Κάνοντας την αποτίμηση των καθημερινών λόγων και πράξεων
μου, με το πέρας του χρόνου, καταλήγω σε ένα βεβαρημένο φορτίο όπου υφίσταται
μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις αλήθειες και τα ψέματα.
Αν αναλύσουμε λεπτομερώς κάθε πρόταση που βγαίνει με ευκολία
από τα χείλη μας διαπιστώνουμε τελικά
πως ούτε οι μισές λέξεις δεν στηρίζονται στην αλήθεια. Παρακάμπτουμε σαν
καραμέλα την πραγματικότητα και προσπαθούμε να επιβιώσουμε προσποιητά,
υποκριτικά, έχοντας το ψέμα ως οδηγό και κατευθυντήρια δύναμη.