Με αυξημένο ενδιαφέρον πολλοί εργαζόμενοι παρακολούθησαν το απόγευμα της Τρίτης 6 Δεκεμβρίου στο Εργατικό Κέντρο Κατερίνης την ημερίδα σχετικά με τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις εργασιακές σχέσεις υπό το πρίσμα της εμπορικής συμφωνίας TTIP .
Με τους ομιλητές, Γρηγόρη Ζαρωτιάδη καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ και Κωνσταντίνο Κουτσονικόλα μέλος των Φίλων της Φύσης και της Ελληνικής Πρωτοβουλίας «Stop TTIP CETA TiSA» να είναι και οι δύο εκ των συντακτών της Μελέτης Επιπτώσεων της TTIP στην Ελλάδα, τα όσα ακούστηκαν είχαν να κάνουν τόσο με τον περιορισμό της δημοκρατίας κατά την διαπραγμάτευση, τις συνέπειες που θα επιφέρουν στα εργασιακά ζητήματα, αλλά και τους τρόπους εναντίωσης σε συμφωνίες για τις οποίες ο ΟΗΕ έχει δηλώσει ότι παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, με πίεση προς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Επιπλέον, και οι δύο στάθηκαν στη σημαντική πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Κατερίνης, καθώς αυτή ήταν η πρώτη παρουσίαση της μελέτης σε χώρο εργαζομένων και μάλιστα με μεγάλη συμμετοχή.
Την ημερίδα άνοιξε η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κατερίνης Δέσποινα Κωνσταντίνου η οποία σημείωσε ότι «διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο κατά την οποία δοκιμάζονται δικαιώματα και ελευθερίες, γι’ αυτό το θέμα των τριών εμπορικών συμφωνιών που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση μας δημιουργεί φόβους και ανησυχία για τις τραγικές επιπτώσεις από την εφαρμογή συμφωνιών τέτοιου τύπου στα κοινωνικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Το Εργατικό Κέντρο Κατερίνης τάσσεται κατά των συγκεκριμένων Διατλαντικών Συμφωνιών και λόγω της μεγάλης σοβαρότητας και του εύρους των επιπτώσεων από την εφαρμογή αυτών των συμφωνιών, προχωρήσαμε και σε αυτήν την ημερίδα για να στηρίξουμε εμπράκτως την ανάγκη ενημέρωσης της κοινής γνώμης».
Ο κ. Κουτσονικόλας ξεκίνησε την εισήγησή του θέτοντας το χρονικό πλαίσιο και σημειώνοντας ότι οι εμπορικές συμφωνίες για τις οποίες γίνεται λόγος χαρακτηρίζονται ως νέας γενιάς, για λόγους όπως ότι πηγαίνουν πολύ πέρα από το να προβλέπουν δασμολογικές ελαφρύνσεις και διαπραγματεύονται υπό μυστικότητα, όχι για όλους όμως με το λόμπι των βιομηχάνων να έχει το 92% της επιρροής στην σύνταξή τους. Η CETA που έχει εγκριθεί, αποτελείται από πάνω από 1500 σελίδες στριφνού νομικού κειμένου, με την πρόβλεψη για Μηχανισμό Διαιτησίας όπου επιχειρήσεις θα μπορούν να εγκαλούν κράτη, να ξεχωρίζει. «Το λένε δικαστήριο, αλλά δεν είναι. Έχει ασκηθεί μεγάλη πίεση για να αλλάξει, όμως μέχρι τώρα η αλλαγή που έχει γίνει δεν είναι ουσιώδης. Ότι δεν αναφέρεται μέσα στη συμφωνία είναι ελεύθερο προς ιδιωτικοποίηση».
Προχωρώντας σε στοιχεία, στο 60% υποθέσεων που έχουν σε διαιτησία από αντίστοιχες συμφωνίες το έχουν κερδίσει οι πολυεθνικές, αλλά ακόμα κι όταν χάνουν δεν πληρώνουν. Η CETA είναι μεταξύ Καναδά-Ε.Ε., όμως 47 χιλ. πολυεθνικές με έδρα τις ΗΠΑ έχουν θυγατρικές στον Καναδά, οπότε λειτουργεί ως «κερκόπορτα». Κλείνοντας, ο Κωνσταντίνος Κουτσονικόλας τόνισε ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες το εργατικό κίνημα και γενικά ο λαός έχει προβεί σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις, ενώ αντιτίθεται και στην πολιτική προσπάθεια που γίνεται να κατευναστούν τα κινήματα αντίστασης.
Ο δεύτερος ομιλητής κ. Ζαρωτιάδης ξεκίνησε ανατρέποντας μύθους που προσπαθούν να παρουσιάσουν το κίνημα κατά των εμπορικών συμφωνιών ως αντιδραστικό, ξεκαθαρίζοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι «με το ελεύθερο εμπόριο, αλλά με το άδικο εμπόριο. Ο πλούτος της κοινωνίας δεν δημιουργήθηκε από αυτό αλλά από εσάς, τους εργαζόμενους. Η στάση δεν είναι υπαναχώρηση ή άμυνα, δεν διαφωνούμε ότι η ζωή πρέπει να προχωρήσει, όπως μας λένε, αλλά γιατί αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να εργαζόμαστε περισσότερο;»
Για τις εμπορικές συμφωνίες θέλησε να πει ότι λέγονται νέου τύπου γιατί «δεν είναι μεταξύ κρατών, έχουν απόσταση από τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Ακολούθως, ο καθηγητής προχώρησε στις επιπτώσεις των CETA-TTIP στην Ελλάδα υπογραμμίζοντας ότι η Δημοκρατία δεν μετεξελίσσεται αλλά ακυρώνεται, με τον Μηχανισμό Διαιτησίας που είναι υπερκείμενος των δικαστηρίων. Η έννοια των δημόσιων αγαθών τελειώνει, η παραγωγή προϊόντων συγκεκριμενοποιείται βγάζοντας εκτός μικρούς παραγωγούς, καλλιεργητές, καταστηματάρχες. Εδώ στην Ελλάδα ήδη αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αυξήθηκε η ανεργία.
Έπειτα, αναφέρθηκε στην ιστορική πορεία οικονομικών στοιχείων τα οποία το διάστημα 1960-1980 διαμορφώνονταν υπέρ των εργαζομένων και των ασθενέστερων περιφερειών της Ευρώπης και από το 1985 και έπειτα έχουν πάρει αρνητική κατεύθυνση. «Οι προβλέψεις για το μερίδιο αμοιβής των εργαζομένων επί του συνόλου του ΑΕΠ χειροτερεύουν αν ληφθεί υπόψη ο παράγοντας CETA. Προβλέπεται επίσης ότι 227 χιλ. θέσεις εργασίας θα χαθούν στην χώρες που θα εφαρμοστεί. Ο Καναδάς ήδη το βιώνει αυτό με τη συμφωνία NAFTA. Οι παραγωγικές εταιρείες έχουν μεταφερθεί σε ΗΠΑ και Μεξικό όπου η εργασία είναι φθηνότερη».
Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης τόνισε ότι όσοι αντιστέκονται στις CETA-TTIP δεν σημαίνει ότι είναι συνολικά κατά διακρατικών συμφωνιών, «όμως οι στρεβλώσεις πρέπει να τελειώσουν. Να υπάρχει όρος να ελεγχθεί το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Να προωθηθούν συνεργατικά, συνεταιριστικά δίκτυα, να προφυλαχθούν η προστασία του καταναλωτή και η ποιότητα των προϊόντων, έναντι του πλαισίου που φέρνουν οι CETA-TTIP και είναι αναποτελεσματικό». Επίσης, αναφέρθηκε στο λεγόμενο «τέλος της ιστορίας» και την διάψευση όσων το υποστήριζαν, τονίζοντας ότι έχει επιστρέψει με άγριες διαθέσεις. Είναι εγγυημένο ότι η ιστορία δεν τελειώνει. Αυτό που δεν είναι εγγυημένο, είναι το αν θα φέρει πρόοδο ή όχι∙ και πρέπει να αγωνιστούμε για αυτό.
