Απαξιωμένοι μισθοί και συντάξεις, δραματική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, υπερφορολόγηση, ακρίβεια και ανεργία είναι η πραγματικότητα που εξακολουθούν να βιώνουν οι εργαζόμενοι.
Στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης τα προβλήματα οξύνονται. Οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών συνεχίζουν να είναι μηδενικοί παρά τις επαναλαμβανόμενες ανέξοδες υποσχέσεις της κυβέρνησης.
Η αναπλήρωση αποτελεί τον, διαρκώς αυξανόμενο, τρόπο εργασίας στην εκπαίδευση σε συνθήκες ολοένα χειρότερες (εκπαιδευτικοί με οξυμένα προβλήματα στέγασης σε αρκετές περιοχές της χώρας, με τεράστια προβλήματα σίτισης και με υποβαθμισμένα εργασιακά δικαιώματα).
Οι μεταθέσεις ήταν για μια ακόμη φορά ελάχιστες, με χιλιάδες εκπαιδευτικούς να υφίστανται απίστευτη ταλαιπωρία και να αιμορραγούν οικονομικά εργαζόμενοι μακριά από τον τόπο συμφερόντων τους παρά τις τεράστιες ανάγκες της εκπαίδευσης.
Τα κονδύλια για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών των σχολείων δεν επαρκούν και φτάνουν στα σχολεία με μεγάλη καθυστέρηση και με το σταγονόμετρο υπό καθεστώς υποχρηματοδότησης, παρά τις όλο και πιο αυξημένες λειτουργικές τους ανάγκες.
Κι όλα αυτά σε ένα κλίμα όπου πολλές αλλαγές στην εκπαίδευση είναι σε αρνητική κατεύθυνση (υποταγή στα κελεύσματα των εκθέσεων του Ο.Ο.Σ.Α., απόπειρα επιβολής της υποχρεωτικής 30ωρης παραμονής στο σχολείο, εφαρμογή πλαισίου αξιολόγησης με χαρακτηριστικά χειραγώγησης στο δημόσιο και επέκτασή του στο χώρο της εκπαίδευσης με διατάξεις του σχεδίου νόμου για τις υποστηρικτικές δομές, αρνητικές συνέπειες από την εφαρμογή του μέρους του Π.Δ. 79/2017 που ενσωμάτωσε αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις της Υ.Α. Φίλη καθώς και από τη λειτουργία των 3μελών επιτροπών για τις εγγραφές, περαιτέρω συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, εμπορευματοποίηση της Παιδείας, «λειψή» εφαρμογή της θεσμοθετημένης δίχρονης, δημόσιας, δωρεάν, υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο από νηπιαγωγούς αφού νηπιαγωγοί δεν προσλαμβάνονται, νηπιαγωγεία δεν κτίζονται, η Κ.Ε.Δ.Ε. δημιουργεί τεράστια προβλήματα επιδιώκοντας να «προσαρτήσει» τα νηπιαγωγεία και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου παιδείας δεν εξασφαλίζει την υποχρεωτική φοίτηση ακόμα και στους 184 Δήμους που επελέγησαν για την υλοποίησή της.
Στον αντίποδα των συνεχών εξαγγελιών επικοινωνιακού χαρακτήρα για χιλιάδες μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση, βρίσκεται η συνεχιζόμενη εφαρμογή της πολιτικής της αδιοριστίας με την προοπτική της πραγματοποίησης μόνιμων διορισμών να βρίσκεται ακριβώς στο μηδέν από τη στιγμή που δεν προβλέπεται κανένας μόνιμος διορισμός, αφού «οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα τον διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση» (σύμφωνα με κυβερνητικά χείλη).
Τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικές, απλώς, αναφορές στον όγκο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η δημόσια εκπαίδευση.
Η υιοθέτηση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ της μνημονιακής λογιστικής του «εξορθολογισμού» και των περικοπών στην δημόσια εκπαίδευση, υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο.
