Είναι μέρες τώρα που προσπαθώντας να γράψω πέντε αράδες,
σκοντάφτω πάνω σε λέξεις που ενώ αποδίδουν ακριβώς την πραγματικότητα των
ημερών, μου φέρνουν έναν κόμπο στο λαιμό και αισθάνομαι ότι προσβάλλουν φίλους
και συντρόφους. Σβήνω και ξαναγράφω, σκίζω και ξαναρχίζω το σημείωμα.
Όσο όμως και αν το προσπαθώ, είναι αυτή καθ’ αυτή η
πραγματικότητα, που δεν μπορώ ούτε να την αποφύγω, ούτε να την ωραιοποιήσω,
ούτε να μασκαρέψω.
Και να σου ένα ενημερωτικό δελτίο τύπου της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Πιερίας, όπου μαζί με την ενημέρωση για την αναπλήρωση του οργάνου, στρέφεται
ενάντια όσων αποχώρησαν, μη αποδεχόμενοι τη μνημονιακή συνέχεια με υπογραφή
ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντάς τους αυταπάτες, επικίνδυνο για την κοινωνία δρόμο και δράση
και φυγομαχία.
Τί και πόσα να πει κανείς ως απάντηση; Σε ένα κείμενο που
προσδιορίζει ως εχθρό όσους αποχώρησαν – συνεπείς στις ιδέες και στις
δεσμεύσεις τους – και ξεχνά να αναφέρει έστω μία φορά το μνημόνιο, 3ο, 2ο , 1ο.