Αυτό που βιώνουμε ξεκάθαρα σε αυτές τις εκλογές, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, είναι το πλέον «δημοκρατικό παράδοξο»: Να ενοχοποιείται αυτός που δεν πιστεύει τα ψέματα και να μην ενοχοποιείται εκείνος ο οποίος αποκρύπτει την αλήθεια. Στις εκλογές, ο υποψήφιος είναι αυτός που πρέπει να πείσει, δεν είναι ο ψηφοφόρος που υποχρεούται να πειστεί.
Αναλύοντας, λοιπόν, την πρόσφατη ομιλία του υποψηφίου Αντι-δημάρχου Θανάση Λιακόπουλου πραγματικά αναρωτήθηκα σε ποια αίθουσα και σε τίνος δημοτικού συμβουλίου τα έδρανα βρίσκομαι τα τελευταία 8 χρόνια.
Αναρωτήθηκα με τι αυτοδιοικητικό θράσος ο κύριος Λιακόπουλος μας αναφέρει πως οι προτάσεις του για την πλατεία Ευκαρπίδη δεν εισακούστηκαν από την παρούσα διοίκηση και έσπευσα να τις αναζητήσω στα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου. Πουθενά δεν βρέθηκαν καταγεγραμμένες προτάσεις κανενός κυρίου Λιακόπουλου σχετικά με την πλατεία Ευκαρπίδη. Εξάλλου, αν κάποιος είχε καταθέσει μια διαφορετική πρόταση γι’ αυτό το έργο, ποιος ο λόγος στη συνέχεια να ψηφίσει αυτό με το οποίο νωρίτερα διαφωνούσε;
Ποιος ο λόγος να μας μιλάει σήμερα ο κύριος Υes Savvas για τις οικολογικές του ευαισθησίες και να μας αντιπροτείνει βιομάζες και βιοαέρια τη στιγμή που ο ίδιος με την υπογραφή του έχει ψηφίσει την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στη Μηλιά, κάτι το οποίο αρνείται σήμερα πεισματικά; Ας μας θυμίσει τι είχε ψηφίσει την Τρίτη 28 Ιουνίου του 2016 στο πρώτο τότε μεγάλο ΝΑΙ της διοίκησης Χιονίδη στις ανεμογεννήτριες. Ας ανατρέξει στα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης κι ας μας θυμήσει ποιος, ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, δεν επέτρεπε να μιλήσουν οι πολίτες.
Ας θυμηθεί επίσης, προτού μιλήσει, τώρα προεκλογικά, για ολική απαγόρευση του τσιγάρου, ποιος ήταν πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου όταν εντός της αιθούσης δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι ανεξαρτήτως παράταξης, απλοί πολίτες και επισκέπτες του δήμου κάπνιζαν προκαλώντας σε πολύωρες συνεδριάσεις ένα κλίμα πραγματικής ομίχλης... Ακούσαμε βέβαια και το εξής πρωτοφανές: Να βγαίνει σε προεκλογική του ομιλία ο υποψήφιος Δήμαρχος και να πριμοδοτεί την τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου. Μήπως να μοίραζε και δώρα σε όσους φοράνε τη ζώνη τους στο αυτοκίνητο;
Η μόνη αλήθεια που πραγματικά ακούσαμε στην ομιλία του ήταν ότι στο δήμο Κατερίνης υπάρχουν σήμερα αρκετά χωριά τα οποία το καλοκαίρι δεν έχουν νερό για να πιούνε και να ποτίσουν. Αλήθεια, φίλε μου Θανάση, στο δήμο Κατερίνης τον οποίο εδώ και 12 χρόνια υπηρετείς ως δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος ή αντιπρόεδρος επιτροπών, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και Αντιδήμαρχος, πολλά χωριά κατά την θερινή περίοδο δεν έχουν νερό. Μπράβο σου που μετά από 12 χρόνια παραδέχεσαι ένα πρόβλημα, του οποίου μέρος του είσαι και εσύ. Διότι επί 12 χρόνια καθόσουν δίπλα στο δήμαρχο όταν οι δημότες προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να ζητήσουν το αυτονόητο: Το Νερό!
Υπόσχεσαι επίσης σαν πολιτικός μάγος ότι θα επαναφέρεις εξάωρη εργασία για όλους τους εργαζομένους των παιδικών σταθμών του δήμου Κατερίνης. Ξεχνάς ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης δικής σου θητείας ως πρόεδρος στη ΔΕΔΑΚ (σημερινή ΔΗΚΕΔΗΚ) του Δήμου Κατερίνης ήσουν ΕΣΥ ο οποίος αύξησες το ωράριο εργασίας από εξάωρο σε οχτάωρο γι’ αυτούς τους ίδιους εργαζόμενους.
Ειλικρινά έψαχνα να θυμηθώ μία φορά που ο υποψήφιος Αντι-δήμαρχος αντιτάχθηκε στα κελεύσματα του Αυτοκράτορα, αλλά δε βρίσκω ούτε μία. Δεν τολμάω να πω ότι όλο αυτό θυμίζει φτηνό χωρίς εισιτήριο κι επαναλαμβανόμενο τσίρκο, αλλά ως λάτρης του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου θα ήθελα να τονίσω ότι όπως ο γνωστός σε όλους μας “Γκρούεζας” του “Μαυρογιαλούρου” κυκλοφορεί ανάμεσά μας, με πολλές πλέον μάσκες και πολλά προσωπεία, άλλο τόσο κυκλοφορεί και ο “Θανασάκης ο Πολιτευόμενος” που ήθελε να εκλεγεί για να σώσει τον τόπο. Ευτυχώς ο πρωταγωνιστής εκείνης της ταινίας, ο Βύρων Πάλλης, έχει βρει άξιους αντικαταστάτες.
Και το ωραίο είναι ότι θέλουν, λέει, και να μας κυβερνήσουν… για να μας …σώσουν!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
