Η ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΜΠΑΛΑΖ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΣΕΡΒΙΡΙΣΤΕΙ Η ΤΕΛΙΚΗ
ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ, ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ !!!
Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ
ΔΗΜΙΟΥ, ΤΟΥ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ !!!
ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ
ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ
ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΟΥΝ.
ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΕΙΛΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ …… ΕΧΘΡΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥΣ !!!
ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ !! ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ . ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΚΑΘΕΝΑ !!
ΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥΣ !!!
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ, ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ …. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ
!!!
ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟΣΟ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ !!!
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ !!!
Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για την Γενική Πολιτική Απεργία
Διαρκείας αλλά φοβόσαστε να ρωτήσετε...
Του Σταύρου Κατσούλη
Όλοι έχετε ακούσει πλέον τα καλέσματα του Ε.ΠΑ.Μ. για Γενική
Πολιτική Απεργία. Όμως είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που καταλαβαίνουν τι ακριβώς
σημαίνει Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας. Αυτό οφείλεται σε τέσσερις κύριους
λόγους:
Πρώτον, γιατί αυτοί που σήμερα οργανώνουν απεργίες, δεν
ξέρουν γι αυτήν ή φοβούνται να εμπλακούν με αυτήν την ιδέα.
Δεύτερον, γιατί τα μεγάλα συνδικάτα, ομοσπονδίες κλπ. πολύ
απλά δεν θέλουν να ξέρει κανείς γι αυτήν.
Τρίτον, γιατί σε πρακτικό επίπεδο, η Γενική Πολιτική Απεργία
εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την θέση και διάφορες
επαγγελματικές υποχρεώσεις που έχει ο καθένας μας στην κοινωνία.
Τέταρτον, γιατί πολύ απλά την συγχέουν με την έννοια της
απλής Γενικής Απεργίας.
Σε αυτό το κείμενο, θα επιχειρήσω να απαντήσω διεξοδικά σε
όλα τα ερωτήματα που μου έχουν ερωτηθεί από διάφορους κατά την διάρκεια
συζητήσεων, αλλά και που έχω επισημάνει γενικότερα ότι χρειάζονται απάντηση.
Ας αρχίσουμε λοιπόν:
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΠΕΡΓΙΑ;
Θέλει και ρώτημα; Ας το δούμε όμως. Οι κυβερνήσεις, παρ όλες
τις διαβεβαιώσεις που μας δίνουν συνεχώς, έχουν σχεδόν καταστρέψει τα πάντα. Το
χρέος του κράτους, από την αρχή της κρίσης μέχρι τώρα τείνει να διπλασιαστεί.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας, έχει καταλυθεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Τα εργασιακά δικαιώματα έχουν εξαφανιστεί. Οι
τυπικές Απεργίες αντιμετωπίζονται από το κράτος με την Βία. Οι Συνταξιούχοι
έχασαν τις συντάξεις τους. Η Ανεργία καλπάζει στο 30%+ και ανεπίσημα, είναι
πολύ παραπάνω. Άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια. Πολυεθνικές και άλλες μεγάλες
εταιρείες φεύγουν. Χαράτσια και νέοι φόροι παντού. Αυτοκτονίες καθημερινά. Ο
κόσμος δεν μπορεί να πάρει πετρέλαιο για να ζεσταθεί. Μαγαζιά κλείνουν
καθημερινά. Τα νοσοκομεία καταστράφηκαν. Το ίδιο τώρα και με την τριτοβάθμια παιδεία.
Τα ταμεία τα άδειασαν. Ξεπουλάνε το νερό, το ρεύμα, τα πάντα είναι στο σφυρί. Η
κυριαρχία του Κράτους εξαφανίστηκε. Μας είπαν ψέματα ότι θα λύσουν το πρόβλημα,
όλες οι κυβερνήσεις τους μέχρι τώρα.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ, τα μέτρα που μας έφεραν ως εδώ, τα συνεχίζουν
αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία. Συνεχίζουν να μας λένε ότι θα μας
σώσουν. Όσοι έχουν μάτια και βλέπουν,
καταλαβαίνουν πλέον προς τα που πάει το πράγμα... Και οποιοσδήποτε προσπαθήσει
να τους αντισταθεί μεμονωμένα, δέχεται την βίαια καταστολή του Κράτους κατοχής.
Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι παραδοσιακοί αγώνες, όσο θεμιτοί
και αν είναι, ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ. Θα χρειαστεί μια πραγματική μαζική αντίδραση, πριν
τα καταστρέψουν όλα. Εδώ ακριβώς εισέρχεται η έννοια της Γενικής Πολιτικής
Απεργίας Διαρκείας και αποκτά νόημα.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΗ;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι πλέον προφανής. Είδαμε τους
διάφορους κλάδους να αποζητούν δικαιοσύνη για τα δικά τους θέματα. Είδαμε ακόμα
και τις ποιο δυναμικές κινητοποιήσεις να καταστέλλονται με την βία. Είδαμε
μέχρι και το το μέτρο της επίταξης να χρησιμοποιείται ενάντια σε εργαζόμενους
που απαιτούν τα αυτονόητα.
Είναι προφανές λοιπόν, ότι για να γίνουν τα μέτρα καταστολής
αδύνατα για το κράτος κατοχής, θα πρέπει η δράσεις των Πολιτών, να είναι
μαζικότατες. Είναι τόσο απλό και αυτονόητο, κάτι δηλαδή που ο καθένας μας έχει
συλλογιστεί.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;
Οι περισσότεροι απεργοί σήμερα και μέσα στην καταξίωση που
ζουν, επιζητούν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους. Είναι κατανοητό λοιπόν και
απολύτως αποδεκτό, να θέλουν να δράσουν κάπως, όπως μπορούν, όσο το δυνατόν πιο
γρήγορα. Αυτό βλέπουμε σήμερα και με τις διάφορες μεμονωμένες απεργίες που ο
κάθε κλάδος ανακοινώνει.
Όμως, υπάρχουν τρία σοβαρότατα προβλήματα με την μέθοδο
αυτή:
Τις περισσότερες φορές σήμερα, το κράτος κατοχής δεν
υποχωρεί και μάλιστα απαντά στους εργαζόμενους με βίαια μέτρα, μετατρέποντας
σχεδόν όλες αυτές τις προσπάθειες τελικά σε αποτυχίες.
Ακόμα και αν ένας κλάδος ανάμεσα στους πολλούς καταφέρει να
κατακτήσει κάποια από τα αιτήματά του, αυτό δεν σημαίνει ότι σήμερα με την
τραγική κατάσταση που ζούμε, ότι λύθηκε το πρόβλημά του ολοκληρωτικά. Νέα μέτρα
ψηφίζονται συνεχώς, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν πλέον δόλιες μεθόδους για να
εκτελέσουν τις εντολές των αφεντικών τους.
Πιο σημαντικά ακόμα, είναι φανερό ότι δεν υποφέρουν πλέον
απλά και μόνο μερικοί κλάδοι, αλλά ένας ολόκληρος Λαός. Κάτω από αυτήν την
οπτική γωνία, είναι φανερό ότι τα μεμονωμένα συμφέροντα δεν είναι πλέον αρκετός
λόγος για να απεργήσει κανείς, γιατί τα προβλήματα της κοινωνίας είναι τόσο
τεράστια, που κανένα ιδιαίτερο συμφέρον που έχει επιλυθεί, δεν θα επιφέρει την ανόρθωση
της κατάστασης.
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο χαρακτήρας της Απεργίας, πρέπει
πλέον να λάβει Πολιτική φύση και διάσταση. Πρέπει οι λόγοι μας, να μην είναι
μόνο και μόνο τα εργασιακά, ή μεμονωμένα θέματα όπως είναι αυτά των αποδοχών,
αλλά η απαίτηση όλων των κλάδων, για ριζική επίλυση ΟΛΩΝ των προβλημάτων τους,
που πλέον ενώνουν τον Λαό κάτω από τα ίδια συμφέροντα.
Παραδείγματα απαιτήσεων που μετατρέπουν μια Απεργία σε
Πολιτική Απεργία είναι τα εξής:
Η απαίτηση για πραγματική Δημοκρατία.
Η απαίτηση για Δικαιοσύνη.
Η απαίτηση για δίκαιο φορολογικό σύστημα για όλους, όπως
αναφέρει το Σύνταγμα.
Η απαίτηση να μας πει το Κράτος ακριβώς πως, πόσα και που
χρωστάει.
Η απαίτηση να σταματήσει να καταλύεται το Σύνταγμα σχεδόν
ολοκληρωτικά.
Η απαίτηση του απλά να φύγει και να διαλυθεί το κοινοβούλιο,
και νέου πολιτεύματος.
Η μη αναγνώριση της νομιμότητας του Κοινοβουλίου ή/και του
Κράτους στην κατάσταση κατοχής που βρίσκεται σήμερα.
Και άλλα.
Μερικά από τα παραπάνω είναι πολύ πιο σημαντικά από άλλα.
