Ποίημα του συνταξιούχου δασκάλου κρητικής καταγωγής Γιάννη Παξιμαδάκη, γραμμένο από τα βάθη της ψυχής του και με πολλή αγάπη για τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων.
“Ξεχασμένος ήρωας”
“Ξεχασμένος ήρωας”
Θέρμαινε, δάσκαλε ακούραστε, ψυχές
μέχρι η δική σου να πετάξει.
Δώσε τη φλόγα, που καίει
βαθιά στα σωθικά,
στα πλάσματα
που μες στα μάτια
σε κοιτούν στην τάξη.
Πολλές φορές αχάριστα, σκληρά
σου φέρνονται, καημένε.
Μην ψάχνεις το γιατί.
Σου μένει για παρηγοριά
ένα χαμόγελο,
μια παιδική ματιά,
ήρωα ξεχασμένε!
Καλή σχολική χρονιά!
Σεπτέμβρης 2016
Ιωάννης Π. Παξιμαδάκης