Η κατάσταση η οποία διαμορφώνεται υπό τη σκιά των παρατεταμένων «διαπραγματεύσεων» της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» για νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, για «κόφτη» διαρκείας σε μισθούς και συντάξεις και μετά το 2018, για πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5%, για δραματική μείωση του αφορολόγητου και εφαρμογή φοροεπιδρομής στα εισοδήματα των εργαζομένων είναι δυσβάσταχτη.
Οι πολιτικές των αλλεπάλληλων μνημονίων, της σκληρής λιτότητας, πάντα και μόνο για τους μισθωτούς και συνταξιούχους, των απολύσεων και της ανεργίας, της δραματικής μείωσης εισοδημάτων, της ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων (χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας), της σταδιακής αποδόμησης των Δημοσίων Υπηρεσιών και της «ακύρωσης» των κοινωνικών αγαθών, που επιβάλλεται από τους «Θεσμούς» και εκτελείται κατά γράμμα και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν αφήνει περιθώρια αδράνειας.
Αποδείχθηκε περίτρανα πως οι σκληροί και οργανωμένοι αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος έφεραν, σε πολλές περιπτώσεις, αποτελέσματα. Με τις δυναμικές μας κινητοποιήσεις, τις σκληρές διαπραγματεύσεις, τις θέσεις και προτάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων και των αποφάσεων των συλλογικών μας οργάνων, πετύχαμε την κατάργηση της υπουργικής απόφασης για το +10% σε κάθε τμήμα, την κατοχύρωση ως διδακτικής της πρώτης ώρας του ολοήμερου προγράμματος του δημοτικού σχολείου (ώρα σίτισης), τη θεσμοθέτηση της 2χρονης δημόσιας, δωρεάν, υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο από νηπιαγωγούς (με ισχυρό αντίπαλο τα οικονομικά λόμπι της χώρας, την Κ.Ε.Δ.Ε., τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών παιδικών σταθμών, τις συντεχνιακές ομάδες κλπ), την διαφαινόμενη κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δηλ. του ΠΔ 152 κ.α.
Είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθούμε στο δρόμο και να αγωνιστούμε για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής και αντεργατικής πολιτικής. Απαιτείται αφύπνιση και συλλογικότητα με δυναμικούς αγώνες. Έχουμε χρέος, όλοι μαζί, να συνεχίσουμε και να δυναμώσουμε τον αγώνα για ν’ ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές, που πλήττουν τους εκπαιδευτικούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους, τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και το σύνολο των κοινωνικών αγαθών και κατακτήσεων.
Α. ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. εισηγείται στις Γ.Σ. των Συλλόγων:
I. Διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών στη Δημόσια Εκπαίδευση
Επί σειρά ετών οι Υπουργοί Παιδείας «βομβαρδίζουν» τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς με κενές περιεχομένου εξαγγελίες μόνιμων διορισμών (Ν. Φίλης 20.000 διορισμοί, Κ. Γαβρόγλου από τους 20.000 στο μηδέν…) εφαρμόζοντας μια παρελκυστικής πολιτική (σε βαθμό εμπαιγμού).
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια της πολιτικής των μηδενικών διορισμών, των μαζικών συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων (2011-2013), που σε συνδυασμό με τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις των προηγούμενων ετών έχει δημιουργήσει ένα απογυμνωμένο από μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό δημόσιο σχολείο, δίνει τη μάχη για την πραγματοποίηση όλων των απαραίτητων για την εκπαίδευση, χιλιάδων διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών.
Οι μαζικές – δυναμικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν τον Μάρτιο ανέδειξαν, για μια ακόμη φορά, το ζήτημα αλλά τα αιτήματά μας δεν έλαβαν, από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, τις απαντήσεις που αρμόζουν στη σημασία τους.
Όπως έχουμε ήδη τονίσει, για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., το κομβικής σημασίας αίτημα της άμεσης πραγματοποίησης μαζικών, μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών για το σχολικό έτος 2018-19, αφορά αναπόσπαστο στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής των μνημονιακών περικοπών και χρειάζεται κεντρική κυβερνητική απάντηση.
Δεν υπάρχει, πλέον, κανένα περιθώριο ανοχής.
Διεκδικούμε:
•Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών σε όλες τις πραγματικές ανάγκες του δημόσιου σχολείου, σύμφωνα με τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος για τη δομή της εκπαίδευσης (αριθμός μαθητών ανά τμήμα κλπ.).
•Προσλήψεις αναπληρωτών μόνο όπου προκύπτουν έκτακτες ανάγκες, με συμβάσεις με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα αντίστοιχα των μόνιμων εκπαιδευτικών. Κατάργηση της ωρομισθίας, του θεσμού των Α.Μ.Ω. και της ελαστικής εργασίας.
II. Δικαιώματα αναπληρωτών εκπαιδευτικών (εργασιακά – ασφαλιστικά)
Είναι σαφές ότι κυρίαρχο αίτημα της Δ.Ο.Ε. αποτελεί η άμεση πραγματοποίηση των χιλιάδων, απαραίτητων για την ομαλή λειτουργία της εκπαίδευσης, μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών, αφού τα τελευταία χρόνια και με την εφαρμογή των πολιτικών των μνημονίων παρατηρείται ραγδαία αύξηση των ελαστικών μορφών εργασίας. Οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας ζουν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας και συνεχούς μετακίνησης από χρόνο σε χρόνο σε όλη τη χώρα. Οι επιπτώσεις τόσο στη ζωή τους όσο και στην ποιότητα της εκπαίδευσης, αφού δεν μπορούν να αποκτήσουν μια μόνιμη και σταθερή σχέση με τους μαθητές τους, είναι πολύ σοβαρές.
Με βάση τα παραπάνω, αποτελεί ομόφωνη θέση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., η οποία έχει τεθεί σε όλους τους Υπουργούς Παιδείας τα τελευταία χρόνια, η θεσμοθέτηση ενός νομικού πλαισίου ικανού να διασφαλίσει ίσους όρους εργασίας για αναπληρωτές και μόνιμους εκπαιδευτικούς. Θα πρέπει η πολιτεία, ως αποκλειστικά υπεύθυνη (με την εφαρμογή των πολιτικών των μνημονίων, της Ε.Ε. και του Ο.Ο.Σ.Α.) για την όλο και πιο εκτεταμένη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, να αντιληφθεί ότι το καθεστώς που διέπει τους όρους πρόσληψης και εργασίας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών είναι, επιεικώς, απαράδεκτο.
Η μη ταυτόχρονη και με πολλές μορφές (ως προς την πληρωμή και το ωράριο) πρόσληψη των αναπληρωτών αποτελεί το σημείο έναρξης της εφαρμογής ανισοτήτων και αδικιών μεταξύ τους για να προχωρήσουμε στην άνιση, σε σχέση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς, αντιμετώπισή τους σε θέματα επιδομάτων θέσης, αναρρωτικών αδειών, αδειών μητρότητας κ.α. και των εργασιακών τους δικαιωμάτων συνολικά. Βασικά μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε ότι πρέπει να είναι τα εξής:
•Δημοσιοποίηση όλων των λειτουργικών κενών πριν γίνουν οι αιτήσεις των αναπληρωτών, με πλήρη διαφάνεια και έγκαιρη καταγραφή τους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την έγκαιρη πραγματοποίηση των υπηρεσιακών μεταβολών. Τα μόνα κενά είναι εκείνα που προκύπτουν έκτακτα κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, τα οποία όμως είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με τις ανάγκες που καλύπτουν οι αναπληρωτές.
•Η πρόσληψη των αναπληρωτών να γίνεται σε όλα τα κενά στην α’ φάση και για την ειδική και για τη γενική αγωγή, με εξασφάλιση των απαραίτητων πιστώσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό για να έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν στις πρώτες περιοχές προτίμησής τους. Οι επόμενες φάσεις πρόσληψης να είναι μόνο για έκτακτα λειτουργικά κενά.
• Θεσμοθέτηση της δυνατότητας συνυπηρέτησης των συζύγων αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
•Αλλαγή νομοθετικού πλαισίου όσον αφορά επιδόματα θέσης ευθύνης αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
•Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των αναπληρωτών με αναγνώριση του συνόλου της προϋπηρεσίας τους.
•Επίδομα ανεργίας για όλους μετά τη λήξη της σύμβασής τους.
•Πλήρης εξομοίωση όλων των αδειών σε σχέση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς (κανονικές, αναρρωτικές, μητρότητας, επαπειλούμενης κύησης κλπ.) με προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων, αφού για χρήση άνω των 15 ημερών αναρρωτικής άδειας παύει να προσμετράται. Επιπρόσθετα, οι εγκυμονούσες συναδέλφισσες να δικαιούνται, όπως και οι μόνιμες, άδεια επαπειλούμενης κύησης και ανατροφής κι όχι μόνο τη δυνατότητα άνευ αποδοχών.
•Αξιοκρατική τοποθέτηση αναπληρωτών, σε όλα τα λειτουργικά κενά, από τα Π.Υ.Σ.Π.Ε. (και όχι τους Δ/ντες Εκπ/σης) με βάση τη σειρά τους στους πίνακες αναπληρωτών. Άμεση κατάργηση του ενδεχομένου απόλυσης - με απόφαση των οικείων Π.Υ.Σ.Π.Ε. - των αναπληρωτών σε περίπτωση εξάντλησης της δεκαπενθήμερης αναρρωτικής άδειας λόγω ασθένειας ή προβλημάτων υγείας
•Πλήρη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές, ίδια με των μόνιμων.
III. Επιμόρφωση εκπαιδευτικών
Από τότε που ιδρύθηκε η Δ.Ο.Ε., τη δεκαετία του '20, το αίτημα για πανεπιστημιακή μόρφωση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ήταν πρώτο στις διεκδικήσεις μας. Απαιτούσαμε και απαιτούμε επιμόρφωση που να συνδέει τη θεωρία με την πράξη, όχι μόνο για να αναβαθμιστεί το σχολείο, αλλά και για να γίνει η μόρφωση υπόθεση ολόκληρου του ελληνικού λαού.
Υπογραμμίζουμε, επίσης, ότι το τετράπτυχο: μόρφωση - επιμόρφωση - μεταπτυχιακές σπουδές - μετεκπαίδευση, είναι ένα ενιαίο σύνολο και πρέπει από, επιστημονικής πλευράς, έτσι να αντιμετωπίζεται. Η επιμόρφωση, για μας, δεν είναι διαδικασία που αυτή καθαυτή επιφέρει αλλαγές στην αίθουσα διδασκαλίας, όσο στρατηγική που προωθεί στα σχολεία ένα περιβάλλον και μια νοοτροπία εργασίας που ευνοεί και διευκολύνει την εκπαιδευτική αλλαγή. Μακροπρόθεσμος στόχος της επιμόρφωσης, είναι η αλλαγή του «πολιτισμού της καθημερινότητας» του σχολείου.
Την τελευταία εικοσαετία τα επιμορφωτικά προγράμματα ήταν σχεδόν ανύπαρκτα για τους εκπαιδευτικούς. Όσα, δε, υλοποιούνταν ήταν προσαρμοσμένα, κυρίως, στα επίπεδα ενδιαφέροντος εκείνων που τα υλοποιούσαν και όχι των εκπαιδευτικών. Δεν ήταν, δε, λίγες οι περιπτώσεις που ήταν κακής ποιότητας. Επίσης πολλά ιδιωτικά προγράμματα, με ιδιαίτερα υψηλό κόστος συμμετοχής και παρακολούθησης στόχευαν στην «εκμετάλλευση» της ελπίδας αδιόριστων και αναπληρωτών συναδέλφων με την προσδοκία επιπλέον μοριοδότησης για πρόσληψη. Είναι εδραιωμένη η πεποίθηση στον εκπαιδευτικό κόσμο ότι τα προγράμματα γίνονταν κυρίως για να απορροφηθούν τα κοινοτικά κονδύλια τα οποία εξαντλούσαν τις χρηματοδοτήσεις στο επίπεδο των επιμορφωτών, χωρίς να έχει προβλεφθεί έστω και η ελάχιστη αποζημίωση για τους επιμορφούμενους οι οποίοι με τεράστιο κόστος (οικονομικό, προσωπικό, οικογενειακό) γέμιζαν τις αίθουσες, προσδοκώντας σε κάτι το ουσιαστικό, το οποίο δεν έπαιρναν.
Για τη Δ.Ο.Ε. η επιμόρφωση είναι αναπόσπαστο μέρος της επαγγελματικής διαδρομής του εκπαιδευτικού. Θα πρέπει να αποτελεί συνεχή διαδικασία που ακολουθεί τον εκπαιδευτικό σε όλη τη σταδιοδρομία του και δεν ταυτίζεται απλώς με την κάλυψη ενδεχόμενων κενών στη βασική εκπαίδευσή του. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και θα προσαρμόζεται στις εσωτερικές διεργασίες και προβληματισμούς του κάθε εκπαιδευτικού και στις ανάγκες του για περαιτέρω εξέλιξη.
Διεκδικούμε:
•Εισαγωγική επιμόρφωση, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, η οποία θα απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς, που για πρώτη φορά πρόκειται να αναλάβουν τάξη.
•Περιοδική επιμόρφωση, που θα στοχεύει στη διαρκή βελτίωση της διδακτικής ικανότητας των εκπαιδευτικών και θα εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας τους (τρίμηνης, εξάμηνης, ετήσιας διάρκειας με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα) ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
•Ενδοσχολική επιμόρφωση.
•Η επιμόρφωση πρέπει να γίνεται μέσα στον εργάσιμο χρόνο των εκπαιδευτικών.
•Να γίνει προσπάθεια η επιμόρφωση να γίνεται με μετακίνηση των επιμορφωτών και όχι των επιμορφούμενων.
•Να υπάρχει διαρκής διαδικασία αποτύπωσης των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών που θα υπηρετεί ως βάση στον σχεδιασμό των επιμορφωτικών δράσεων.
•Χρήση και μεικτών μοντέλων επιμόρφωσης που θα συνδυάζουν δια ζώσης και εξ’ αποστάσεως διαδικασίες με τη χρήση σύγχρονων και ασύγχρονων εργαλείων τηλεκπαίδευσης.
•Επιμορφωτικές δυνατότητες που να καλύπτουν το σύνολο των εκπαιδευτικών της Π.Ε. χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις.
•Στοχευμένη επιμόρφωση, με την υλοποίηση ειδικών-εξειδικευμένων επιμορφωτικών προγραμμάτων ανάλογα με τις επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών, με την επιστημονική συνδρομή των Παιδαγωγικών Τμημάτων των Πανεπιστημίων.
•Να δημιουργηθεί ανοιχτό μητρώο πιστοποιημένων επιμορφωτών το οποίο θα ανανεώνεται διαρκώς. Οι επιμορφωτές να προέρχονται, κυρίως, από το χώρο της μάχιμης εκπαίδευσης (εκπαιδευτικοί της πράξης με αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα, κλπ.), έτσι ώστε η επιμόρφωση να συνδυάζει το θεωρητικό υπόβαθρο με την πρακτική εφαρμογή στη σχολική τάξη.
•Να υπάρχει πλήρης διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες της επιμόρφωσης (ένταξη στο μητρώο, επιλογή επιμορφωτών, αμοιβές, επιλογή συμμετεχόντων εκπαιδευτικών κλπ.).
•Να καλύπτονται όλα τα έξοδα κίνησης των εκπαιδευτικών (οδοιπορικά, έξοδα διαμονής, κλπ).
•Να υπάρξει πρόβλεψη για δυνατότητα συμμετοχής όλων των εκπαιδευτικών στις επιμορφωτικές δράσεις (ιδιαίτερα σε αυτές με μεγάλη χρονική διάρκεια).
•Επαναλειτουργία των διδασκαλείων – σε όλα τα Πανεπιστημιακά Παιδαγωγικά Τμήματα Δημοτικής και Προσχολικής Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής - με δυνατότητα συμμετοχής όλων των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
•Δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης των εκπαιδευτικών σε μεταπτυχιακά προγράμματα που έχουν σχέση με το αντικείμενό τους.
•Επανέναρξη της χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών σε όσους παρακολουθούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα σπουδών.
