Ξάγρυπνος κι’απόψε, είναι αργά,
Κάποιος, το άδειο μου ποτήρι να γεμίσει,
Βλέμμα θολό, την πόρτα, όλο κοιτά,
Ούτε ο άνεμος δεν λέει να την χτυπήσει.
Γνωστοί και άγνωστοι, στους δρόμους περπατούν,
Σκιές αόρατες, σε ένα πυκνό σκοτάδι,
Στα σπίτια χάνονται, αργά, μονολογούν,
Στα φώτα, ξεγελούν κι’αυτό το βράδυ.
Όποιος και νάσαι φίλος ή εχθρός,
Την πόρτα περιμένω να χτυπήσεις,
Να ξεχαστώ για λίγο, πως είμαι μοναχός,
Το άδειο μου ποτήρι να γεμίσεις.
Ξάγρυπνος κι’απόψε είναι αργά,
Ο άνεμος δεν λέει να σταματήσει,
Την πόρτα μου κανείς δεν την χτυπά,
Πάλι ένα δάκρυ, στο πρόσωπο μου θα κυλήσει.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
