δεκεμβρίου και ενώ αναμέναμε να πάρει εξιτήριο μεταφέρθηκε στην παθολογική κλινική και εγώ φοβούμενος μην κολλήσει πάλι λοίμωξη δήλωσα ότι θέλω να την πάρω από το νοσοκομείο. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθώ ότι παρέκκλινα πάλι από κάποιες δεσμεύσεις που είχα δώσει προς το Θεό.
Τις επόμενες δύο ημέρες προσπάθησα να λάβει εξιτήριο από το νοσοκομείο. Ανήμερα στις 27 Δεκεμβρίου υπέγραψα για να πάρει εξιτήριο με δική μου ευθύνη, ενώ όταν πήγαμε να τη δούμε στο θάλαμο πονούσε αφόρητα και ήταν αδιάθετη και μας ζήτησε να φύγουμε προφανώς γιατί δεν ήθελε να δούμε ότι πονούσε. Εμείς την αφήσαμε νομίζοντας ότι ήθελε να ξεκουραστεί. Όταν έφυγα από το θάλαμο τη σταύρωσα τρεις φορές στο μέτωπο. Λίγο πριν φύγει από το νοσοκομείο μας είπαν οι ιατροί ότι δε γίνεται να λάβει εξιτήριο, προς ο παρόν, γιατί αιμορραγεί από το δεξί της πόδι. Μετά επικοινώνησαν μαζί μας και μας είπαν ότι δεν έκλεισε η πληγή, γι αυτό το εξιτήριο θα το λάμβανε την άλλη ημέρα.
Φεύγοντας από το νοσοκομείο πήγαμε να τη δούμε και χαμογέλασε στην αδερφή μου και έγειρε το κεφάλι της στην αριστερή πλευρά παθαίνοντας ανακοπή καρδιάς. Είχε τις τελευταίες ανάσες και φωνάξαμε τους γιατρούς, οι οποίοι τη διασωλήνωσαν, αλλά μας είπαν δεν ανταποκρίνεται και να περιμένουμε το μοιραίο. Προέβηκα σε προσευχές ,αλλά ο Θεός έκρινε ότι ήταν η στιγμή της αναχώρησής της. Μετά από κάποια ώρα δέχτηκα τηλέφωνο και μας ανακοίνωσαν το θλιβερό νέο. Η στιγμή αυτή θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη και θα είναι η χειρότερη στιγμή της ζωής μου! Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό που είχα τέτοια μητέρα και πατέρα (Θωμάς που εκοιμήθη περίπου πριν από 2 χρόνια και 9 μήνες)! Ένιωσα μεγάλη αγάπη, φροντίδα και ζεστασιά, πέρα από τις ανέσεις που απολάμβανα.
Παρότι έζησαν σχετικά λίγα χρόνια (71 χρόνια περίπου) από αυτά που μας προσέφεραν ήταν σα να έχουν ζήσει πολύ περισσότερα χρόνια. Η μητέρα μου παρά τα όποια μειονεκτήματα της ήταν άνθρωπος που θυσιάστηκε για μας! Δεν ενδιαφέρονταν για τίποτα άλλο στη ζωή της παρά για μας. Aκόμη δοξάζω τον Τριαδικό Θεό που είχα καλούς παππούδες και γιαγιάδες. Ειδικά η γιαγιά μου Φανή (μητέρα της μητέρας μου) που ήταν δασκάλα και έζησα αρκετό καιρό μου προσέφερε ανεξάντλητη αγάπη και μου μετέδωσε τη σωστή στάση ζωής, ενώ ήταν προσκολλημένη στην ορθόδοξη χριστιανική ζωή.
Η μητέρα μου ήταν άνθρωπος απλοϊκός που δεν της άρεσαν οι ανέσεις και τα λούσα. Δεν ήθελε να ενοχλεί τους συνανθρώπους της και ήταν πραγματικά φιλότιμη. Κάτι να της πρόσφεραν ήθελε να το ανταποδώσει στο πολλαπλάσιο. Απέφευγε την κατάκριση και το κουτσομπολιό με γυναικοπαρέες. Υπέφερε τα τελευταία 3 χρόνια όντως ένα μεγάλο διάστημα κατάκοιτη, λόγω ρήξης του ισχίου της και κυρίως του ερυθρυματώδη λύκου που την ταλαιπωρούσε εδώ και 6 χρόνια, και ήταν κλεισμένη στην οικία της, ενώ αξίζει αν επισημανθεί ότι δεν γόγγυσε ούτε μία φορά. Δόξα τω Θεώ έλεγα και το επαναλάμβανε! Ήταν άνθρωπος ευαίσθητος.
Παρακαλώ και προσεύχομαι ο Θεός να την τοποθετήσει στον παράδεισο μαζί με τον πατέρα μου Θωμά, τη γιαγιά μου Φανή, τον παππού μου Βασίλειο, τη γιαγιά μου Στυλιανή, τον παππού μου Βασίλειο, τον θείο μου Ευάγγελο, τη θεία μου Ηλιάδα και τους λοιπούς συγγενείς μου. Προσδοκώ να με αξιώσει ο Θεός να βρεθώ κοντά τους όταν το κρίνει !Υπεραγίε Θεοτόκε, Άγιοι Ιωάννη Θεολόγε, Αρχάγγελοι Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ, δώδεκα και εβδομήκοντα Απόστολοι, Νεκτάριε, Ιούδα Θαδαίε, Πορφύριε, Εφραίμ Νέας Μάκρης, Ανάργυροι Κοσμά και Δαμιανέ, Ανάργυροι, Ραφαήλ, Νικόλαε και Ειρήνη, Λουκά εν Κριμαία, Λουκά, Θεράποντα, Αναστασία η Ρωμαία, Αρσένιε Καππαδόκα, Παΐσιε Αγιορείτη , Σοφία της Κλεισούρας, Νικηφόρε Λεπρέ, Άννα , Ιακώβ, Βαρβάρα, Αικατερίνη, Νικόλαε, Βασίλειε, Στέφανε, Αλέξανδρε του Σβιρ, Ιωάννη Ρώσε, Ιωσήφ Ησυχαστή, Δαβίδ εν Ευβοία, Εφραίμ και Δανιήλ Κατουνακιώτη, Ιωσήφ Μνήστωρα, Λάζαρε, Ιάκωβε Τσαλίκη, Φανούριε, Ναούμ , Σεραφείμ του Σαρώφ, Αλεξάνδρου του Σβίρ, Σάββα Ηγιασμένε, Βερονίκη, Θωμά, Βαρβάρα, Κόρη, Αθανάσιε, Παντελεήμονα, Δημήτριε Μυροβλήτη, Γεώργιε Τροπαιοφόρε, Νικόλαε εν Βουνένοις, Ιωάννη εκ Πέτρας, Ευμένιε Σαριδάκη, Μελέτιε Επίσκοπε Κίτρους, Παρασκευή, Παντελεήμονα πρεσβεύετε υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού Μίρκας- Μαίρης, Θωμά, Φανής, Βασιλείου, Βασιλείου, Στυλιανής και πάντων των τεθνεώτων από την αρχή του κόσμου. Μανούλα μου θα σε αγαπώ μέχρι να κλείσω τα μάτια μου!
Υ.Γ. Σας παρακαλώ όποιος/όποια μπορεί να προσκομίσει το όνομά της μητέρας μου Μαίρη σε κάποιο μοναστήρι για να μνημονεύεται για 40 Θείες λειτουργίες το γνωστό Σαρανταλέιτουργο. Αν μπορείτε προσκομίστε και το όνομα του πατέρα μου Θωμά. Επίσης, αν μπορεί ας τα δώσει σε ιερείς να μνημονεύονται στις Θείες λειτουργίες. Η μνημόνευση των ονομάτων των κεκοιμημένων στις Θείες λειτουργίες συμβάλλει σημαντικά στην ανάπαυση των τεθνεώτων και βοηθάει αυτούς που προσκομίζουν τα ονόματα στους Ιερούς Ναούς.
* Θεοφάνης Γκατζής του Θωμά και της Μίρκας
Εmail: theofanis28@gmail.com
Εmail: theofanis28@gmail.com
