Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
«Μα θα ‘ρθούνε άλλα χρόνια
μ’ όνειρα κι οράματα
δίχως λόγους στα μπαλκόνια
κι άχρηστα προγράμματα»
Ν. Γκάτσος
Οι λόγοι, ή καλύτερα, «οι τροπαιούχοι του άδειου λόγου», για
να μνημονεύσουμε και τον Παλαμά, σταμάτησαν ευτυχώς να εκτοξεύουν από τα
μπαλκόνια τις ουρανομήκεις ανοησίες τους. Το «μέγα πλήθος» και το «μέγα πάθος»
των αρχικομματαρχών μπήκε, ανεπιστρεπτί, στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας». (Τι
φράση κι αυτή!!!).
Τα «άχρηστα προγράμματα» όμως παραμένουν. Μόνο που στην
εκπαίδευση τα βάφτισαν «δράσεις». Δράση. Ιδού η μαγική λέξη που συγκλονίζει τα
σημερινά σχολειά. «Κάντε μία δράση», ακούς κι ανατριχιάζεις. Μία δράση για την
ξενοφοβία, για τον ρατσισμό, για τον σεβασμό στην ετερότητα. Η νεοεποχίτικη
σαχλαμάρα βρήκε πεδίον δόξης λαμπρόν. Μην διδάσκετε, κάντε δράσεις! Ο δάσκαλος
που διδάσκει, που μαθαίνει στους μαθητές του γράμματα, για να το πω απλά, είναι
ξεπερασμένος, ανεπαρκής, ίσως και επικίνδυνος για το «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» τους.
(Παραθέτω κάτι από έναν παλαιότερο παιδαγωγό, για τον σκοπό του σχολείου, ο
οποίος δεν ανήκε στην «αντίδραση», αλλά θεωρείται από τους αρχηγέτες της
«πρωτοπορίας». «Το σχολείο διδάσκοντας συστηματικά στο παιδί τ’ αγαθά του
πολιτισμού του και γνωρίζοντάς του τον τόπο του, κάνει συνειδητή,
συστηματοποιεί και απλώνει την εθνική μόρφωση που παίρνει κάθε παιδί από την
εξωσχολική του ζωή». Το κείμενο μιλά για εθνική μόρφωση και είναι από το
δυσεύρετο βιβλίο «πάρεργα και μελέτες», του Αλ. Δελμούζου, σελ 42. Αλλά ποιος
προσέχει σήμερα τους παλιούς δασκάλους;).