Όμως όλα τους, ενώνουν το σύνολο των πολιτών κάτω από κοινά συμφέροντα. Στην
κατάσταση που ζούμε σήμερα πλέον, δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε τίποτα το
λιγότερο από το κοινό συμφέρον του Λαού, γιατί πολύ απλά αν δεν το κάνουμε,
ούτε τα δικά μας προβλήματα θα λυθούν, αλλά και η υπόλοιπη κοινωνία της Ελλάδας
θα ολισθήσει προς μια κατάσταση απόλυτης καταστροφής όπου τα μεμονωμένα
δικαιώματά μας δεν θα έχουν πλέον νόημα.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η μετατροπή της Απεργίας
σε Πολιτική, με την έννοια που έδωσα παραπάνω, και όχι απλά μια διεκδίκηση των
εργασιακών μας θεμάτων, είναι κάτι που αυτομάτως θα έχει απήχηση και στον
υπόλοιπο Λαό. Η Πολιτική φύση της Απεργίας δηλαδή δεν είναι απλά πολιτικό θέμα,
αλλά είναι το μέσο και ο λόγος για να ενωθεί ο Λαός σαν μία γροθιά με κοινούς
σκοπούς ενάντια στο αυταρχικό Κράτος που θέλει να μας καταστρέψει όλους.
Με απλά λόγια, αν η Απεργία λάβει Πολιτική φύση, η
πειστικότητα μας και η μαζική συμμετοχή του Λαού είναι πολύ πιο εύκολη από το
να καλούμε τον Λαό να υποστηρίξει συγκεκριμένα συμφέροντα, όσο δίκαια και να
είναι αυτά.
Ο δεύτερος σημαντικός λόγος για τον οποίο οι Απεργίες μας
πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές, είναι γιατί πολύ απλά δεν είναι πλέον
δυνατόν κανένας να απαιτήσει να λυθούν τα δικά του προβλήματα μόνο, χωρίς να
απαιτήσει να λυθούν και τα προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα στον Λαό.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ;
Και πάλι εδώ έχουμε ένα ερώτημα που πολλοί έχουν αναρωτηθεί
και δικαίως. Είναι πλέον φανερό ότι κανένας απεργιακός αγώνας που έχει
διεξαχθεί τελευταία, δεν είχε ξεκάθαρα θετικό αποτέλεσμα. Οι 24ωρες και 48ωρες
Απεργίες είναι φανερό ότι δεν απασχολούν το κατοχικό κράτος ούτε στο ελάχιστο.
Μόλις τελειώσουν οι Απεργίες, αμέσως συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο της
καταστροφής.
Στα λίγα παραδείγματα που είχαμε, όπου οι απεργίες ήταν
σχετικά μακράς διάρκειας, το κράτος αμέσως απάντησε με βία, καταστολή ή
επίταξη. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι οι μακράς διάρκειας απεργίες, προκαλούν το
κράτος να συλλογιστεί και να δράσει. Από την άλλη, όλοι μας έχουμε καταλάβει
ότι οι επαναλαμβανόμενες κατά διαστήματα 24ωρες και 48ωρες απεργίες, όχι μόνο
δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά προκαλούν και μια άρρωστη εκτόνωση η οποία αφήνει
τον οποιονδήποτε αγωνιστή σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Είναι καλύτερα να
κάνουμε τις εργασίες μας σωστά και όπως λέει και ο Λαός μας, "μιά και
καλή", παρά να ταλαιπωρούμαστε με πολλαπλές μικρές αποτυχίες.
Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δράσουμε για
πολύ χρόνο, όσο χρειάζεται δηλαδή για να γονατίσει το κράτος μπροστά στα
δίκαια αιτήματά μας.
ΣΥΜΦΩΝΩ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;
Η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, διαφέρει από την
συμβατική απεργία, στο ότι χρειάζεται οργάνωση. Μερικά από τα πράγματα που
απαιτούν από εκτεταμένη έως και μικρή προετοιμασία πριν αρχίσει η Γ.Π.Α., είναι
τα εξής:
Πρέπει να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς σημαίνει Γ.Π.Α. Θα
χρειαστεί να γίνει ενημέρωση και του τελευταίου συνδικαλιστικού , και της
τελευταίας ομάδας, ένωσης κλπ, για όλα τα θέματα που αναφέρονται το κείμενο
αυτό αλλά και άλλα.
Θα πρέπει να ενημερωθούν όλοι ότι η συμμετοχή δεν σημαίνει
απλά "δεν εργάζομαι", αλλά ότι πολλοί κλάδοι θα εργαστούν κανονικά
και θα δείξουν την συμμετοχή τους με άλλους τρόπους.
