Γιάννης Μαλούχος: «Άλλο να είσαι ηθοποιός και άλλο να είσαι διασκεδαστής, κλόουν»!
* Ο ΠΑΛΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ, ΑΦΕΛΕΙΑ… ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΑΙΖΑΝΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!
* Γ.ΜΑΛΟΥΧΟΣ ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΗΛ: ΝΑ ΝΙΩΘΕΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΟΝ κ. ΜΙΧΑΗΛ.
Γιατί κρατιέται ακόμη ο λεγόμενος «παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος»; Γιατί εκείνα τα έργα που παίχτηκαν σε πολύ δύσκολες εποχές, όπως η ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» που γυρίστηκε στην εποχή τού εμφύλιου σπαραγμού (1947), έως και έργα που γυρίστηκαν μέχρι τα μέσα περίπου τής δεκαετίας τού ’70, προσελκύουν ακόμη το ενδιαφέρον τού κόσμου;
Πρόκειται για ερωτήματα, όχι δημοσιογραφικά, που τέθηκαν από τον δημοσιογράφο Ανδρέα Γαλανό, καθώς και από άλλα πρόσωπα, προς έναν παλιό καλό ηθοποιό, τον Γιάννη Μαλούχο, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης συνάντησης που έγινε στη Θεσσαλονίκη με τον παλιό του φίλο και πολυβραβευμένο σκηνοθέτη Ανδρέα Μιχαήλ.
Η συνάντηση στο θέατρο «Σοφούλη» στη Θεσσαλονίκη
Η συνάντηση έγινε στο μικρό αλλά πολύ συμπαθητικό αναψυκτήριο του θεάτρου «Σοφούλη», στην Καλαμαριά, λίγο πριν από την παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου», του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Πρόκειται για μια παράσταση την οποία, προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα, σκηνοθετεί ο Τάκης Χρυσικάκος και όπου πρωταγωνιστεί ο εξαίρετος ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος.
Ο Γιάννης Μαλούχος ερχόμενος στο θέατρο, όταν συνάντησε τον Ανδρέα Μιχαήλ, τον αγκάλιασε και τον ασπάστηκε, ενώ χαιρέτισε και τους ηθοποιούς τού θεατρικού εργαστηρίου «ΑΥΛΑΙΑ» Κατερίνης Γιώτα Ευαγγελοπούλου, Νίκη Κορομηλά και Αντώνη Ηλιάδη, όλοι τους φοιτητές που σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για τρεις ηθοποιούς με εξαιρετικό ήθος και αποδεδειγμένα πλούσιο ταλέντο, που πρωταγωνιστούν στο εξαιρετικό μιούζικαλ του Τάκη Γεωργέλλη «Ζήσε την Αλήθεια σε χιλιάδες Παραμύθια», έργο που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή τού Ανδρέα Μιχαήλ και το οποίο με πολύ μεγάλη επιτυχία ανέβηκε αρχικά στην Κατερίνη και έκλεισε τον πρώτο κύκλο παραστάσεών του καταχειροκροτούμενο.
Η συζήτηση με τον Γιάννη Μαλούχο και τον Ανδρέα Μιχαήλ
Η παρέα ήταν ευχάριστη ενώ η κουβέντα, πολύ γρήγορα, πήγε στο παρελθόν, στις παλιές καλές στιγμές τού αθάνατου ελληνικού κινηματογράφου.
Η κουβέντα όμως ήρθε και στο σήμερα, όταν ο Γιάννης Μαλούχος αντέδρασε έντονα σε παρέμβαση μιας κυρίας η οποία ανέφερε το όνομα ενός ξακουστού «ηθοποιού» που συγκεντρώνει πολύ κόσμο στις παραστάσεις του, ωστόσο, όπως είπε ο κ. Μαλούχος, δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα πράγματα και τις έννοιες των πραγμάτων: «Άλλο να είσαι ηθοποιός και άλλο να είσαι διασκεδαστής», είπε χαρακτηριστικά.
Η συζήτηση είχε ξεκινήσει με ένα ερώτημα, όχι δημοσιογραφικό, που έθεσε ο Δημοσιογράφος Ανδρέας Γαλανός για τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο. Και επειδή δεν επρόκειτο για συνέντευξη αλλά για ανθρώπινη και φιλική συζήτηση, ο Γιάννης Μαλούχος απάντησε με μια μεγαλύτερη απλότητα και φυσικότητα.
Ανδρέας Γαλανός: Ο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος γιατί κρατιέται μέχρι σήμερα; Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που έχει, ώστε να τον βλέπουν συνέχεια τόσες γενιές και γενιές μέχρι σήμερα;
Γιάννης Μαλούχος: Πρώτα - πρώτα είναι η αμεσότητα, μετά είναι η αφέλεια. Εκείνοι παίζανε ανθρώπινα! Εκείνα τα έργα δεν είχανε αυτή την κουλτούρα, τη λεγόμενη κουλτούρα… (προφανώς εννοούσε ότι δεν πρόκειται για κουλτουριάρικα έργα, για δήθεν τέχνη κλπ, χωρίς όμως να αναφέρει σε ποια έργα και σε ποιους παραγωγούς και σκηνοθέτες αναφέρονταν).
Ο Κούνδουρος, ο Αγγελόπουλος είχαν βέβαια άλλο σινεμά… Δεν κάνανε λαϊκό σινεμά. Το λαϊκό σινεμά το έκανε ο Τσιφόρος, ο Σακελλάριος, ο Δαδήρας, ο Καραγιάννης, ο Λαζαρίδης, ο Κατσουρίδης κ.ά. Αυτοί κάνανε λαϊκό σινεμά. Δεν πάει να πει όμως ότι το λαϊκό σινεμά ήταν κακό σινεμά, αλλά ήταν σινεμά που πήγαινε στον κόσμο κάτω.
Ο Κούνδουρος ήταν από τους σπουδαίους, βραβεύτηκε, αλλά έκανε άλλο σινεμά. Μόνο ένα έργο έκανε που είχε απήχηση στον κόσμο: Τον «Δράκο», με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Ανδρέας Γαλανός: Σ’ εκείνα τα έργα του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου είχε σημασία και η υπόθεση των έργων, ώστε να έχουν επιτυχία;
Γιάννης Μαλούχος: Παίζει ρόλο κι αυτό, γιατί έχει καθημερινά θέματα που ενδιέφεραν τον κόσμο. Αυτά τα θέματα που παίζανε σ’ εκείνα τα έργα, τα απλά, τα καθημερινά, τα ανθρώπινα θέματα, ενδιέφεραν τον κόσμο. Και πήγαινε ο κόσμος να δει εκείνα τα έργα κι εκείνα τα θέματα, διότι οι θεατές έβλεπαν εκεί μέσα τον εαυτό τους. Οι θεατές έβλεπαν ότι οι πρωταγωνιστές εκείνων των έργων «πολεμούσαν» με τα προβλήματα της καθημερινότητας, οπότε τους θεατές τούς ενδιέφεραν εκείνα τα θέματα σ’ εκείνα τα έργα.
Ήταν όμως και οι ηθοποιοί πολύ καλοί. Αυτούς τους χαιρόντουσαν οι θεατές. Χαιρόντουσαν τον Σταυρίδη, τον Λογοθετίδη κ.ά., τους χαιρόντουσαν έτσι όπως παίζανε αυτοί οι ηθοποιοί.
Ανδρέας Μιχαήλ: Η επιτυχία εκείνων των έργων ήταν ένας συνδυασμός σεναριογράφων - κειμενογράφων, σατιρογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, μουσικών, οι οποίοι ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Ναι, ήμασταν και είμαστε ακόμη δεμένοι μεταξύ μας, όσοι είμαστε ακόμη εν ζωή.
