Πολλοί σπουδάσαμε Θεολογία, λίγοι όμως μεταδώσαμε αληθινά το μήνυμα του ευαγγελίου και παραμείναμε απλά κάτοχοι του πτυχίου της Θεολογικής Σχολής. Ο Τάκης με τις πράξεις του, μετέφερε κυριολεκτικά το λόγο του Θεού στους μαθητές του.
Προσαρμοσμένος στα δεδομένα και τις ανάγκες της ιδιαίτερης εποχής μας, δίδαξε ήθος, αγάπη, καλοσύνη, ευγένεια. Αυτά τα στοιχεία κοσμούσαν τον χαρακτήρα του. Κι αυτά τα μετέδωσε με απλότητα και ειλικρίνεια σε όλες του τις δραστηριότητες, ακόμη και στην προπόνηση του, μαζί με τους υπόλοιπους δρομείς, εκεί, στα γήπεδα της πόλης μας.
Το ιδιαίτερο χαμόγελο και η ήρεμη έκφραση του στόλιζαν το πρόσωπο του. Αυτό το χαμόγελο και τη θερμή χειραψία του μου χάρισε απλόχερα όταν τον επισκέφτηκα στο νοσοκομείο. Χωρίς μοιρολατρία αλλά με δύναμη ψυχής έβγαλε και πάλι προς τα έξω τον αληθινό χαρακτήρα του. Παράδειγμα και πρότυπο για όλους εμάς τους μίζερους θνητούς.
Με αξιοπρέπεια, υπομονή κι επιμονή ανέβηκε το δικό του Γολγοθά για αρκετούς μήνες. Αυτή η αξιοπρέπεια συνοδευόμενη με τον ενάρετο βίο του αποτελεί το ιδανικό στήριγμα της παρηγοριάς και της δύναμης για την αγαπημένη του Γιώτα και τα εκλεκτά του παιδιά.
Σε μια συνέντευξη του ανέφερε χαρακτηριστικά: «Έχουμε αισιοδοξία, παρά τις αντιξοότητες, το παλεύουμε καθημερινά για να μετατρέψουμε το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης σε ένα μικρό παράδεισο».
Αγαπητέ Τάκη, δικαιωματικά σου ανήκει μια θέση στον παράδεισο της αιωνιότητας.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
