«Από την απομόνωση του ασύλου
στην αλληλεπίδραση με την
κοινότητα»
Το παράδειγμα του Ψυχιατρικού
Νοσοκομείου Πέτρας Ολύμπου
Γράφει ο Νικηφόρος Γκόλτσιος
Δημοσιογράφος – Μέλος της
ΕΣΗΕΜΘ
Εδώ και 12 χρόνια η Κατερίνη
αποτελεί την πρώτη περιοχή της Ελλάδας, όπου ο ψυχικά πάσχων δεν απομονώνεται
στο άσυλο ενός ακόμα Ψυχιατρικού Νοσοκομείου, αλλά ζει σε δομές, ξενώνες,
προστατευόμενα διαμερίσματα εντός του ιστού της πόλης και αλληλεπιδρά με την
κοινότητα. Η συμβίωση αυτή, οι προσδοκίες που γέννησε και οι δυσκολίες της
διαδρομής, συγκροτούν μικρούς ή μεγαλύτερους σταθμούς, που κράτησαν και
εξακολουθούν να διατηρούν το θέμα ψηλά στην ατζέντα της τοπικής επικαιρότητας.
«Για εθνική κατάκτηση και σημαντικό - σταθμό
στην πορεία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα», έκανε λόγο ήδη από το
2004, ο τότε Υπουργός Υγείας, καθηγητής Κώστας Στεφανής όταν σημείωνε ότι «το
κλείσιμο του πρώτου ασύλου της χώρας στην Πέτρα Ολύμπου μπορεί να μην φαίνεται
σήμερα τόσο σημαντικό, αλλά εκ των υστέρων θα αποτυπωθεί ως ένα μεγάλο γεγονός,
καθώς άτομα απομονωμένα επί δεκαετίες στο άσυλο θα μπορούν να ζουν, όπως όλοι
οι άλλοι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία».