της Δομνίκης Καράντζιου
Το παραμύθι "Ο τζίτζικας και το μυρμήγκι"
τελειώνει με τον τζίτζικα να είναι στα πρόθυρα να πεθάνει από το κρύο με τον
ερχομό του χειμώνα. Το μυρμήγκι, μέσα στην αχανή φωλιά του, απολάμβανε τα
σποράκια, μικρά και μεγάλα, που με υπομονή συγκέντρωνε όλο το καλοκαίρι. Έτσι
όπως είχε κουρνιάσει σε μια κουφάλα ενός δένδρου, ο τζίτζικας αναπολούσε το
καλοκαίρι που πέρασε και αναλογίζονταν αν, τελικά, έκανε κάτι κακό. Ένιωθε
άσχημα με αυτό το παραμύθι που είχε γραφτεί εις βάρος του, μέσα σε λιγότερο από
μία εβδομάδα και τον κατηγορούσε άδικα.