Εφ όσον η συμμετοχή θα είναι μαζική, θα πρέπει να υπάρχουν
όλα τα απαραίτητα ώστε να μην υποφέρει κάποιος στην οικογένειά μας, στην
γειτονιά μας, και γενικότερα στην χώρα όσο ο Λαός εκφράζει την θέλησή του. Ως
εκ τούτου, θα πρέπει να ενημερώσουμε όλους να προετοιμαστούν για να μπορέσουν
να αντεπεξέλθουν. Όλα αυτά απαιτούν οργάνωση στους κατά τόπους χώρους εργασίας,
στις γειτονιές και στους λίγους Δήμους και άλλους δημόσιους οργανισμούς που
έχουν απομείνει όπου μπορεί να υπάρχουν ηγεσίες που να είναι συνεργάσιμες.
Αν θέλετε να αρχίσετε τώρα, θα πρότεινα να πάτε παρακάτω
στην ερώτηση: "Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;" και να κάνετε όσο πιο πολλά
αναφέρονται εκεί και ότι άλλο σκεφθείτε που να συμφωνεί με την έννοια της
Γ.Π.Α.
Στο ερώτημα δηλαδή, αν μπορούμε να αρχίσουμε τώρα, η
απάντηση είναι, ναι αλλά μόνο στον βαθμό που έχουμε κτίσει την ενημέρωση και
κατανόηση που απαιτείται και την οργάνωση και προετοιμασία που θα χρειαστεί.
ΤΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΕΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ;
Η Γενική Πολιτική Απεργία αποτελεί πρώτα και κύρια την
απαίτηση κοινών συμφερόντων για όλο τον Λαό και όχι μεμονωμένα συμφέροντα, όπως
είναι τα εργασιακά.
Όμως, επιπρόσθετα, είναι η Απεργία εκείνη που σκοπεύει να
κάνει απολύτως κατανοητό στο κράτος που μας τυραννά ότι ΔΕΝ το αποδεχόμαστε
πλέον στην σημερινή κατάσταση που βρίσκεται.
Και ως εκ τούτου, δεν αποδεχόμαστε τα παράνομα και ανήθικα
μέτρα και νόμους που έχουν περάσει.
Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά της λοιπόν είναι ότι όλοι οι
συμμετέχοντες, άσχετα από τις επί μέρους δράσεις που μπορεί να είναι
διαφορετικές, σταματούν άμεσα να
δέχονται το κράτος κατοχής ως νόμιμο κράτος και εξουσία. Αυτό το δείχνει κανείς
με πολλούς τρόπους, αλλά πρώτα και κύρια με την άρνηση πληρωμής φόρων και
χαρατσιών, την άρνηση παραλαβής και έκδοσης αποδείξεων και τιμολογίων.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι το παραπάνω ΔΕΝ είναι
φοροδιαφυγή, αλλά ένας από τους ύστατους τρόπους αντίστασης στην καταστροφή που
μας φέρνει καθημερινά η δωσιλογική εξουσία. Σε καιρούς πραγματικής Δημοκρατίας
και ευνομούμενου κράτους, οι πληρωμή των φόρων αποτελεί ιερό χρέος μας ως
πολίτες και είναι αυτό που στηρίζει την κοινωνία. Σήμερα όμως δεν έχουμε πλέον
Δημοκρατία, και οι φόροι που καλούμαστε να πληρώσουμε, ούτε θα λύσουν την
κρίση, ούτε ανταποδοτικοί είναι, αλλά χάνονται στις αποπληρωμές των παράνομων
δανείων που έχουν επιβληθεί στην χώρα.
Οι υπόλοιπες δράσεις που απαιτούνται στην Γ.Π.Α., διαφέρουν
σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την εργασία που έχει ή δεν έχει κανείς στην
κοινωνία. Μερικές από αυτές είναι:
Οι λειτουργικές καταλήψεις.
Η κλασική απεργία.
Η έμπρακτη στήριξη των απεργών, είτε αυτοί κάνουν κλασική
απεργία, είτε κάνουν λειτουργική κατάληψη.
Οι μαζικότατες διαδηλώσεις.
Και άλλα
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ
ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ;
Όπως αναφέραμε και πριν, ο σκοπός δεν είναι να πατάξουμε
τους συμπολίτες μας, που υποφέρουν μαζί μας. Ο σκοπός είναι να φέρουμε το
κράτος κατοχής στα γόνατα και να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή προς το
καλύτερο, που ρεαλιστικά μπορεί να γίνει μόνο αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό
ολοκληρωτικά, και στην συνέχεια με αλαγή προς νέο πολίτευμα.
Αυτό σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποφέρει
ο Λαός. Νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα βασικών αγαθών, φαρμακεία κλπ. πρέπει
σε κάθε περίπτωση να λειτουργούν κανονικά για τον Πολίτη, αλλά την ίδια στιγμή
να έχουν καταστείλει τελείως την επικοινωνία με τον Κράτος Κατοχής.
Άλλες υπηρεσίες, όπως π.χ. οι Εφορίες, που σήμερα αποτελούν
το μέσο καταδυνάστευσης του Λαού με ολοκληρωτικά άδικα και αντισυνταγματικά
μέτρα, θα πρέπει να σταματήσουν να εφαρμόζουν το καταστροφικό τους έργο μέχρι
να αλλάξει το καθεστώς και η Δημοκρατία να έχει επιστρέψει στην χώρα και ως εκ
τούτου το φορολογικό να είναι πλέον δίκαιο. Όμως, ακόμα και οι εφορίες του
σήμερα, όπως και πολλές άλλες υπηρεσίες του κράτους, παρέχουν υπηρεσίες στου
πολίτες.
Για να γίνει πραγματικότητα αυτός ο τρόπος αντίστασης, θα
πρέπει να εφαρμοστεί αυτό που λέγεται "λειτουργικές καταλήψεις". Στην
λειτουργική κατάληψη, οι υπάλληλοι καταλαμβάνουν σύσσωμος την υπηρεσία όπου
εργάζονται και σταματούν και πάλι σύσσωμοι να εφαρμόζουν τα μέτρα καταστροφής
που μας έχει επιβάλει το καθεστώς χούντας που όλοι μας ζούμε. Αλλά είναι επίσης
τι ίδιο σημαντικό να ΜΗΝ σταματά να εργάζεται σε όποιον τομέα έχει ανάγκη ο
συμπολίτης του. Παράλληλα, ενημερώνουν τον κάθε πολίτη με πολλαπλά μέσα ότι η
υπηρεσία λειτουργεί υπό καθεστώς λειτουργικής κατάληψης λόγω της Γενικής
Πολιτικής Απεργίας η οποία έχει ως στόχο την ανατροπή του δικτατορικού
καθεστώτος. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα βρείτε κανένα πολίτη να σας
εναντιωθεί, εκτός από τους λίγους που έχουν απομείνει και με κάποιον τρόπο
επωφελούνται από το σημερινό καθεστώς...
Παραδείγματα:
Τα νοσοκομεία δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν τους
πολίτες.
Τα μέσα μεταφοράς, δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν
εισιτήρια.
Οι εφορίες παρέχουν έγγραφα, χρήσιμα και δίκαια παράβολα
αλλά δεν χρεώνουν τον πολίτη πλέον με τους καταχρηστικούς και καταστροφικούς
φόρους που φέρνουν την απίστευτα τρομακτική ύφεση που ζούμε σήμερα.
Κ.ο.κ.
Συνοπτικά, η λειτουργική κατάληψη είναι ένας εξαιρετικά
αποτελεσματικός τρόπος για να κτυπηθεί αλύπητα το καθεστώς που τόσο καιρό μας
καταστρέφει αλλά και την ίδια στιγμή να φέρνει κοντά και να συσπειρώνει τον Λαό
σε μαζική αντίδραση μέχρι την ανατροπή.
ΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΟΣ, ΑΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;
Εφ όσον ο Λαός οργανωθεί, ενημερωθεί, δράσει μαζικά και
ενωμένα με κοινούς στόχους, και οι δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες που
παρέχουν στον Λαό δεν σταματήσουν να λειτουργούν, όχι.
ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;
Αυτό που θα πρέπει να μας διακατέχει είναι ότι αν ΔΕΝ
κάνουμε κάτι, τότε είναι που θα καταρρεύσει το Κράτος, και μάλιστα άτακτα. Η
κατάσταση σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε άλλους τομείς, για όποιο το έχει
ψάξει, είναι τόσο δραματικά κακή, που η κατάρρευση είναι πλέον 100% σίγουρη,
και μάλιστα με άτακτο τρόπο. Όσο εμείς οι πολίτες το αφήνουμε, τόσο αυτή η
άτακτη κατάρρευση που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια και θα καταστρέψη την χώρα
μας, έρχεται πιο κοντά.
Το Κράτος είμαστε εμείς οι πολίτες, και αν κάνουμε την απεργία
με σωστό τρόπο, όπως αναφέρεται σε αυτό και άλλα κείμενα ή ομιλίες του
Ε.ΠΑ.Μ., δεν θα καταρρεύσει. Το Κράτος
Κατοχικής Χούντας, όμως θα καταρρεύσει. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Το τι θα
ακολουθήσει θα είναι μόνο για το καλό της Χώρας, αφού θα έχει επιτέλους
καθαρίσει το πεδίο και ο Λαός θα μπορεί να αποφασίσει τι θέλει, με πραγματικούς
Δημοκρατικούς τρόπους.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΝΟΜΙΜΟ;
Βεβαίως! Όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι και δικαιώματα, διεθνείς
συμβάσεις, αλλά και το Σύνταγμα μας, το κάνουν απολύτως νόμιμο. Αυτό που δεν
είναι νόμιμο, σε καμία περίπτωση είναι το σημερινό καθεστώς, το οποίο έχει
καταλύσει αμέτρητα ανθρώπινα δικαιώματα και το Σύνταγμά μας. Όσοι ακόμα δεν
ξέρουν τι γράφει το άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδας, να ξέρουν ότι όχι
μόνο είναι νόμιμο και δικαίωμά μας να υπερασπιζόμαστε την εξουσία και
δικαιώματα που μας δίνει το ίδιο το Σύνταγμα, αλλά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΤΟ
ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ.
ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ;
Όχι δεν είναι τόσο απλό. Το αν θα εργαστεί κανείς, εξαρτάται
από τον ρόλο που έχει στην κοινωνία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην
μαχόμαστε ενάντια στον συμπολίτη, αλλά ενάντια στην εξουσία που καταστρέφει την
χώρα μας με χίλιους δυο τρόπους και όχι μόνο με τα εργασιακά.
Ένας από τους έμμεσους τρόπους για να σηκωθούν και οι
υπόλοιποι πολίτες μαζί μας, θα πρέπει να είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι είμαστε
μαζί τους, και όχι ενάντια τους.
Ο άλλος έμμεσος τρόπος για να σηκωθεί ο Λαός μαζί μας, είναι
να καταλάβουν ότι αγωνιζόμαστε και γι αυτόν, για τα δικά του βασικά δικαιώματα,
που έχει πλέον χάσει.
Σε γενικές γραμμές δηλαδή, ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι
να πληγεί σοβαρότατα το κράτος δωσιλογικής κατοχής και τα διάφορα συμφέροντα
που μας καταδυναστεύουν,
Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, αρχίζει να γίνεται φανερό,
το αν θα δουλέψει κανείς, ή θα λάβει μέρος σε άλλες δράσεις.
Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει τις
εξής ερωτήσεις στον εαυτό του, για να καταλάβει το πως πρέπει να δράσει:
Αν δεν εργαστώ, θα πλήξω τον συμπολίτη μου;
Αν εργαστώ θα πλήξω τον συμπολίτη μου;
Είναι η λειτουργική κατάληψη η καλύτερη δράση για την δική
μου περίπτωση;
Η δράση που έχω επιλέξει, βλάπτει τον συμπολίτη μου ή είναι
αγώνας ενάντια του κατοχικού κράτους;
Κ.ο.κ.
ΜΑ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ;
Σε καμία περίπτωση. Τα παραδοσιακά συνδικάτα συνδικαλιστών,
στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν ηγεσίες, που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση
να αλλάξει δραματικά το καθεστώς, γιατί τους συμφέρει να υπάρχει η κατάσταση
που υπάρχει τώρα. Ειδικότερα, τα μεγάλα συνδικάτα, κάνουν ότι μπορούν για να
μην κάνουν καμία απολύτως δράση ενάντια στο καθεστώς που μας καταστρέφει, ή
στην καλύτερη των περιστάσεων, οργανώνουν απεργίες που δεν έχουν κανένα
αποτέλεσμα.
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να κάνουμε σχεδόν ολοκληρωτική
επανασύσταση του συνδικαλισμού, από τα κάτω προς τα πάνω, αρχίζοντας με την
παράκαμψη των ξεπουλημένων συνδικάτων, που κρατούν με νύχια και με δόντια τον
κόσμο μακριά από κάθε αντίσταση που θα είχε αποτέλεσμα.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενημερώσουμε όσους πιο πολλούς
συμπολίτες μας, και μικρές ομάδες, έτσι ώστε επιτέλους να μπορέσουμε να
παρακάμψουμε τα καθεστωτικά συνδικάτα και να δράσουμε σαν ενωμένος Λαός,
ενάντια στην επιχείρηση αποτέφρωσης που επιτελείται κατά του Λαού και της
Χώρας.
ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ;
Η αξία μιας σωστά οργανωμένης Γενικής Πολιτικής Απεργίας,
είναι στο ότι από την φύση της, δεν επηρεάζεται ο Λαός αρνητικά, αλλά μόνο το
καθεστώς που μας έχει επιβάλει Δικτατορία. Η επιβίωσή μας δηλαδή δεν θα
αποτελέσει κανένα πρόβλημα, στον βαθμό που έχουμε οργανωθεί. Η αλληλεγγύη και η
γενικότερη βοήθεια του κάθε συμπολίτη που συμμετέχει με κάθε μέσο που διαθέτει
ο καθένας, είναι το κλειδί για μια επιτυχή Γενική Πολιτική Απεργία.
Να θυμάστε πάντα ότι ο στόχος της Γ.Π.Α. είναι ένα πολύ
καλύτερο αύριο, και ότι το θέμα επιβίωσης τίθεται σε πολύ τρομακτικότερο βαθμό,
για την περίπτωση που ΔΕΝ δράσουμε μαζικά για την ανατροπή του καθεστώτος.
ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ;
Αν δουλεύετε στο Δημόσιο, είναι σημαντικό να δείτε αν στην
περίπτωσή σας, η λειτουργική κατάληψη ή η κλασική απεργία διαρκείας είναι η πιο
σωστή κίνηση για τον Λαό. Δείτε και το ερώτημα: "Τι είναι οι Λειτουργικές
καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία;"
Το βασικότερο πράγμα που να θυμάται ο κάθε Δημόσιος
Υπάλληλος κατά την διάρκεια της Γ.Π.Α. είναι το πως θα κάνει την ζωή του
δωσιλογικού κράτους κατοχής, των τραπεζιτών δανειστών μας, και των άλλων
εκμεταλευτών μας ΚΟΛΑΣΗ, και πως θα κάνουν την ζωή του συμπολίτη τους όσο πιο
εύκολη γίνεται.
ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ;
Εδώ σε μερικές περιπτώσεις μπορεί η κατάσταση να είναι
δύσκολη, ειδικά αν δουλεύετε σε μεγάλη εταιρεία.
Η ιδανική περίπτωση είναι να συμφωνεί ο εργοδότης σας με την
ιδέα της Γ.Π.Α. και να απεργήσετε μαζί, (εκτός και αν παρέχετε βασικές ανάγκες
στον πολίτη).
Όμως ακόμα και στην περίπτωση που σας εξαναγκάσουν να
εργαστείτε, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορείτε να κάνετε πολύ σημαντικά
πράγματα:
1) Την κοινή δράση όλων, που είναι η ολοκληρωτική στάση
πληρωμών προς το Κράτος.
2) Την έμπρακτη εμψύχωση όλων αυτών που απεργούν είτε με τον
κλασικό τρόπο είτε με λειτουργική κατάληψη.
3) Την έμπρακτη αλληλεγγύη προς όλους τους απεργούς.
ΕΧΩ ΜΙΚΡΗ Η ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, Η ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ, ΠΩΣ ΘΑ
ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ;
Αν είστε σε αυτήν την κατηγορία, τότε να ξέρετε ότι η ύφεση
και η καταστροφή που μας έχουν επιβάλει οι εντός δωσίλογοι και οι έξωθεν
εκμεταλλευτές της Ελλάδας, ΣΥΝΤΟΜΑ θα αγγίξει και εσάς. Αναλογιστείτε λοιπόν
τις συνέπειες της μη συμμετοχής σας. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αν παρέχετε
υπηρεσία που κρίνετε ότι είναι απαραίτητη στου πολίτες, τότε να δουλέψετε. Αλλά
σε κάθε περίπτωση να συμμετέχετε στην ολοκληρωτική άρνηση αποδοχής της
νομιμότητας του κατοχικού κράτους που θα μας κατασπαράξει όλους για λογαριασμό
των δανειστών και αφεντικών τους. Αυτό βεβαίως σημαίνει και την πλήρη στάση
πληρωμών προς το κράτος.
Αναφέρω και πάλι, ότι σε αυτήν την ύστατη στιγμή, αυτή η
δράση ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή αλλά απολύτως νόμιμη αντίσταση στην βίαιη κατάλυση
του Συντάγματος. Σε εποχές πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, η
αποπληρωμή δίκαιων φόρων είναι ιερό χρέος όλων μας.
ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ, ΕΓΩ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ;
Αν είστε άνεργοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε
διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς
τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση
όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους
φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε άνεργος, κάντε και εσείς στάση
πληρωμών προς το κράτος.
ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ, ΕΓΩ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ;
Αν είστε συνταξιούχοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε
διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς
τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση
όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους
φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε συνταξιούχους με πενιχρή σύνταξη,
κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος. Εάν έχετε παιδιά που
προετοιμάζονται η σκέπτονται να συμμετάσχουν στην Γενική Πολιτική Απεργία,
εμψυχώστε τους και προτρέψτε τους να συμμετάσχουν.
ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Κανένας αγώνας για Δικαιοσύνη, πραγματική Δημοκρατία, και τα
βασικά δικαιώματα του Ανθρώπου δεν ολοκληρώνονται επιτυχώς χωρίς τουλάχιστον
λίγο ταλαιπωρία ή θυσίες. Όμως οι θυσίες αυτές δεν είναι ούτε ένα στο
εκατομμύριο αυτές που θα καλεστούμε εμείς και τα παιδιά μας να πληρώσουμε αν
αφήσουμε την κατάσταση χωρίς να αντιδράσουμε.
ΠΩΣ ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ; (Η ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ;)
Τίποτα δεν θα "οργανωθεί" ή θα "γίνει"
μόνο του. Πρέπει εμείς οι πολίτες σύσσωμοι, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να
σηκωθεί και να βάλει το λιθαράκι του σε όποιον τομέα μπορεί να συνεισφέρει.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Πρέπει όλοι μας, μα όλοι μας, στους χώρους που ζούμε, στις
γειτονιές, στους χώρους εργασίας, να αρχίσουμε συστηματικά και επιμελώς να
ενημερώνουμε όλους τους συμπολίτες που γνωρίζουμε, να προετοιμαστούν και να
μάθουν τα βασικά:
1) Τι μας ενώνει αυτήν την στιγμή ως Λαό: (Το επερχόμενο
Χάος για ολόκληρη τη Χώρα, και όχι μόνο τα εργασιακά μας θέματα)
2) Γιατί ακριβώς πρέπει επιτέλους οι απεργίες να μετατραπούν
σε Γενική Πολιτική Απεργία για την διεκδίκηση και την απαίτηση των αυτονόητων.
3) Το πως και γιατί η λειτουργική κατάληψη πρέπει να είναι η
δράση επιλογής για μερικούς, η στάση πληρωμών προς το κράτος για όλους.
4) Το ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή που έχουμε αν θέλουμε να
αποφύγουμε τον ερχόμενο όλεθρο.
Όλα αυτά πρέπει βέβαια να τα ξέρουμε εμείς πρώτα πριν
προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε σε άλλους.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:
Ετοιμαστείτε ομαδικά σε κάθε τομέα που νομίζει ο καθένας ότι
θα χρειαστεί, για να είμαστε έτοιμοι να σταθούμε ακλόνητοι όλοι μαζί και να
είμαστε αλληλέγγυοι.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΟΛΟΙ:
Ενημέρωση προς ομάδες, συλλογικότητες. Συμμετοχή σε ανοικτές
συνελεύσεις όπου θα αναφέρουμε ότι οι απεργίες πρέπει να μετατραπούν σε
Πολιτικές , Γενικές και όπου χρειάζεται η δράση πρέπει να είναι η λειτουργική
κατάληψη.
ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ;
Ακολουθούν μερικές ιδέες για το τι μπορεί κανείς να κάνει
τώρα, άμεσα για να οργανωθεί μια μαζική Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας:
"Χαρτογραφήστε" την περιοχή σας ή/και τον χώρο
εργασίας σας, και μάθετε ποιες συλλογικότητες, ποιες ομάδες, οργανώνονται σε
αντίσταση κατά του κατοχικού καθεστώτος.
Εντοπίστε ανοικτές συνελεύσεις, και πάρτε τον λόγο και
αναφέρετε όλα όσα μάθατε περί Γενικής Πολιτικής Απεργίας.
Μιλήστε και προετοιμάστε το έδαφος στον χώρο εργασίας, στην
γειτονιά.
Εφ όσον έχετε ενημερώσει συνανθρώπους σας, κάνετε ομάδες και
συνελεύσεις, και ανοιχτείτε σε γειτονικές ή σχετικές ομάδες και ανθρώπους, ώστε
να υπάρχει συντονισμός και γνώση πάνω στο θέμα, ώστε όταν η σπίθα ανάψει να
είστε έτοιμοι να δράσετε.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ;
Εσείς πόσο αξία δίνετε στην Δικαιοσύνη, την Δημοκρατία και
την Ελευθερία σας;
Οι πρόγονοί μας, είπαν Ελευθερία ή Θάνατος, όταν αποφάσισαν
να ελευθερωθούν και το έκαναν πράξη.
Εμείς έχουμε μπροστά μας ένα διαφορετικό τέρας, το οποίο
όμως θα μας επιβάλλει τελικά τα ίδια τραγικά αποτελέσματα.
Εμείς τι θα πούμε;
