Προσπαθώ ειλικρινά να καταλάβω ως προς τι χρησιμεύει ο
περιορισμός των τηλεοπτικών αδειών σε 4 συγκεκριμένα, παρότι συμφωνώ στο ότι
χρειαζόμασταν σε αυτή τη χώρα μια εξυγίανση στο τηλεοπτικό σκηνικό. Η εξυγίανση
όμως δεν έρχεται με περιορισμούς, έρχεται μονάχα με προϋποθέσεις, με κανόνες
και με συνεχείς ελέγχους. Αν οι ενδιαφερόμενοι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών,
τηρήσουν τους κανόνες και τις προϋποθέσεις αυτές, ας λάβουν άδεια πραγματικά
όσοι θέλουν να δουλέψουν κι όχι μόνο 4. Αυτό σημαίνει στο δικό μου αριστερό
μυαλό, ελεύθερη οικονομία και ελεύθερη αγορά. Το αν είναι βιώσιμη μία
επιχείρηση ή όχι θα το κρίνει η ίδια η αγορά.
Από την άλλη όμως, για να είμαι
δίκαιος και για να βάλω και μια άλλη διάσταση στο θέμα, προσπαθούσα εδώ και
χρόνια να κατανοήσω ως προς τι χρησιμεύει ο περιορισμός αδειών υπαίθριου
πλανόδιου εμπορίου τύπου Α' και τύπου Β΄ σε 10 και 15 αντίστοιχα, σε ένα
τουριστικό δήμο όπως η Κατερίνη ή σε ένα νησί όπως η Σκιάθος. Κατανοώ ότι τα
οικονομικά μεγέθη είναι προκλητικά αλλιώτικα, η ουσία όμως για μένα είναι πως
όσο δικαίωμα έχει μια κυβέρνηση να αποφασίζει για επιχειρήσεις εκατομμυρίων
ευρώ, άλλο τόσο δικαίωμα έχει και ο κάθε δήμος ή η κάθε αποκεντρωμένη διοίκηση
να εισηγούνται τον ανώτατο αριθμό αδειών για επιχειρήσεις που απλώς δίνουν σε
κάποιους ένα μικρό μεροκάματο, εφόσον πάντα τόσο ο κάθε Μπόμπολας όσο και ο
τελευταίος καστανάς, τηρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις.
Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης