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει μια κυρία και αναφέρεται σε έναν «ηθοποιό» που κάνει παραστάσεις στην Αθήνα και γεμίζει την αίθουσα…
Στο άκουσμα του συγκεκριμένου ονόματος ο Γιάννης Μαλούχος αναστατώνεται και λέει πολύ θυμωμένα: Αυτός είναι ηθοποιός; Αυτός ξέρεις τί είναι; Ξέρεις γιατί πάει ο κόσμος στις παραστάσεις του, και τον βρίζει μετά; Είναι διασκεδαστής… Δεν λέγεται ηθοποιός αυτός… Είναι κλόουν… Βγαίνει στη «σκηνή», έχει «ευκολίες», «κάνει το ένα», «κάνει το άλλο», «κουνιέται» (ομοφυλοφιλικά)… Αυτός είναι ηθοποιός;
Εντάξει, γεμίζουν οι παραστάσεις του από κόσμο… Νομίζεις όμως ότι ο κόσμος ξέρει να εκτιμήσει το πού θα πάει; Ή ξέρει ο κόσμος να ψηφίσει; Πώς ψηφίζει ο κόσμος, ξέρεις; Γιατί ψηφίζει και βγαίνουν αυτοί που ψηφίζει; Ο Πλάτωνας είχε πει ότι ο κόσμος δεν έχει παιδεία.
Ξέρεις γιατί πάει ο κόσμος και ψηφίζει; Για ένα ρουσφετάκι, γιατί του το είπε ο φίλος του, γιατί είναι φίλος με τον συγγενή του… Ψηφίζει γιατί το θέλει; Αυτή είναι η αλήθεια…! Υπάρχουν βέβαια και μερικοί πολίτες που είναι σωστοί!
Η παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου» τού Ντοστογιέφσκι αναμένεται να ανέβει και στην Κατερίνη, περί τα τέλη Μαρτίου.
Η κουβέντα όμως δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί, διότι άρχιζε η παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου». Οπότε, οι δυο παλιοί καλλιτέχνες Γιάννης Μαλούχος και Ανδρέας Μιχαήλ, οι ηθοποιοί τού θεατρικού εργαστηρίου «ΑΥΛΑΙΑ» Γιώτα Ευαγγελοπούλου, Νίκη Κορομηλά και Αντώνης Ηλιάδης, καθώς και ο Δημοσιογράφος Ανδρέας Γαλανός μπήκαν στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του θεάτρου «Σοφούλη» για να παρακολουθήσουν αυτό το υπέροχο έργο που περί τα τέλη Μαρτίου αναμένεται να ανεβεί και στην Κατερίνη.
* Ο ΠΑΛΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ, ΑΦΕΛΕΙΑ… ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΑΙΖΑΝΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!
* Γ.ΜΑΛΟΥΧΟΣ ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΗΛ: ΝΑ ΝΙΩΘΕΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΟΝ κ. ΜΙΧΑΗΛ.
Γιατί κρατιέται ακόμη ο λεγόμενος «παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος»; Γιατί εκείνα τα έργα που παίχτηκαν σε πολύ δύσκολες εποχές, όπως η ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» που γυρίστηκε στην εποχή τού εμφύλιου σπαραγμού (1947), έως και έργα που γυρίστηκαν μέχρι τα μέσα περίπου τής δεκαετίας τού ’70, προσελκύουν ακόμη το ενδιαφέρον τού κόσμου;
Πρόκειται για ερωτήματα, όχι δημοσιογραφικά, που τέθηκαν από τον δημοσιογράφο Ανδρέα Γαλανό, καθώς και από άλλα πρόσωπα, προς έναν παλιό καλό ηθοποιό, τον Γιάννη Μαλούχο, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης συνάντησης που έγινε στη Θεσσαλονίκη με τον παλιό του φίλο και πολυβραβευμένο σκηνοθέτη Ανδρέα Μιχαήλ.
Η συνάντηση στο θέατρο «Σοφούλη» στη Θεσσαλονίκη
Η συνάντηση έγινε στο μικρό αλλά πολύ συμπαθητικό αναψυκτήριο του θεάτρου «Σοφούλη», στην Καλαμαριά, λίγο πριν από την παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου», του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Πρόκειται για μια παράσταση την οποία, προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα, σκηνοθετεί ο Τάκης Χρυσικάκος και όπου πρωταγωνιστεί ο εξαίρετος ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος.
Ο Γιάννης Μαλούχος ερχόμενος στο θέατρο, όταν συνάντησε τον Ανδρέα Μιχαήλ, τον αγκάλιασε και τον ασπάστηκε, ενώ χαιρέτισε και τους ηθοποιούς τού θεατρικού εργαστηρίου «ΑΥΛΑΙΑ» Κατερίνης Γιώτα Ευαγγελοπούλου, Νίκη Κορομηλά και Αντώνη Ηλιάδη, όλοι τους φοιτητές που σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για τρεις ηθοποιούς με εξαιρετικό ήθος και αποδεδειγμένα πλούσιο ταλέντο, που πρωταγωνιστούν στο εξαιρετικό μιούζικαλ του Τάκη Γεωργέλλη «Ζήσε την Αλήθεια σε χιλιάδες Παραμύθια», έργο που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή τού Ανδρέα Μιχαήλ και το οποίο με πολύ μεγάλη επιτυχία ανέβηκε αρχικά στην Κατερίνη και έκλεισε τον πρώτο κύκλο παραστάσεών του καταχειροκροτούμενο.
Η συζήτηση με τον Γιάννη Μαλούχο και τον Ανδρέα Μιχαήλ
Η παρέα ήταν ευχάριστη ενώ η κουβέντα, πολύ γρήγορα, πήγε στο παρελθόν, στις παλιές καλές στιγμές τού αθάνατου ελληνικού κινηματογράφου.
Η κουβέντα όμως ήρθε και στο σήμερα, όταν ο Γιάννης Μαλούχος αντέδρασε έντονα σε παρέμβαση μιας κυρίας η οποία ανέφερε το όνομα ενός ξακουστού «ηθοποιού» που συγκεντρώνει πολύ κόσμο στις παραστάσεις του, ωστόσο, όπως είπε ο κ. Μαλούχος, δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα πράγματα και τις έννοιες των πραγμάτων: «Άλλο να είσαι ηθοποιός και άλλο να είσαι διασκεδαστής», είπε χαρακτηριστικά.
Η συζήτηση είχε ξεκινήσει με ένα ερώτημα, όχι δημοσιογραφικό, που έθεσε ο Δημοσιογράφος Ανδρέας Γαλανός για τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο. Και επειδή δεν επρόκειτο για συνέντευξη αλλά για ανθρώπινη και φιλική συζήτηση, ο Γιάννης Μαλούχος απάντησε με μια μεγαλύτερη απλότητα και φυσικότητα.
Ανδρέας Γαλανός: Ο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος γιατί κρατιέται μέχρι σήμερα; Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που έχει, ώστε να τον βλέπουν συνέχεια τόσες γενιές και γενιές μέχρι σήμερα;
Γιάννης Μαλούχος: Πρώτα - πρώτα είναι η αμεσότητα, μετά είναι η αφέλεια. Εκείνοι παίζανε ανθρώπινα! Εκείνα τα έργα δεν είχανε αυτή την κουλτούρα, τη λεγόμενη κουλτούρα… (προφανώς εννοούσε ότι δεν πρόκειται για κουλτουριάρικα έργα, για δήθεν τέχνη κλπ, χωρίς όμως να αναφέρει σε ποια έργα και σε ποιους παραγωγούς και σκηνοθέτες αναφέρονταν).
Ο Κούνδουρος, ο Αγγελόπουλος είχαν βέβαια άλλο σινεμά… Δεν κάνανε λαϊκό σινεμά. Το λαϊκό σινεμά το έκανε ο Τσιφόρος, ο Σακελλάριος, ο Δαδήρας, ο Καραγιάννης, ο Λαζαρίδης, ο Κατσουρίδης κ.ά. Αυτοί κάνανε λαϊκό σινεμά. Δεν πάει να πει όμως ότι το λαϊκό σινεμά ήταν κακό σινεμά, αλλά ήταν σινεμά που πήγαινε στον κόσμο κάτω.
Ο Κούνδουρος ήταν από τους σπουδαίους, βραβεύτηκε, αλλά έκανε άλλο σινεμά. Μόνο ένα έργο έκανε που είχε απήχηση στον κόσμο: Τον «Δράκο», με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Ανδρέας Γαλανός: Σ’ εκείνα τα έργα του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου είχε σημασία και η υπόθεση των έργων, ώστε να έχουν επιτυχία;
Γιάννης Μαλούχος: Παίζει ρόλο κι αυτό, γιατί έχει καθημερινά θέματα που ενδιέφεραν τον κόσμο. Αυτά τα θέματα που παίζανε σ’ εκείνα τα έργα, τα απλά, τα καθημερινά, τα ανθρώπινα θέματα, ενδιέφεραν τον κόσμο. Και πήγαινε ο κόσμος να δει εκείνα τα έργα κι εκείνα τα θέματα, διότι οι θεατές έβλεπαν εκεί μέσα τον εαυτό τους. Οι θεατές έβλεπαν ότι οι πρωταγωνιστές εκείνων των έργων «πολεμούσαν» με τα προβλήματα της καθημερινότητας, οπότε τους θεατές τούς ενδιέφεραν εκείνα τα θέματα σ’ εκείνα τα έργα.
Ήταν όμως και οι ηθοποιοί πολύ καλοί. Αυτούς τους χαιρόντουσαν οι θεατές. Χαιρόντουσαν τον Σταυρίδη, τον Λογοθετίδη κ.ά., τους χαιρόντουσαν έτσι όπως παίζανε αυτοί οι ηθοποιοί.
Ανδρέας Μιχαήλ: Η επιτυχία εκείνων των έργων ήταν ένας συνδυασμός σεναριογράφων - κειμενογράφων, σατιρογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, μουσικών, οι οποίοι ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Ναι, ήμασταν και είμαστε ακόμη δεμένοι μεταξύ μας, όσοι είμαστε ακόμη εν ζωή.
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει μια κυρία και αναφέρεται σε έναν «ηθοποιό» που κάνει παραστάσεις στην Αθήνα και γεμίζει την αίθουσα…
Στο άκουσμα του συγκεκριμένου ονόματος ο Γιάννης Μαλούχος αναστατώνεται και λέει πολύ θυμωμένα: Αυτός είναι ηθοποιός; Αυτός ξέρεις τί είναι; Ξέρεις γιατί πάει ο κόσμος στις παραστάσεις του, και τον βρίζει μετά; Είναι διασκεδαστής… Δεν λέγεται ηθοποιός αυτός… Είναι κλόουν… Βγαίνει στη «σκηνή», έχει «ευκολίες», «κάνει το ένα», «κάνει το άλλο», «κουνιέται» (ομοφυλοφιλικά)… Αυτός είναι ηθοποιός;
Εντάξει, γεμίζουν οι παραστάσεις του από κόσμο… Νομίζεις όμως ότι ο κόσμος ξέρει να εκτιμήσει το πού θα πάει; Ή ξέρει ο κόσμος να ψηφίσει; Πώς ψηφίζει ο κόσμος, ξέρεις; Γιατί ψηφίζει και βγαίνουν αυτοί που ψηφίζει; Ο Πλάτωνας είχε πει ότι ο κόσμος δεν έχει παιδεία.
Ξέρεις γιατί πάει ο κόσμος και ψηφίζει; Για ένα ρουσφετάκι, γιατί του το είπε ο φίλος του, γιατί είναι φίλος με τον συγγενή του… Ψηφίζει γιατί το θέλει; Αυτή είναι η αλήθεια…! Υπάρχουν βέβαια και μερικοί πολίτες που είναι σωστοί!
Η παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου» τού Ντοστογιέφσκι αναμένεται να ανέβει και στην Κατερίνη, περί τα τέλη Μαρτίου.
Η κουβέντα όμως δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί, διότι άρχιζε η παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου». Οπότε, οι δυο παλιοί καλλιτέχνες Γιάννης Μαλούχος και Ανδρέας Μιχαήλ, οι ηθοποιοί τού θεατρικού εργαστηρίου «ΑΥΛΑΙΑ» Γιώτα Ευαγγελοπούλου, Νίκη Κορομηλά και Αντώνης Ηλιάδης, καθώς και ο Δημοσιογράφος Ανδρέας Γαλανός μπήκαν στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του θεάτρου «Σοφούλη» για να παρακολουθήσουν αυτό το υπέροχο έργο που περί τα τέλη Μαρτίου αναμένεται να ανεβεί και στην Κατερίνη.
