Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* - φιλόλογος
"Στο ίδιο έργο θεατές χαμένης νύχτας εραστές αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας"
Σ’ αυτόν τον αδιέξοδο τρόπο διεξαγωγής των αγροτικών κινητοποιήσεων από τους αγροτοπατέρες υπήρξε και φωνή που εναντιώθηκε από πέρσι και εναντιώνεται και φέτος προτείνοντας εναλλακτικό σχέδιο.
Και η φωνή αυτή είναι του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.). Απευθυνόμενο στους αγρότες τους έλεγε και τους λέει ότι ο αγρότης δεν μπορεί να με τα τρακτέρ του να κλείνει εντελώς ή κατά διαστήματα τους δρόμους, να διαπληκτίζεται εξαιτίας αυτού του αποκλεισμού με εργαζόμενους από άλλους χώρους και να ψήνει λουκάνικα. Όχι γιατί φοβάται τις τέτοιες εξελίξεις κοινωνικού αυτοματισμού – ένας αγώνας πάντα έχει και τις δυσάρεστες παράπλευρες απώλειες – αλλά επειδή αυτή η μορφή του αγώνα χρόνια τώρα δοκιμάστηκε και δεν είχε επιτυχία.
Αν θέλει κινητοποίηση στο δρόμο, μορφή αγώνα είναι να ανοίξει τα διόδια, να περνά ελεύθερα ο επαγγελματίας κι έτσι να δημιουργήσει μια σχέση συμμαχίας μ’ αυτόν ή διαφορετικά στα κέντρα των πόλεων. Εκεί να συγκεντρώνεται μαζί με τον έμπορο, τον ελευθεροεπαγγελματία, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ώστε να συγκροτηθεί ένα μέτωπο, να αποκλείσει – εκεί πονά το σύστημα – πιθανόν Τράπεζες ή εφορίες μένοντας εκεί, μέχρι να πέσει η αντιαγροτική πολιτική και η πολιτική των μνημονίων.
Τονίζει ακόμη το Ε.ΠΑ.Μ. στους αγρότες ότι πρέπει να διδαχθούν απ’ αυτό που βίωσαν τις προηγούμενες φορές. Δηλαδή ότι εγκλωβισμένοι στα επί μέρους αιτήματα του χώρου τους δεν υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας. Κανένα κλαδικό αίτημα δεν μπορεί να βρει λύση, όσο τα υπόλοιπα χτυπημένα στρώματα της κοινωνίας θεωρούν ότι αυτό επιδιώκει μόνο τη δική του εξαίρεση από τη μέγγενη των μνημονίων.
Τα ’λεγε πέρσι και τα ξαναλέει και φέτος στους αγρότες το Ε.ΠΑ.Μ.: «Το φορολογικό και το ασφαλιστικό δεν είναι το μόνο τους πρόβλημα» που προβάλλουν οι αγροτοπατέρες, δεξιά κι αριστερά. Οι μεν ότι με τον Κυριάκο τα πάντα θα διορθωθούν, οι δε ότι, αν δε γίνουν, φταίει ο καπιταλισμός γενικά. Μονά ζυγά δικά τους. Όμως πόσα σημαντικότερα τα παραμερίζουν!...
Όπως να μη διανοηθεί ο αγρότης και βάλει στις αγροτικές κινητοποιήσεις θέμα καθεστώτος. Τι θέλει, να χάσει το ευρώ και τις επιδοτήσεις, όπως του λένε όλοι του κοινοβουλίου; Όμως ενσυνείδητα ο αγρότης δε χρειάζεται τις επιδοτήσεις. Τι να τις κάνει, όταν η παραγωγή του και ο ίδιος πάει στράφι. Ακόμη κι ο Περισσός του λέει έτσι και φύγουμε τώρα από το ευρώ, χαθήκαμε. Καμιά κουβέντα ότι η πατρίδα μας είναι σε κατοχή με οικονομικά μέσα από ντόπιους δωσίλογους κι Ευρωπαίους αποικιοκράτες.
Αυτό που χρειάζεται ο αγρότης το ξέρει, του το επισημαίνει το Ε.ΠΑ.Μ. και θα πρέπει ακούραστα να το διεκδικήσει, αλλιώς χάνεται. Πρωταρχικά τη διαγραφή όλων των χρεών προς τις Τράπεζες και τον ΟΓΑ . Με εξαίρεση βέβαια τα δανεικά κι αγύριστα των ημετέρων κι απατεώνων, οι οποίοι οφείλουν να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη και να δημευθούν οι περιουσίες τους. Τα χρέη τον ταλανίζουν. Πώς θα συντηρηθεί ο ίδιος χωρίς να υπάρχει ίχνος προστασίας της εγχώριας παραγωγής από τους επιτήδειους εισαγωγείς και τις πολυεθνικές; Ιδίως από εκείνους που κατακλύζουν την εγχώρια αγορά με άθλιας ποιότητας προϊόντα σε τόσο χαμηλές τιμές, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο διάθεσης στα ελληνικά.
Και σήμερα ο αγρότης που πήρε καλλιεργητικό δάνειο, για να μπορέσει να δουλέψει, του το έχουν μετατρέψει σε εμπορικό ή επιχειρηματικό, με όλες τις απαιτήσεις του: υποσημειώσεις, προσημειώσες κλπ. Και κανείς δε σταματά αυτή τη διαδικασία, γιατί φυσικά είναι νόμιμη αυτή η τοκογλυφία. Κάποτε, που υπήρχε η Αγροτική Τράπεζα βοηθούσε – με την πολιτική του κράτους – τον αγρότη στα καλλιεργητικά του δάνεια και δεν τον έστελνε στον τοκογλύφο. Σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς που αγόρασε την Αγροτική τον καταχρεώνει και τον κυνηγά να του πάρει τη γη και το βιος του.
Ακόμη στις κινητοποιήσεις τους οι αγρότες να διεκδικήσουν προστασία της εγχώριας γεωργικής, κτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής. Να σταματήσουν επί τέλους οι ελληνοποιήσεις και να θεσπισθεί η απαγόρευση κάθε εισαγωγής έως ότου διατεθεί το σύνολο της εγχώριας παραγωγής του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά. Οι εισαγωγές επιτρέπονται μόνο, όπου δεν επαρκεί η εγχώρια παραγωγή και μόνο με αντίστοιχης ποιότητας προϊόντα, ώστε να υπάρχει αληθινός κι όχι ασύδοτος ανταγωνισμός.
Αλλά και να απαιτήσουν την απαγόρευση όλων των μεταλλαγμένων, όπως και των ειδών ή ποικιλιών που δεν είναι προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον της χώρας μας. Την ίδρυση δημόσιων τραπεζών σπόρων και βιολογικής έρευνας για τη δωρεάν επιστημονική στήριξή τους, με στόχο την ολοκληρωμένη διατροφική επάρκεια και υγεία του ελληνικού πληθυσμού.
Επί πλέον να ζητήσουν εθνική πολιτική ενίσχυσης των εθελοντικών κοινοπραξιών από αυθεντικούς παραγωγούς με την κατάργηση του ΦΠΑ στα προϊόντα τους και κρατικές υποδομές διάθεσης (κρατικά δημοπρατήρια), ειδικά στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος, ο ψαράς χωρίς τα προαναφερθέντα δεν μπορεί να έχει μέλλον. Και φυσικά αυτά δεν μπορούν να γίνουν με νόμισμα το ευρώ και μέσα στην ΕΕ και υπό καθεστώς δημόσιου χρέους. Ως Ε.ΠΑ.Μ. αφουγκραζόμαστε την άσχημη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αγροτιά, από τα όσα έχει υποστεί από την εποχή της ΕΟΚ: Κοινές αγροτικές πολιτικές, με επακόλουθο το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, έμμεσα διώχτηκαν νέα παιδιά από την ύπαιθρο κλπ. Κι έτσι το αγροτικό κίνημα είναι πολυτραυματισμένο. Γι’ αυτό και οι αγρότες μας δείχνουν μια υστέρηση αντιδράσεων σε σχέση με τα άλλα κοινωνικά στρώματα.
Παρόλα αυτά βλέπουμε όμως ότι κάποιοι πασχίζουν μες στον αγροτικό χώρο, ειδικά νέοι αγρότες, με σκληρό αγώνα να ξεσηκώσουν και τους άλλους πραγματικά σε μια εθνικοπατριωτική βάση έχοντας απέναντί τους ένα ολόκληρο καθεστώς αντιπολίτευσης και συμπολίτευσης που σαπίζει και καταρρέει πολιτειακά, πολιτικά και κοινωνικά. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι τελικά θα κερδίσει η δύναμη που λέει: εθνικοαπελευθερωτική αναγέννηση ή απελευθέρωση και στον αγροτικό τομέα. Αυτή η αντίληψη φαίνεται να διέπει απλούς αγρότες, ανεξάρτητα πού πολιτικά τοποθετεί ο καθένας τον εαυτό του. Αυτός ο αγροτόκοσμος θα βγει μπροστά κι έτσι και συμβεί αυτό, δε θα τον σταματήσει τίποτε. Αλλά για να βγει μπροστά πρέπει, να στείλει στο σπιτάκι τους όλους αυτούς τους κυρίους, που το παίζουν «αδελφάτο των αγροτοπατέρων» και παίζουν με τον πόνο του, μια που για δεκαετίες τώρα συμβάλλουν στην αποτυχία των αγροτικών κινητοποιήσεων.
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ
